ЭIЄ
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΟΚΤΩ, ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ & ΤΟΥ ΘΗΣΕΑ
Ἔρευνα & συγγραφὴ Ἰωάννης Βαφίνης
Ἕναν ἀλληγορικὸν συμβολισμόν, μὲ μυστηριακὸ ὑπόβαθρο, ποὺ ἀφορᾶ τὸν φυσικὸ ἀριθμὸ ὀκτώ, ἀνιχνεύει ἡ κατοπινὴ μελέτη μὲ κύριο ἄξονα κάποια ἱερὰ πρόσωπα τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ τῆς ἑλληνορθοδόξου Πίστεως. Πρόκειται γιὰ ἕναν ἄρτιο ἀριθμὸ μὲ συμβολικὲς ἀξίες στὰ μαθηματικά, στὶς ἐπιστῆμες, στὴν θρησκεία, στὸν πολιτισμό, στὸν ἀθλητισμό, στὴν τεχνολογία καὶ σὲ ἄλλα γνωστικὰ πεδία.
Κοντολογίς, ο ἀριθμὸς ὀκτὼ ὑπῆρξε ἱερός, τόσο γιὰ τοὺς προϊστορικούς, ἀρχαϊκούς, κλασσικοὺς καὶ ἑλληνιστικῆς ἐποχῆς Ἕλληνες, ὅσο καὶ γιὰ τοὺς πρωτοχριστιανούς, βυζαντινοὺς καὶ μεταβυζαντινοὺς ἀπογόνους τῶν Ἑλλήνων.
Ἡ Παναγία, η Μητέρα του Φωτός, μυστικῶς συμβολίζει τὴν ὄγδοη ἡμέρα, ὅπως ἀναφέρουν οἱ πατέρες τῆς ἐκκλησίας, γι' αὐτὸ καὶ στὴν ἁγιογράφηση ἐμφανίζεται μὲ τὰ παρθενόσημα ὅπου εἶναι τὰ τρία ὀκτάκτινα ἀστέρια. Τὰ ὀκτάκτινα ἀστέρια συμβολίζουν τὶς ὀκτὼ ἡμέρες τῆς δημιουργίας ἀπὸ τὸν Τριαδικὸν Θεό.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΜΕ ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΑΡΘΕΝΟΣΗΜΑ ΟΚΤΑΚΤΙΝΑ ΑΣΤΕΡΙΑ
Στὶς παλαιὲς μεσαιωνικὲς ἐκκλησίες τῆς Πλάκας βλέπουμε νὰ κυριαρχεῖ ὁ ὀκτάγωνος τροῦλος τοῦ ναοῦ μὲ ἰσάριθμα μονόλοβα παράθυρα καὶ θεωρείιτε ἀθηναϊκοῦ τύπου ὅπως π.χ. στὴν Ἁγία Αἰκατερίνη, στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο, στοὺς Ἁγιους Ἀποστόλους Σολάκη κλπ. Συνάμα, ὁ Παρθενών, τὸ Θησεῖο εἶχαν στὶς ὀροφὲς τοῦ περιστυλίου σκαλισμένα ὀκτάκτινα ἀστέρια.
Σύμφωνα μὲ κάποιες λαϊκὲς καὶ θρησκευτικὲς παραδόσεις ὁ ἀριθμὸς 8 ὀκτὼ συμβολίζει τὴν παρθενία. Ἐπιπλέον, θεωρεῖται καὶ σύμβολο τοῦ παραδείσου γιατί μὲ τὸ πάνω μέρος τοῦ σχήματος τοῦ ἀγγίζει τὸν οὐρανὸ καὶ μὲ τὸ κάτω τὴν γῆν. Ἐν γένει, στοὺς ἀρχαίους πολιτισμούς, ὁ ἀριθμὸς ὀκτὼ συμβόλιζε τὴν ἀνάσταση.
Ἐν τούτοις, σημαίνων σύμβολο τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ κόσμου ὑπῆρξε ὁ ρόδακας. Ὁ ρόδακας, αὐτὸ τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικὸ ἡλιακὸ σύμβολο τοῦ ἄστρου Σείριου, ἀποτελοῦνταν ἀπὸ ὀκτὼ πέταλα ἔτσι ὥστε νὰ ταυτίζεται μὲ τὸν ἀριθμὸ 8 ἤτοι καὶ γράμμα Ἤ-τὰ στὸ ἑλληνικὸν ἀλφάβητον ποὺ συμβόλιζε τὴν Ἀνάσταση γιὰ τοὺς Ἀρχαίους Πολιτισμούς.
Στὴν ἑλληνορθόδοξη ἁγιογραφία ὁ ἀρχαῖος ἑλληνικὸς Ρόδακας συνταυτίστηκε μὲ τὴν Λατρεία τῆς Παναγίας ὡς Ρόδον τὸ Ἀμάραντον προσφώνηση τῆς μητέρας τοῦ Φωτὸς Παναγίας. Διὰ τοῦτον τὸν λόγον παρατηροῦμε τον Ρόδακα ἤτοι καὶ Ρόδον καὶ Τριαντάφυλλον νὰ διακοσμοῦν τὶς Εἰκόνες Της.
Ὁ ἑλληνοχριστιανικὸς Ρόδακας ἀποτελεῖται ἀπὸ τέσσερα, ὀκτώ, δώδεκα ἡ καὶ δεκαέξι ροδοπέταλα μονίμως σχηματίζοντας τὸ σταυρὸν συμβολικῶς ἀποδίδοντας τὴν Σταύρωση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τὸ μικρὸν ρόδο μὲ τὰ ἀνοιγμένα καὶ αἰχμηρὰ φύλλα συμβολίζουν τὴν Ἁγνότητα, τὸ Ἀμόλυντον, τὸ Ἄσπιλον, τὴν Καθαρότητα, τὴν Ὀμορφιὰ καὶ τὴν Εὐωδία ὅπου ἐκπέμπεται ἀπὸ τὴν Λατρεία τῆς Παναγίας στὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς ἐκκλησίας. Ἡ πιὸ ὁλοκληρωμένη λατρεία τῆς Παναγίας συνέβη εἰς τὴν Ἀθήνα τῶν πρώτων αἰώνων τοῦ χριστιανικοῦ κράτους τῆς ἀνατολικῆς αὐτοκρατορίας. Μάλιστα, ὑπῆρξε Πολιοῦχος τῆς Ἀθήνας τοὐλάχιστον γιὰ ὀκτὼ τοὐλάχιστον αἰῶνες.
Ἡ παλαιοτέρα πολιοῦχος τῶν Ἀθηνῶν, οὐρανίδα Ἀθηνᾶ, φαίνεται νὰ συντηροῦσε τὸ πανάρχαιο σύμβολο τοῦ ρόδακα, ὅπως διαπιστώνεται στὴν ἱερογλυφικὴ γραφὴ τοῦ δίσκου τῆς Φαιστοῦ, ὡς λογότυπο τῆς ἁγνότητος καὶ τῆς σοφίας. Ὡστόσο, εἰς τὴν Ἀθήνα ὑπῆρξε σὲ κάποιες περιπτώσεις ἡ συνταύτιση τῆς Παρθένου Ἀθηνᾶς με τὴν Πάνδημο Ἀφροδίτη.
Ὁ παράδοξος οὗτος συσχετισμός, ποὺ φαίνεται νὰ εἰσήγαγε πρῶτα ὁ Θησέας, ἀντανακλᾶ τὴν χάραξη τοῦ ἀριθμοῦ ὀκτὼ 8 ὅπου παρατηρεῖτε ἡ προέκταση δύο γραμμῶν ποὺ ἐπεκτείνονται χωρὶς νὰ καταλήγουν σὲ ἄκρες, σμείγοντας δύο ἴσιους κύκλους μὲ ἕναν κεντρικὸ ἑλιγμό.
Αὐτὸ δύνανται νὰ ἐξηγηθεῖ ὡς ἕνας ἀλληλένδετος κρίκος τῆς ζωῆς ὅπου συντελεῖται ὑπὸ ὁρισμένη μετάβαση. Δηλαδή, ἀπὸ τὴν Παρθενία στὴν τεκνοποιία καὶ τὰ ἀνάπαλιν ἀπὸ τὴν τεκνοποιία στὴν Παρθενία (ὁ συμβολισμὸς τῆς Θεοτόκου).
Ἐνδεικτικά, λοιπόν, ὁ ρόδαξ, μὲ τὰ ὀκτὼ πέταλα ποὺ μετασχηματίζεται σὲ ἀστέρι ὀκτάκτινο, κάνει συχνὰ τὴν ἐμφάνιση τοῦ σὲ ἀττικὰ μελανόμορφα ἀγγεῖα δίπλα στὴν Πολέμαρχο θεὰ Ἀθηνᾶ.
Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς ἔχει παρατηρηθεῖ καὶ στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Παρθενῶνα, ὅπου, οἱ ἀρχαιολόγοι ἀποκαλύπτουν τὴν σχέση τοῦ ναοῦ τῆς Σοφίας Ἀθηνᾶς μὲ τὸν οκταπέταλο ἢ ὀκτάκτινο λογότυπο. Ἀλλά, καὶ στὸ Ἐρεχθεῖον, τὸ ἀφιερωμένο εἰς τὸν Ποσειδῶνα ἐμφανίζονται ἀνάγλυφοι ρόδακες στὸ ἐπιστύλιο τῶν κορῶν ἀναδεικνύοντας τοὺς ὀκτάσχημους αὐτοὺς συμβολισμούς. Ἀργότερα, βέβαια, οἱ ρόδακες χρησιμοποιήθηκαν καὶ στὴν χριστιανικὴ τεχνοτροπία κυρίως κατὰ τοὺς πρώιμους χρόνους.
Παράλληλα, ὁ Θησέας, ὡς κατὰ τὸ ἥμισυ υἱὸς τοῦ Ποσειδῶνος, ἐκ τοῦ γένους τῶν ἡρώων, βασιλεὺς τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἱδρυτὴς τῆς πόλης, ξεκίνησε τοὺς ἡρωικοὺς ἄθλους του στὰ δεκαέξι του χρόνια, δηλαδή, τὸ διπλάσιο τοῦ 8 ἤτοι 8+8=16. Ἐπίσης, ἡ ἡμερομηνία ποὺ ἐπέστρεψε νικητὴς ἀπὸ τὸν μινωικὸ λαβύρινθο ἦταν ἡ ὀγδόη τοῦ μηνὸς Πυανεψίωνος ἡ ὁποία, ὅπως προείπαμε ἦταν καὶ ἡ ἱερὴ ἡμέρα τοῦ θεοῦ Ποσειδῶνα.
Ὁ Πλούταρχος, στὸ βίο τοῦ Θησέα, περνάει τὴν ἰδέα τοῦ μυστικοῦ ἀριθμοῦ τῆς ὀγδόης σειρᾶς τῶν ἀριθμῶν σημειώνοντας τὰ ἑξῆς: «ἡμέρᾳ μὲν οὖν ὀγδόῃ λέγεται Κρονίου μηνός, ὃν νῦν Ἑκατομβαιῶνα καλοῦσι, κατελθεῖν. κατελθὼν δὲ εἰς τὴν πόλιν εὗρε τά τε κοινὰ ταραχῆς μεστὰ καὶ διχοφροσύνης, καὶ τὰ περὶ τὸν Αἰγέα καὶ τὸν οἶκον ἰδίᾳ νοσοῦντα. [12.2] Μήδεια γὰρ ἐκ Κορίνθου φυγοῦσα, φαρμάκοις ὑποσχομένη τῆς ἀτεκνίας ἀπαλλάξειν Αἰγέα, συνῆν αὐτῷ. προαισθομένη δὲ περὶ τοῦ Θησέως αὕτη, τοῦ δὲ Αἰγέως ἀγνοοῦντος, ὄντος δὲ πρεσβυτέρου καὶ φοβουμένου πάντα διὰ τὴν στάσιν, ἔπεισεν αὐτὸν ὡς ξένον ἑστιῶντα φαρμάκοις ἀνελεῖν. ἐλθὼν οὖν ὁ Θησεὺς ἐπὶ τὸ ἄριστον οὐκ ἐδοκίμαζε φράζειν αὑτόν, ὅστις εἴη, πρότερος, ἐκείνῳ δὲ βουλόμενος ἀρχὴν ἀνευρέσεως παρασχεῖν, κρεῶν παρακειμένων σπασάμενος τὴν μάχαιραν, ὡς ταύτῃ τέμνων, ἐδείκνυεν ἐκείνῳ.
..............................
[36.1] μετὰ δὲ τὰ Μηδικὰ Φαίδωνος ἄρχοντος μαντευομένοις τοῖς Ἀθηναίοις ἀνεῖλεν ἡ Πυθία τὰ Θησέως ἀναλαβεῖν ὀστᾶ καὶ θεμένους ἐντίμως παρ᾽ αὑτοῖς φυλάττειν. ἦν δὲ καὶ λαβεῖν ἀπορία καὶ γνῶναι τὸν τάφον ἀμιξίᾳ καὶ χαλεπότητι τῶν ἐνοικούντων Δολόπων. οὐ μὴν ἀλλὰ Κίμων ἑλὼν τὴν νῆσον, ὡς ἐν τοῖς περὶ ἐκείνου γέγραπται, καὶ φιλοτιμούμενος ἐξανευρεῖν, ἀετοῦ τινα τόπον βουνοειδῆ κόπτοντος, ὥς φασι, τῷ στόματι καὶ διαστέλλοντος τοῖς ὄνυξι θείᾳ τινὶ τύχῃ συμφρονήσας ἀνέσκαψεν. [36.2] εὑρέθη δὲ θήκη τε μεγάλου σώματος αἰχμή τε παρακειμένη χαλκῆ καὶ ξίφος. κομισθέντων δὲ τούτων ὑπὸ Κίμωνος ἐπὶ τῆς τριήρους, ἡσθέντες οἱ Ἀθηναῖοι πομπαῖς τε λαμπραῖς ἐδέξαντο καὶ θυσίαις ὥσπερ αὐτὸν ἐπανερχόμενον εἰς τὸ ἄστυ. καὶ κεῖται μὲν ἐν μέσῃ τῇ πόλει παρὰ τὸ νῦν γυμνάσιον, ἔστι δὲ φύξιμον οἰκέταις καὶ πᾶσι τοῖς ταπεινοτέροις καὶ δεδιόσι κρείττονας, ὡς καὶ τοῦ Θησέως προστατικοῦ τινος καὶ βοηθητικοῦ γενομένου καὶ προσδεχομένου φιλανθρώπως τὰς τῶν ταπεινοτέρων δεήσεις. [36.3] θυσίαν δὲ ποιοῦσιν αὐτῷ τὴν μεγίστην ὀγδόῃ Πυανεψιῶνος, ἐν ᾗ μετὰ τῶν ἠϊθέων ἐκ Κρήτης ἐπανῆλθεν. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ταῖς ἄλλαις ὀγδόαις τιμῶσιν αὐτόν, ἢ διὰ τὸ πρῶτον ἐκ Τροιζῆνος ἀφικέσθαι τῇ ὀγδόῃ τοῦ Ἑκατομβαιῶνος, ὡς ἱστόρηκε Διόδωρος ὁ περιηγητής, ἢ νομίζοντες ἑτέρου μᾶλλον ἐκείνῳ προσήκειν τὸν ἀριθμὸν τοῦτον ἐκ Ποσειδῶνος γεγονέναι λεγομένῳ. [36.4] καὶ γὰρ Ποσειδῶνα ταῖς ὀγδόαις τιμῶσιν. ἡ γὰρ ὀγδοὰς κύβος ἀπ᾽ ἀρτίου πρῶτος οὖσα καὶ τοῦ πρώτου τετραγώνου διπλασία, τὸ μόνιμον καὶ δυσκίνητον οἰκεῖον ἔχει τῆς τοῦ θεοῦ δυνάμεως, ὃν ἀσφάλειον καὶ γαιήοχον προσονομάζομεν.».
Παραλλήλως, ἀνακαλύπτουμε κι ἄλλες ἐμφανίσεις τοῦ ἀριθμοῦ ὀκτὼ στὸν θεολογικὸ τομέα σὲ συνάρτηση μὲ τὴν πυθαγόριον ἀριθμοσοφία, τὴν ὁποίαν χρησιμοποίησε καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στὴν ἱερὰν Ἀποκάλυψη. Βλέπουμε, ἐν τούτοις, κατὰ τὴν ἀναφορὰ τοῦ ἱεροκήρυκως Δημητρίου Παναγόπουλου ὅτι, τὸ ὄνομα ΙΗΣΟΥΣ, Τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ἀθροίζει, σύμφωνα μὲ τὸ τυπικὸ καὶ οὐχὶ μὲ τὸν ἀναλογικὸ τρόπο συμψηφισμοῦ τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων, τὸν ἀριθμὸ 888. Δηλαδή, τρία ὀκτάρια στὴ σειρά...
Μὰς ἐξηγεῖ, λοιπόν, ὁ ἱεροκῆρυξ Τοῦ Χριστοῦ σημειώνοντας εἰς τοὺς ἀναγνώστας τὰ ἑξῆς σχόλια μιᾶς ἀρχαίας ἑλληνικῆς προφητείας περὶ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἐνσαρκωθέντα Χριστοῦ: «Δὴ τότε καὶ μεγαλεῖο Θεοῦ παὶς ἀνθρώποισι ἤξει σαρκοφόρος θνητοῖς ὁμοιούμενος ἐν γῆ.
Τέσσερα φωνήεντα φέρει, τὰ δ' ἄφωνα δι' αὐτῷ. Δισσὼν ἀγγέλων, ἀριθμοῦ δι' ὅλον ἐξονομήνω.
Ὀκτὼ γὰρ μονάδας, τόσας δεκάδας ἐπὶ τούτους. Ἠδ' ἑκατοντάδες ὀκτώ, ἀπιστοτέροις ἀνθρώποις οὔνομα δηλώσεο οὐδὲ ἑνὶ φρεσὶ φρήσει νόησον.
Ἑρμηνεία
Θὰ ἔλθη, λέγει, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν γῆν καὶ θὰ φορέσει σάρκα ἀνθρωπίνην, ὁμοιούμενος μὲ τοὺς θνητοὺς τῆς γῆς. Θὰ φέρη τὸ ὄνομα αὐτοῦ τέσσερα φωνήεντα καὶ δύο ἄφωνα, 8 μονάδες, 8 δεκάδας καὶ ἑκατοντάδας 8, ἤτοι 888.
Καὶ πράγματι ἡ λέξις ΙΗΣΟΥΣ ἔχει 4 φωνήεντα καὶ 2 σύμφωνα καὶ κάνει καὶ 888
Ι Η Σ Ο Υ Σ
10 + 8 + 200 + 70 + 400 + 200 = 888
Ὥστε διὰ ὅλων τῶν μέσων ὁ Θεὸς προετοιμάζει τὴν ἀνθρωπότητα ἵνα γνωρίσωσιν Αὐτόν».
ΕΙΚΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Δ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
Παρόμοιες ἀναφορὲς, περὶ τοῦ ἀριθμοῦ ὀκτὼ συναντᾶμε, ἐπίσης, καὶ στὴν ἑρμητικὴ θεολογία, ὅπου, ὁ Ἑρμῆς ὁ Τρισμέγιστος κατὰ τὸ 11.500 π.Χ. ὁμιλεῖ περὶ τῆς ὀγδοατικῆς φύσεως θεωρῶντας τὸν ἀριθμὸ ὀκτὼ ἐπίνειο τῆς θείας δημιουργίας τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Κλείνοντας, αὐτὸ τὸ μικρὸ ἐνδεικτικὸ πόνημα, δυνάμαι νὰ πῶ ἐν τάχει τὰ κυριότερα περὶ τῆς φύσεως τοῦ ἀριθμοῦ ὀκτὼ δεδομένου πὼς θεωρεῖται ὁ τέλειος κύβος 8 = 2³, ἡ μουσικὴ ὀκτάβα ΝΤΟ ΡΕ ΜΙ ΦΑ ΣΟΛ ΛΑ ΣΙ ΝΤΟ καὶ ἡ βυζαντινὴ ὠκτάηχος ἡ ἐκ τοῦ Πυθαγόρου προερχόμενη, ἡ τέταρτη ὑποδιαίρεση τοῦ χρόνου τῶν μουσικῶν φθόγγων κοινῶς ὀνομαζόμενον ὄγδοο 1/8, ὀκτὼ οἱ μακαρισμοὶ ποὺ περέδωσε ὁ Χριστὸς ἐπὶ τοῦ ὅρους ὀμιλεία, στὴν Αποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη ο Αντίχριστος είναι ὁ ὄγδοος βασιλέας, ἀριθμὸς Φιμπονάτσι, στὴν πρόσοψη του, ἀνατολικὴ καὶ δυτική, ὁ Παρθενῶνας κατὰ πλάτος στηρίζονταν ἀπὸ 8 δωρικοὺς κίονες ἐνῷ κατὰ μῆκος τοῦ ἄξονα βορρᾶ καὶ νότου ἀπὸ 17 δωρικοὺς κίονες, 1 + 7 = πυθμενικὸς ἀριθμὸς 8 ὁ συμβολίζων τὸν Σείριο Α' καὶ Β' ἐφαπτόμενους.
Στὴν πυρηνική φυσικὴ το 8 εἶναι ὁ δεύτερος «μαγικός ἀριθμός», στὴ χημία τό 8 εἶναι ὁ μέγιστος ἀριθμὸς ηλεκτρονίων που μποροῦν νὰ ὑπάρχουν σὲ μία στιβάδα σθένους, τὸ ὀκτάνιο τοῦ πετρελαίου (C8H18) στὴ βιολογία Τὸ χταπόδι καὶ οἱ συγγενεῖς του τοῦ γένους ἀργοναύτης ἔχουν 8 βραχίονες ποὺ ὀνομάζονται πλοκάμια, ἀλλὰ καὶ παρὰ πολλὰ ἀκόμη στοιχεῖα στηρίζονται στὸν ἀριθμὸ ὀκτώ!
ΧΑΙΡΕΤΕ!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Πλουτάρχου, Βίοι Παράλληλοι - Θησέας
-ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΞΙΩΤΗΣ, Ὁ ΔΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ, ἐκδ. Σμυρνιωτάκη Ἀθῆναι
-Δημητρίου Παναγόπουλου, Ἐγκόλπιον Ὀρθοδοξίας, Ἀθῆναι
-Καινὴ Διαθήκη, Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου