ЭIЄ

ΑΘΗΝΑ Ἡ ΜΥΡΙΕΤΗΣ ΠΟΛΗ

 Ἔρευνα & συγγραφή: Ἰωάννης Γ. Βαφίνης 

  Στὴν ἱερὰν κι ἁγιωτάτην πόλην τῶν Ἀθηνῶν ἀφιερώνω τοῦτο τὸ ἐλάσσων πόνημα εἰς ἀνάμνησην τοῦ προικισμένου, 

ἀλλά, δυστυχῶς τὴ σήμερον ξεχασμένου παρελθόντος της. 

 Ἡ Ἀθήνα, ὅπου ἔλαβε πρώτην τὴν ὀνομασία αὐτή, ὡς πόλη ἤτοι καὶ πόλισμα, ἱστοριογραφεῖτε ὡς μία ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες πόλεις τοῦ κόσμου συμφώνως καὶ μὲ τὴν ἔκβαση τῆς ἀρχαιολογικῆς σκαπάνης. 

  Ὡς ἡ πλέον ἀρχαιότατη πόλη διαθέτει ἕνα προικισμένο ἱστορικὸ παρελθὸν τὸ ὁποῖον ἄρχεται ἀπὸ τῆς ἡμέρας τῆς ἱδρύσεως της. Συμφώνως μὲ τὴν ἑλληνικὴ γραμματεία ἡ ἱδρύτρια τῶν Ἀθηνῶν ὑπῆρξε ἡ "θεὰ" Ἀθηνᾶ. 

 Ἡ Ἀθηνᾶ, εἰς τὴν μακρὰν παρουσία της στὰ κοινὰ τῶν ἀνθρώπων, ἐξέφραζε τὴν σοφία, τὴν φρόνηση καὶ τὴν δικαιοσύνη. Τὸ ἱστορικὸν τῆς πάλαι ποτὲ ἱδρύσεως τῆς Ἀθηναϊκῆς πόλης, στὴν πατρώα γῆ τῆς Ἀττικῆς, ἀποκαλύφθηκε γιὰ πρώτην φοράν, ἀπὸ τὸν Αἰγύπτιο ἱερέα της Σαΐδος.   Ἡ ἀποκάλυψις συνέβη ἔμπροσθεν τοῦ Ἀθηναίου νομοθέτη καὶ κορυφαίου πολίτη τῶν Ἀθηνῶν Σόλωνα. 

 Οἱ λεπτομέρειες τῆς ἀποκαλυπτικῆς περιγραφῆς, ὅπου κάτωθι παραθέτω, ἀποδίδονται στὸν ἱερέα τῆς Αἰγυπτιακῆς πόλεως Σαΐς - Ἄθηναΐς (ἐξὸν καὶ ἡ ἀποκοπή τους ὀνόματος σὲ Σαΐς). 

 Ὅπως συνοπτικὰ ἀποκαλύπτετε, τὸ μυστικὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς ἱερᾶς πολης τῶν Ἀθηνῶν κρύβονταν στοὺς κώδικες τῆς ἀρχειοθήκης τῶν ἀδύτων τοῦ ναοῦ. 

  Ὁ φυλασσόμενος κῶδιξ τῶν αἰγυπτιακῶν περγαμηνῶν, φαίνεται νὰ διέσωζε μιὰ σπάνια μαρτυρία, ἡ ὁποία ὑποστήριζε ὅτι, ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν ἱδρύθηκε πρὶν ἀπὸ 9.500 χιλιάδες χρόνια, ἀπ' τὴν ἐποχὴν ποὺ οἱ δύο ὁμιλητές, δηλαδὴ ὁ Σόλωνας καὶ ὁ ἀνώνυμος, ἐν κρυπτῷ, ἱερεύς της Σαΐδος, συναντῶνται! 

   Ἰδού, τὰ ἀναγραφέντα τοῦ Πλάτωνος περὶ τοῦ αὐτοῦ γεγονότος: «τὰ γοῦν νυνδὴ γενεαλογηθέντα, ὦ Σόλων, περὶ τῶν παρ’ ὑμῖν ἅ διῆλθες, παίδων βραχύ τι διαφέρει μύθων, οἵ πρῶτον μὲν ἕνα γῆς κατακλυσμὸν μέμνησθε πολλῶν ἔμπροσθεν γεγονότων, ἔτι δὲ τὸ κάλλιστον καὶ ἄριστον γένος ἐπ’ ἀνθρώπους ἐν τῇ χώρᾳ παρ’ ὑμῖν οὐκ ἴστε γεγονός, ἐξ ὧν σύ τε καὶ πᾶσα ἡ πόλις ἔστιν τὰ νῦν ὑμῶν, περιλειφθέντος ποτὲ σπέρματος βραχέος, ἀλλ' ὑμᾶς λέληθεν διὰ τὸ τοὺς περιγενομένους ἐπὶ πολλὰς γενεὰς γράμμασιν τελευτᾶν ἀφώνους. ἦν γὰρ δή ποτε, ὦ Σόλων, ὑπὲρ τὴν μεγίστην φθορὰν ὕδασιν ἡ νῦν Ἀθηναίων οὖσα πόλις ἀρίστη πρός τε τὸν πόλεμον καὶ κατὰ πάντα εὐνομωτάτη διαφερόντως: ᾗ κάλλιστα ἔργα καὶ πολιτεῖαι γενέσθαι λέγονται κάλλισται πασῶν ὁπόσων ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ἡμεῖς ἀκοὴν παρεδεξάμεθα. ἀκούσας οὖν ὁ Σόλων ἔφη θαυμάσαι καὶ πᾶσαν προθυμίαν σχεῖν δεόμενος τῶν ἱερέων πάντα δι' ἀκριβείας οἱ τὰ περὶ τῶν πάλαι πολιτῶν ἑξῆς διελθεῖν. τὸν οὖν ἱερέα φάναι: φθόνος οὐδείς, ὦ Σόλων, ἀλλὰ σοῦ τε ἕνεκα ἐρῶ καὶ τῆς πόλεως ὑμῶν, μάλιστα δὲ τῆς θεοῦ χάριν, ἣ τήν τε ὑμετέραν καὶ τήνδε ἔλαχεν καὶ ἔθρεψεν καὶ ἐπαίδευσεν, προτέραν μὲν τὴν παρ' ὑμῖν ἔτεσιν χιλίοις, ἐκ Γῆς τε καὶ Ἡφαίστου τὸ σπέρμα παραλαβοῦσα ὑμῶν, τήνδε δὲ ὑστέραν. τῆς δὲ ἐνθάδε διακοσμήσεως παρ' ἡμῖν ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ὀκτακισχιλίων ἐτῶν ἀριθμὸς γέγραπται. περὶ δὴ τῶν ἐνακισχίλια γεγονότων ἔτη πολιτῶν σοι δηλώσω διὰ βραχέων νόμους, καὶ τῶν ἔργων αὐτοῖς ὃ κάλλιστον ἐπράχθη...»(Τίμαιος, 23b 24 a).

Μετάφραση: [...ἀκόμα δὲν γνωρίζεται ὅτι στὴν χώρα σας γεννήθηκε τὸ ὡραιότερο καὶ καλύτερο γένος, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἔχεις καταγωγὴ καὶ σὺ Σόλων καὶ οἱ συμπολῖτες σου Ἀθηναῖοι, καθότι λίγο σπέρμα διασώθηκε. τοῦτο ὅμως σᾶς διέφυγε διότι γιὰ πολλὲς γενεὲς οἱ ἑκάστοτε πρόγονοί σας πέθαιναν δίχως νὰ καταγράψουν ἔργο ἱστορικό. Ἦταν λοιπὸν κάποτε Σόλωνα, πρὶν ἀπὸ τὴν μεγάλη καταστροφὴ τοῦ κατακλυσμοῦ ἡ τωρινὴ πολιτεία τῶν Ἀθηναίων ἡ καλύτερη καὶ στὸν πόλεμο ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς καλύτερους νόμους ἀπὸ πάσης ἀπόψεως. Λέγεται ἀκόμη ὅτι σ' αὐτὴν πραγματοποιήθηκαν τὰ πιὸ σημαντικὰ κατορθώματα καὶ πολιτεύματα ἀπ' ὅλα ὅσα ἀκούσαμε κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ὅταν τὰ ἄκουσε αὐτὰ ὁ Σόλων εἶπε ὅτι θαύμασε καὶ ζήτησε ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς γεμᾶτος περιέργεια νὰ τοῦ ἐκθέσουν μὲ πᾶσα λεπτομέρεια τὰ σχετικὰ μὲ τοὺς παλιοὺς συμπολῖτες του. Καὶ τότε ὁ ἱερέας ἀποκρίθηκε: «Τίποτα δὲ θὰ σοῦ ἀποκρύψω, Σόλωνα, ἀλλὰ θὰ σοῦ τὰ πῶ γιὰ χάρη δική σου ἀλλὰ καὶ τῆς πόλης σου, μὰ περισσότερο γιὰ χάρη τῆς θεᾶς, ἡ ὁποία καὶ τὴ δική σας ἀλλὰ καὶ τὴ δική μας χώρα προστάτεψε καὶ ἀνάθρεψε καὶ μόρφωσε, πρῶτα μεν τη δική σας πρὶν ἀπὸ χίλια χρόνια, ἀφοῦ πῆρε γιὰ χάρη σας σπέρμα ἀπ' τὴν Γῆ καὶ τὸν Ἥφαιστο, ἔπειτα δὲ αὐτὴν ἐδῶ τὴ δική μας. Ὁ πολιτισμὸς σ'αυτήν ἐδῶ τὴν χώρα διαρκεῖ, ὅπως εἶναι γραμμένο στὰ ἱερὰ βιβλία, ὀκτὼ χιλιάδες χρόνια. Καὶ ὅσον ἀφορᾶ τοὺς συμπολῖτες σου ποὺ ἔζησαν πρὶν ἀπὸ ἐννέα χιλιάδες χρόνια, θὰ σοῦ ἀποκαλύψω ἐν συντομίᾳ τοὺς νόμους καὶ ἀπ' τὰ κατορθώματα τούς τα σπουδαιότερα ποὺ κατάφεραν».] 

 Κάνοντας, λοιπόν, τὴν μαθηματικὴ πράξη, προσθέτοντας τὰ 500 (πεντακοσία) χρόνια ἀπὸ τοῦ Σόλωνος, ὅπου ἔζει, μὲ τὰ 9.000(εννέα χιλιάδες ἔτει) ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἀθήνας, προκύπτει ἡ χρονολογία τοῦ 9.500(εννιάμιση χιλιάδες) μὲ 10.000 (δέκα χιλιάδες) πρὸ Χριστοῦ. 

 Ἔτσι, ἀποδεικνύεται περίτρανα ἡ ὀρθότητα τῆς ἀνασκαφῇς ποὺ διενεργήθηκε πρὶν τὸ 1940 μ.Χ, ἡ ὁποία διαπίστωσε τὴν κατοίκηση ἐπὶ τοῦ βράχου τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ τὸ 10.000 (δέκα χιλιάδες) π.Χ. Οὕτως εἰπεῖν ἐκ τῶν πρώιμων νεολιθικῶν χρόνων. 

 Ἐν ὀλίγοις, ἡ ἐν ἄστυ κατοίκησης, στὰ νεολιθικὰ χρόνια τῶν Ἀθηνῶν, παρουσιάζει τὴν δομὴ μιᾶς ἡγεμονικῆς ἱεράρχησης ἐπὶ τοῦ ἱεροῦ βράχου, ἤτοι καὶ ἐγκαθιδρυμένης ἑστίας - ἀνακτόρου τοῦ γενάρχη ἡγεμόνα καὶ ἱεράρχη τῆς θρησκευτικῆς καὶ πολιτικῆς ἐξουσίας τῆς πόλεως. 

  Ὁ λαὸς τῶν Ἀθηνῶν φαίνεται ἰδανικὰ νὰ κατοικεῖ πέριξ τοῦ ἡγεμόνος καὶ νὰ συμμετάσχει ἐνεργὰ στὴν κοινωνικὴ ἐξέλιξη καὶ προοπτικὴ τῆς πολιτείας τελῶντας τοὺς θείους νόμους τῶν βασιλέων κι ἀργότερα τῶν ἀνωτάτων ἀρχόντων → βασιλέα - ἡγεμών - γενάρχη. Δεδομένου ὅτι ἡ ἀρχαιολογικὴ ἔρευνα ἀνέδειξε τὴν θεωρία περὶ τῆς γενετικῆς συγγένειας τῶν νεολιθικῶν κατοίκων τοῦ 10.000 π.Χ. στὴν Ἀθήνα μὲ τοὺς μεταγενέστερους κατοίκους τῆς Ἀττικῆς γῆς, συμπεραίνεται πὼς ὑπῆρξαν οἱ πρώιμοι γόνοι τῆς μετέπειτα ἑλληνικῆς διασπορᾶς. 

 Στὴν προκειμένη περίπτωση, ὁ Κέκροπας, ἦταν πρῶτος μυθολογούμενος γενάρχης τῶν Ἀθηναίων καὶ γι' αὐτὸ ἐξ ἀρχῆς οἱ Ἀθηναῖοι ὀνομάσθηκαν Κεκροπίδες. Ἔπειτα, ὁ ἐπερχόμενος βασιλεὺς Ἐρεχθεὺς καθόρισε τὴν γενιὰ τοῦ εἰς τοὺς Ἐρεχθεῖδες, καὶ ὡς ἐκ τούτου, ὁ Πανδίων σὲ Πανδιονίδες, ὁ Αἰγεὺς σὲ Αἰγεῖδες καὶ ὁ Θησεὺς σὲ Θησεῖδες. 

 Ὡστόσο, τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς ἀρχαιολογικῆς σχολῆς, περὶ τῆς νεολιθικῆς Ἀθήνας τοῦ 10.000 π.Χ. καταχωρήθηκε στὸ «Ἐπίτομον Ἐγκυκλοπαιδικὸν λεξικὸν τῆς Πρωίας» ἐκδοθὲν τὸ 1930-32 ἀλλὰ καὶ στὴν ἐκδοτικὴ ταξιδιωτικὴ σειρὰ «Ὁδηγοὶ Ἐλευθερουδάκη (τεῦχος: Ἀθήνα & Ἀττικὴ)» τὸ ἔτος 1930. 

Ἐπὶ τούτου, τὸ «Ἐπίτομον Ἐγκυκλοπαιδικὸν λεξικὸν τῆς Πρωίας» καταγράφει εἰς στὸ λῆμμα, «Ἀκρόπολις (Ἀθηνῶν)» τὰ ἑξῆς ἐπιστημονικὰ σχόλια: «Ἠ Ἀκρόπολις κατῳκήθη ἤδη ἀπό τῆς νεολιθικὴς περιόδου (10.000-3.500 π.Χ) κατὰ δε τὴν ἐπομένην τὴν πρώϊμον χαλκῆν (3.500-2.500 π.Χ.) τοῦ Ἐρεχθέως, τοῦ Κέκροπος κλπ.»(δὲς τὶς κάτωθι εἰκόνες). 

Εἰκόνες ἀπὸ τὸ Ἐπίτομον Ἐγκυκλοπαιδικὸν λεξικὸν τῆς Πρωίας 

†

 Ἐπιπλέον, ὁ ταξιδιωτικὸς ὁδηγὸς τοῦ Ἐλευθερουδάκη, κατὰ τὸ ἔτος 1930 ἀνακοινώνει γιὰ πρώτη φορὰ εἰς τὶς σελίδες του τὴν ἐπίσημη ἀρχαιολογικὴ διαπίστωση περὶ τῆς δεκαχιλιετοὺς ἱστορίας τῶν Ἀθηνῶν γράφοντας τὰ ἑξῆς: «Ὡς ἀποδεικνύεται ἐκ τῶν νεωστὶ εὑρεθέντων ἐνταῦθα συντριμμάτων ἀγγείων τῆς νεολιθικῆς περιόδου, ἡ Ἀκρόπολις κατῳκήθη ἤδη ἀπὸ τῆς ἐποχῆς ταύτης (περίπου 10.000-3.500 π.Χ.)» (τεῦχος Ἀθήνα & Ἀττική, σελ. 33) [δὲς τὴν κάτωθι εἰκόνα]. 

  Κλείνοντας τὸ μικρὸν εὐφύμνιον εἰς τὴν γενέτειρα μου, ἱερὰ πόλη τῶν Ἀθηνῶν, προσαρτῶ μίαν ἐπιπλέον μαρτυρία τοῦ ἱστορικοῦ συγγραφέως Πλουτάρχου καὶ ἱερεὺς τῶν Δελφῶν, ποὺ ἀφορᾶ τὸν δελφικὸ χρησμὸ περὶ τῆς μελλοντικῆς τύχης τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν. 

 Ὁ Πλούταρχος, λοιπόν, ἐξιστορεῖ κατὰ τοὺς χρόνους τῆς βασιλείας τοῦ Θησέως, τὸ γεγονὸς τῆς ἐξαγγελίας ἑνὸς πυθικοῦ καὶ σιβυλλικοῦ χρησμοῦ γιὰ τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν, ὡς ἑξῆς: «ἧκε γὰρ αὐτῷ χρησμὸς ἐκ Δελφῶν μαντευομένῳ περὶ τῆς πόλεως· Αἰγείδη Θησεῦ, Πιτθηΐδος ἔκγονε κούρης, πολλαῖς τοι πολίεσσι πατὴρ ἐμὸς ἐγκατέθηκε τέρματα καὶ κλωστῆρας ἐν ὑμετέρῳ πτολιέθρῳ. ἀλλὰ σὺ μή τι λίην πεπονημένος ἔνδοθι θυμὸν βουλεύειν· ἀσκὸς γὰρ ἐν οἴδματι ποντοπορεύσει. τοῦτο δὲ καὶ Σίβυλλαν ὕστερον ἀποστοματίσαι πρὸς τὴν πόλιν ἱστοροῦσιν, ἀναφθεγξαμένην· ἀσκὸς βαπτίζῃ· δῦναι δέ τοι οὐ θέμις ἐστίν.»

μετάφραση: [ἐπειδὴ τοῦ ἦρθε ὁ χρησμὸς (τοῦ Θησέα) ἀπὸ τοὺς Δελφοὺς ποὺ εἶχε ζητήσει γιὰ τὴν πόλη. (τοῦ λέγει ἡ Σίβυλλα) "Θησέα Αἰγείδη, γιε τῆς Πιτθηίδας κόρης, σὲ πολλὲς ὁ πατέρας μου ἔβαλε ὅρια καὶ νήματα στὴ δική σας πόλη. Ἀλλὰ ἐσύ, ἀρκετὰ καταπονημένος, μὴν ταλαιπωρεῖς τὸ μυαλό σου γιατί ἀσκὸς θὰ διασχίσεις τὴ θάλασσα μὲ κύματα". Λένε ὅτι αὐτὸ ἀργότερα τὸ εἶπε καὶ ἡ Σίβυλλα γιὰ τὴν πόλη λέγοντας: "Ὡς ἀσκὸς μπαίνεις σὲ νερὸ ὅμως δὲν εἶναι πεπρωμένο νὰ βυθισθεῖς.] (Βίοι παράλληλοι, ΘΗΣΕΥΣ, 24-25). 

  Ἐπιπλέον, χρήσιμη εἶναι καὶ ἡ ἄγνωστη, εἰς τοὺς πολλούς, ἱστορικὴ καταγραφή του Κλαύδιου Αἰλιανοῦ γιὰ τὸ Δελφικὸ χρησμὸ ποὺ ἔλαβαν οἱ Σπαρτιᾶτες, ὅταν ρώτησαν τὸν Θεὸν ἂν ἦταν ἐπιτρεπτὸ νὰ ἀφανίσουν τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν. Τότε, ὁ Θεὸς ἀπέστειλε χρησμὸ ὑπὲρ τῶν Ἀθηναίων, λέγοντας, ὅτι, τὴν κοινὴ ἑστία (ἐν ὀλίγοις την πρωτεύουσα) τῆς Ἑλλάδας, ὅπως θεωροῦνταν ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ τὴν μετακινήσουν ἤτοι νὰ τὴν βλάψουν. Ἰδοὺ καὶ ἐν τῷ λόγῳ τοῦ ἀρχαίου κειμένου: «Ὅτι ἡνίκα ἐβούλοντο Λακεδαιμόνιοι τὴν Ἀθηναίων ἀφανίσαι πόλιν, ἠρώτησαν τὸν θεόν· καὶ ἀπεκρίνατο τὴν κοινὴν ἑστίαν τῆς Ἑλλάδος μὴ κινεῖν.». (Ποικίλη Ἱστορία βιβλίον Δ', 5). 

  Αὐτὲς οἱ ἐμπεριστατωμένες ἀναφορές, δίχως ὑπερβολή, διακηρύττουν ἱστορικῶς καὶ ἐπιστημονικῶς τὴν σπουδαιότητα τῆς πόλης τῶν Ἀθηνῶν εἰς τὴν πορείαν καὶ ἐξέλιξη τοῦ Παγκοσμίου πολιτισμοῦ. 

  Ἐν κατακλεῖδι, ἄξιον γενέσθαι ἀπορίας διατὶ τὰ ἐγκυκλοπαιδικὰ λεξικὰ καὶ οἱ ἀνακοινώσεις τῆς ἀρχαιολογικῆς ὑπηρεσίες, μετὰ τὸ 1940 καὶ ἐντεῦθεν, σμικρύνουν τὴν παλαιότητα τῆς ἐγκακατοίκισης τοῦ ἱεροῦ βράχου τῶν Ἀθηνῶν κατὰ τοὐλάχιστον 6.000(έξι χιλιάδες) χρόνια θέτοντας ἕνα ὅριο συμπίεσης τῶν 4.000(τεσσάρων χιλιάδων) ἐτῶν. 

  Τοῦτο δὲ ὀφείλεται εἰς τὴν σύγχυση ἢ τὴν ἄγνοια τῶν ἀρχαιολόγων ἐπιστημόνων καὶ νεοτέρων ἱστοριογράφων ἢ μήπως 

πρόκειται γιὰ μιὰ ἐσκεμμένη θεωρία ἑνὸς πέπλου συγκάλυψης καὶ ἱστορικῆς παραχάραξης; 

 Ἐν τέλει, οὐδεὶς ἐγκύπτει εἰς τὸ παράδοξον... 

ΧΑΙΡΕΤΕ!

                                                                                †

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

•ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ, Βίοι παράλληλοι, ΘΗΣΕΥΣ 

•Ἐπίτομον Ἐγκυκλοπαιδικὸν λεξικὸν τῆς Πρωίας, ἐκδ. Πρώΐας, ΑΘΗΝΑΙ 1930-32 

•Ὁδηγοὶ Ἐλευθερουδάκη, συλλεκτικὴ ἐπανέκδοσις ἐννιὰ ταξιδιωτικῶν ὁδηγῶν τοῦ 1930(τεύχος: Ἀθήνα & Ἀττική), βιβλιοθήκη τῆς Ἑστίας 

•Κλαύδιου Αἰλιανοῦ, Ποικίλη Ἱστορία