ЭIЄ

BRIGITTE  Η  ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ - ΑΡΤΕΜΙΣ ΤΩΝ ΚΕΛΤΩΝ

Ἔρευνα & συγγραφή: Ἰωάννης Βαφίνης 

  Τὸ εὐρωπαϊκὸ ὄνομα Μπρίτζετ ἤ Μπριγκίτε εἶναι ἕνα πολὺ διαδεδομένο ὄνομα στὸν δυτικὸ πολιτισμὸ κι ἔχει μακρὰν ἱστορία. Ἦταν τόσο ἱερὸ ὄνομα ποὺ ἐπιβίωσε διὰ μέσου τοῦ χριστιανισμοῦ εἰς τους αἰῶνας. Ἡ ἀπαρχὴ τοῦ ὀνόματος ἐν ὑποστάσι, γυναικείας θεότητος ἐντοπίζεται ἐκ πρώτης στὴν ἰρλανδικὴ μυθολογία. 

  Ἡ Μπριγκίτε θεωρεῖτε γόνος τῆς φυλῆς τῶν Τουαθὰ ντὲ Ντανάν, καὶ πατέρας της εἶναι ὁ δρυΐδης Ντάγκντα(Dagda) παρόμοιος μὲ τὸν γερμανὸ Ὄντιν(Odin) τὸν γαλάτη Σούκελλος(Sucellos) καὶ τὸν ρωμαῖο Ντὶς πάτερ(Dis Pater) καὶ τὸν Ἕλληνα Πλούτωνα. 

 Στὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ ἡ Βριτόμαρτις ἢ Βριτάμαρπις ἦταν θεότητα τῆς  μυθολογίας, προστάτιδα τῶν ψαράδων, ποὺ λατρευόταν στὴν Κρήτη ὅπως καὶ εἰς ἄλλες ἑλληνικὲς περιοχές. Ἡ Βριτόμαρτις ἦταν μιὰ νέα καὶ ὄμορφη κοπέλα ἀπὸ τὴν ἀρχαία Γόρτυνα, κατὰ μία ἐκδοχὴ ἦταν κόρη του Δία καὶ τῆς Κάρμης ἀπὸ τὴν ἀρχαία πόλη Τάρρα.

  Ἡ ἐπωνυμία της θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς ἔγκριτους γλωσσολόγους ὡς μία μορφὴ πανάρχαιας συνθέσως δύο λέξεων ποὺ ὁδηγοῦν στὴν ἔννοια τῆς φερωνυμίας "Γλυκιὰ Παρθένος" (Βριτὺ = γλυκὺς & μάρτις = παρθένος). 

Χάλκινο ἀγαλματίδιο τῆς Μπριγκίτε 

ἢ Μπρίτανι ποὺ βρέθηκε στὴν Βρετανία 

  Τὸ πρωτοελληνικὴς προελεύσεως ὄνομα δηλεὶ τὴν μακρὰν προέλευση τῆς θρησκεύτικής λατρείας εἰς τὴν τοιαύτην προσωποποιημένη θεότης ὅπου ἀργότερα συνταυτίστηκε μὲ τὴν ἑλληνικὴ θεότητα Ἄρτεμης.

 Ἡ ἐγκυκλοπαίδεια τοῦ Ἡλίου, στὸ λῆμμα Βριτόμαρις ἢ Βριτόμαρπις περιγράφει τὴν θεότητα ποὺ ἀνάγεται εἰς τὴν ἐποχὴ τοῦ μινωικοῦ πολιτισμοῦ. Οἱ Μινωίτες φέροντες κοινὴ πίστη μὲ τοὺς παλαιότερους αὐτῶν Ἀθηναίους λάτρευαν τὴν Παρθένο γλυκιὰ θαλασσινὴ κόρη μετουσιωμένη σ΄ένα ξόανο ποὺ εἶχε σκαλίσει κι ἀφιερώσει ὁ Ἀθηναῖος πολυτεχνίτης Δαίδαλος στὴν Ὁλούντα σημερινὴ Ἐλούντα. 

 Φαίνεται δὲ, ἀπὸ τὰ μυθολογικὰ συμφραζόμενα ὅτι, ὁ Μίνωας ἐρωτεύτηκε τὴν νεαρὰ παρθένο καὶ ἐρωτομανὴς ὡς ἦταν τὴν κυνήγησε ἐῶς ὅτου ἐκείνη τρέχοντας ἔπεσε ἀπὸ ἕνα ὑψηλὸ τέναγος εἰς τὴν θάλασσα. Οἱ ἁλιεῖς ποὺ ψάρευαν ἐκείνη τὴν ὥρα τὴν ἔσωσαν μὲ τὰ δίχτυα τους κι ἔκτοτε, ἐκείνη, τοὺς χρωστοῦσε εὐγνωμοσύνη καὶ πάντα τους προστάτευε καὶ τοὺς κατεύθυνε στὴν ἁλιεία τους. Ἐτσι ὁρισμένες φορὲς ἀποτυπώνεται ὡς μία θεότητα τῆς Θάλασσας και τῆς Σελήνης. 

 Ἐπιπλέον, στὸ "Μέγα ἐτυμολογικὸ λεξικό", συνάνταται ὡς Ἀθήνα Ἰππία(δες λῆμμα Ἰππία) κόρη τοῦ Ποσειδῶνα καὶ τῆς Κορυφῆς τοῦ Ὠκεανοῦ γεννημένη μαζὶ μὲ τὸ ἅρμα της «ΙΠΠΙΑ: ...Ἢ ὅτι Ποσειδῶνος οὖσα θυγάτηρ καὶ Κορυφῆς της Ὠκεανοῦ, ἔχουσα ἅρμα, οὕτως ἐγεννήθη...».

 Μιὰ τέτοια ἀπεικόνιση ἀνακαλύφτηκε σὲ ἕνα προϊστορικὸ τύμβο στὸ Χάλστατ τῆς Αὐστρίας. Τὸ χάλκινο σύμλπεγμα ποὺ βρέθηκε ὡς ἀναθηματικὸ δῶρο στὸ νεκρὸ βασιλέα ποὺ ἐνταφιάστηκε ἐκεῖ στὸ ὑψηλὸ τύμβο - λόφο δείχνει μιὰ πομπὴ θυσίας, μὲ θῦμα τὸ ἐλάφι, ποὺ θυσιάζεται πρὸς τιμὴν τῆς ψηλῆς θηλυκῆς θεᾶς ἀπὸ τὸν γυμνὸ ἄνδρα ποὺ κρατάει ἕνα τσεκούρι! 

                                                                                       

HALLSTATT CULTURE VOTIVE GIFT 10TH-6TH BC Celt chariot

Πρόκειται γιὰ τὸ εὕρημα τῆς περιοχῆς Χάλστατ ποὺ ὀνομάζεται βαγόνι λατρείας Strettweg, ἢ βαγόνι θυσίας Strettweg , ἢ ἅρμα Strettweg εἶναι ἕνα χάλκινο λατρευτικὸ ἀντικεόομενο ποὺ χρονολογεῖτε περίπου τὸ 600 π.Χ. 

δηλαδὴ στοὺς ἀρχαϊκοὺς χρόνους 

  Ἔτσι γίνεται φανερὸ τὸ κοινὸ παρελθὸν τοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ κόσμου τῶν Κελτῶν ἀφοῦ οἱ τελετουργίες τους ἀποδίδονταν σὲ ἑλληνικὲς θεότητες μὲ ἐλαφρῶς παραλλαγμένη τὴν ἐπωνυμία τους.

  Ἐδῶ πρόκειται γιὰ τὴν Ἀθηνᾶ καὶ τὴν Ἄρτεμις ἑνωμένες ὅπως οἱ Κρῆτες τὶς λάτρευαν μὲ τὴν ἐπωνυμία της Ἀταναποτινίγια  (a-ta-na-po-ti-ni-ja) ὅπως βρέθηκε γραμμένο σὲ μιὰ πινακίδα μὲ γραμμικὴ Β' γραφή στην Κνωσσό του 14ου αιώνα π.Χ. 

  Ἐν τέλει ἡ Ἀταναποτινίγια δὲν ἦταν ἄλλη ἀπὸ τὴν Ἀθηνᾶ πότνια γαῖα μιὰ μεγάλη θεὰ τῆς μητέρας φύσης. 

Τὸ σύμβολο τῆς Βρετανίας εἶναι ἡ θεὰ Μπριτάνια.

 Θεωρεῖτε δέ ἡ ἀφηρωισμένη μορφή της 

βασίλισσας Βοαδικείας μὲ στοιχεῖα ἀπὸ τὴν θεὰ Ἀθηνᾶ 

τῶν Ἑλλήνων συμπλεκόμενη μὲ τὴν ἀρχαιότερη 

μορφὴ τῆς μινωικῆς Βριτόμαρτυς Ἀρτέμιδος, ὅπου 

ναός της εὑρίσκονταν στὸν Ἀττικὸ δῆμο 

τῶν Ἀθηνῶν τὴν ἐπονόματι Βραυρώνα.

Ἡ Ἀθηνᾶ Ἀφαία στὴν Αἴγινα 

Ἡ λαϊκὴ ἡρωίδα της Βρετανίας ποὺ ἔφερε το 

ἑλληνικὸ ὄνομα Βοαδικεία(λατινιστί 

boudica ἢ Boudicca ἢ Boadicea). Ἡ ὄψη 

καὶ ἡ περιβολὴ τῆς μοιάζουν μὲ τὴν θεὰ Ἀθηνᾶ 

τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς μυθολογίας. Ὡστόσο ἡ μορφὴ μετουσιώνει τὴν προϊστορικὴ μορφὴ τῆς θεᾶς τῶν ὄρεων ἤτοι τῆς μεγάλης μητέρας τῆς φύσης.

  Ἡ προϊστορικὴ μορφή, τῆς θεᾶς τῶν ὀρέων, τῆς σελήνης, τῶν ἁλιέων καὶ τῆς φύσης, ὡς μεγάλη μητέρα, σχετίζεται μὲ τὴν νύχτα καὶ ἀπωθεῖτε ἀπὸ τοῦ ἡλιακοῦ ἥρωα Μίνωα τῆς Κρῆτης.  Αὐτὴ ἡ θεότης παραχώρησε ἀρκετοὺς αἰῶνες μετὰ τὴν θέση της στὴν Παρθένο Μαρία ή ἀλλιῶς Παναγία ἡ θαλασσινή (ὑπάρχει ὀρθόδοξος ἱερὸς ναὸς στὴν Ἄνδρο ἐνῶ στὴ Βαρκελώνη της Καταλωνίας καθολικὸς ναός της  Santa Maria del Mar).

 Οἱ Κρῆτες ἢ Ἀθηναιοκρῆτες, οἱ διασωζώμενοι ἐκ τοῦ λαβυρίνθου, διέδωσαν τὴν λατρεία της Μεγάλης θεᾶς τῆς φύσης στὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα καὶ στὴν Εὐρώπη καὶ τὴν Ἀσία. Ὡς θεὰ τοῦ φεγγαριοῦ συσχετίζονταν μὲ τὰ γονιμικὰ μυστήρια καὶ τὰ μυστήρια του κάτω κόσμου.  

  Τὸ μυστηριακό της σύμβολο ὑπῆρξε ὁ ἱερὸς κόμπος ποὺ τὸν βλέπουμε σὲ πολλὲς ἀρχαῖες μινωικὲς ἀναπαραστάσεις τοιχογραφιῶν, ἀγγειογραφιὼν καὶ σφραγγιδόλιθων.

 Ἡ ἐξήγηση τῆς ἱερότητας τοῦ κόμπου δὲν ἔχει ἐξηγηθεῖ, ἀκόμη, ἀπὸ τοὺς ἀρχαιολόγους.     Ἴσως, ἡ ἐπιβίωση τοῦ μυστικοῦ κύκλου τῶν μεταφυσικῶν δραστηριοτήτων τοῦ ἱεροῦ κόμβου νὰ συνεχίστηκε στὰ κομποσχοίνια τῶν ἑλληνορθόδοξων χριστιανῶν ἀσκητῶν ὅπως καὶ τῶν βουδιστὼν μοναχῶν.

  Ἐν κατακλεῖδι, ἡ Μπριγκίτε - Ἀθηνᾶ - Ἄρτεμις - Ἀφροδίτη - Δήμητρα ἤτοι ἡ πάλαι ποτὲ Μεγάλη Μητέρα θεὰ τῆς φύσης, ἕκαστος αὐτῆς, μετουσίωνε,  στὴν συνείδηση τῶν προϊστορικῶν ἀνθρώπων τὴν ἐνεργειακὴ παρουσία τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ δημιουργοῦ ἐπὶ τῆς ἐξελικτικῆς πορείας τῆς ζωῆς τοῦ πλανήτου Γαῖα!  

       

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-ΝΕΟΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

-ΜΕΓΑ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟ, ΤΟΜΟΣ 4

-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ, Βερόνικα Ἄϊονς, ἐκδόσεις Ντέτσικα, Ἀθήνα, 1993, Τόμος Α'