ЭIЄ

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΩΖΕΙ

ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΝΗΣΙΚΛΗ

Ἔρευνα & συγγραφὴ Ἰωάννης Γ. Βαφίνης 

 

  Στὸ καιρὸ ἐκεῖνο τὸν παλιό, ποὺ λέει καὶ τὸ ἀθηναϊκὸ τραγουδάκι, κατὰ τοὺς χρόνους τῆς χρυσῆς ἐποχῆς τοῦ Περικλέους, εἰς τὴν Ἀκρόπολη τῶν Ἀθηνῶν συντελοῦνταν ἕνας ὀργασμὸς ἀνοικοδόμησης λαμπρῶν κτιρίων.
  Ὁ Περικλῆς Ξανθίππου, Χολαργεὺς τῷ δήμῳ, μέσα στὸ χρονικὸ διάστημα 461 π.Χ. μὲ 429 μ.Χ. ὑπῆρξε ὁ ἰθύνων νοῦς τῆς πνευματικῆς ἀνάπτυξης ἀλλὰ καὶ τῆς δύναμης, δόξας καὶ φήμης τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ περίοδος ταύτη ὀνομάστηκε ἀπὸ τοὺς μεταγενέστερους ἱστορικοὺς ὡς "Χρυσοῦς αἰὼν τοῦ Περικλέους" ἢ "Ἐποχὴ τοῦ Περικλῆ.
  Ἡ πρωτοβουλία του νὰ ἀνεγείρει λαμπρὰ οἰκοδομήματα στὸν ἱερὸ βράχο τῆς Ἀκρόπολης τῶν Ἀθηνῶν, ὅπου, δίχως ἄλλο, παρὰ τὴν ἀλλοίωση τῶν φθοροποιῶν αἰώνων, θὰ ἔμεναν σύμβολα τῶν ἰδεῶν καὶ ἀξιῶν τῆς ἀθηναϊκῆς σκέψης - τρόπον τινὰ σοφίας - δικαιολογεῖ τὶς σπουδαῖες προσωνυμίες τῶν ἱστορικῶν ἀναλυτῶν.

  Ἐν τούτοις, στὴν ἱστορικὴ ἐξέλιξη τῆς ἀνοικοδόμησης τῶν Προπυλαίων, συνέβη ἕνα ἰδιαίτερο γεγονός, τὸ ὁποῖο δὲν παρέλειψαν νὰ ἀναφέρουν  οἱ ἀρχαῖοι συγγραφεῖς. Κατὰ τὴν διάρκεια, λοιπόν, τῆς ἀνεγέρσεως τῶν Προπυλαίων προκλήθηκε ἕνα ἀτύχημα ἑνὸς σημαντικοῦ προσώπου στὸν οἰκοδομικὸ χῶρο. Ἀτυχὴς ὑπῆρξε ὁ Ἀθηναῖος Μνησικλής, ἀρχιτέκτων τῶν Προπυλαίων ποὺ λίγο ἔλειψε ἡ πτώση του ἀπὸ μεγάλο ὕψος νὰ τοῦ στεροῦσε τὴν ζωή.

  

Χαρακτικὴ ποὺ ἀναπαριστᾶ
τὰ Προπύλαια τῆς Ἀκρόπολης
τῶν Ἀθηνῶν

  Ὅπως μᾶς ἐξηγεῖ ὁ Πλούταρχος, ὁ Μνησικλὴς ἐπὶ πενταετίας εἰργάσθην γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ σημαντικοῦ μνημείου στὴν εἴσοδο τῆς ἱερᾶς πόλης, ὥσπου συνέβη τὸ μοιραῖον, ἡ πτώση του ἐξ ὕψους. Φαίνεται ὅτι, μετὰ τοῦτο κανένας γιατρὸς δὲν ἠδύνατο νὰ τὸν θεραπεύσει. Ἔτσι, ὁ Περικλῆς, ἀποθαρρημένος καὶ μὲ βαριὰ καρδιὰ κατάλαβε ὅτι, τίποτε δὲν σώζει τὸν φίλο καὶ συνεργάτη του.
  Ὡστόσο, πλαγίαζοντας νὰ κοιμηθεῖ, τὸ ἴδιο βράδυ, στὸ ὄνειρο τοῦ ἐνεφανίσθη ἡ Ἀθηνᾶ καὶ τοῦ ὑπέδειξε τὸ φάρμακο γιὰ νὰ γιατρέψει τα βαρειὰ τραύματα τοῦ Μνησικλή.
  Ἂς ρίξουμε ὅμως μιὰ ματιὰ στὴν αὐθεντικὴ περιγραφὴ τοῦ Πλουτάρχου: «τὰ δὲ Προπύλαια τῆς ἀκροπόλεως ἐξειργάσθη μὲν ἐν πενταετίᾳ Μνησικλέους ἀρχιτεκτονοῦντος: τύχη δὲ θαυμαστὴ συμβᾶσα περὶ τὴν οἰκοδομίαν ἐμήνυσε τὴν θεὸν οὐκ ἀποστατοῦσαν, ἀλλὰ συνεφαπτομένην τοῦ ἔργου καὶ συνεπιτελοῦσαν. ὁ γὰρ ἐνεργότατος καὶ προθυμότατος τῶν τεχνιτῶν ἀποσφαλεὶς ἐξ ὕψους ἔπεσε καὶ διέκειτο μοχθηρῶς, ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἀπεγνωσμένος. ἀθυμοῦντος δὲ τοῦ Περικλέους ἡ θεὸς ὄναρ φανεῖσα συνέταξε θεραπείαν, ᾗ χρώμενος ὁ Περικλῆς ταχὺ καὶ ῥᾳδίως ἰάσατο τὸν ἄνθρωπον. ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ τὸ χαλκοῦν ἄγαλμα τῆς Ὑγιείας Ἀθηνᾶς ἀνέστησεν ἐν ἀκροπόλει παρὰ τὸν βωμὸν ὃς καὶ πρότερον ἦν, ὡς λέγουσιν.» (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι/Περικλής, 13.7 και 13.8)

   Οἱ μαρτυρίες θέλουν τὸ φάρμακον ποὺ συνέστησε ἡ θεὰ Ἀθηνᾶ στὸν Περικλῆ νὰ ἦταν τὸ βότανο Περδικάκι(Parietaria officinalis - Ἐλξίνη ἡ θεραπευτική). Λένε μάλιστά ὅτι, ὁ Περικλῆς ἔλαβε τὴν ἐντολή, ἀπὸ τὴν Ἀθηνᾶ, διά την ταχεῖαν θεραπείαν του βαρέως πληγέντως, νὰ ἐπιθέσει τὰ φύλλα τοῦ βοτάνου Ἐλξίνη ἐπὶ τῶν πληγῶν του. Ἔτσι, γράφει ὁ Πλούταρχος, κατάφερε εὔκολα καὶ γρήγορα νὰ τὸν θεραπεύση τελείως καὶ νὰ ἐπενέρθει εἰς τὴν πλήρη ἀνέγερση τῶν Προπυλαίων. 

                        

              Τὸ βότανο περδικάκι(Parietaria officinalis - Ἐλξίνη ἡ θεραπευτική)

 
    Πρὸς χάριν αὐτῆς τῆς θείας ἰατήριας παρέμβασης, ὁ Περικλῆς καὶ σύσσωμη ἡ Ἀθηναϊκὴ βουλὴ ἀπεφάσισαν νὰ στήσουν στὴν Ἀκρόπολη ἕνα ἄγαλμα τῆς θεᾶς ὀνομάζοντας τὴν Ἀθηνᾶ Ὑγεία, ὅπως κατὰ τὸ ἑλληνικὸ ἔθος κατονόμαζαν τὶς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, χαρακτηρίζοντας τοιουτοτρόπος την ἐξ ουρανοῦ εὐεργεσία ποὺ λάμβαναν. 

  Συνελλόντι εἰπεῖν, ἡ θεία παρέμβαση τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς, εἷς τοὺς αἰῶνες ἐκείνους τοῦ προχριστιανικοῦ ἑλληνισμοῦ, θυμίζει ὠσαύτως τὶς παρεμβάσεις καὶ τὰ θαύματα τῆς Παναγίας Θεοτόκου εἰς τὰ μεταχριστιανικὰ χρόνια.
Παραδόξως, ὅπως ὁ ἔνδοξος Ἀθηναῖος στρατηγός - πολιτικὸς Περικλῆς, ἡγέτης τῆς ἱερῆς πόλης τῶν Ἀθηνῶν ἔδειξε σέβας στὸ ἱερὸν πρόσωπον τῆς θεᾶς Παρθένου Ἀθηνᾶς, πολιούχου τῶν Ἀθηνῶν, ἔτσι, αἰῶνες ἀργότερα οἱ Ἕλληνες αὐτοκράτορες τοῦ Βυζαντίου σέβονταν τὴν Παρθένο Μαρία ἢ Παναγία Θεοτόκο Μητέρα Τοῦ Χριστοῦ Παντοκράτορος καὶ παρακαλούσαν εἰς τὶς δύσκολες στιγμὲς γιὰ τὴν θεία καὶ ἁγιοτάτη παρέμβαση της. 

  Τοῦτο, εὐκρινῶς, δείχνει μιὰ συνέχεια τοῦ τρόπου καὶ τοῦ ἔθους τοῦ ἑλληνικοῦ γένους ἀπὸ ἀρχαιοτάτων μέχρι καὶ τῶν βυζαντινὼν καὶ μεταβυζαντινῶν χρόνων. Ἀντιθέτως, οἱ σύγχρονοι πολιτικοὶ ἡγέτες, ἐπιστήμονες, καθηγητὲς καὶ δασκάλοι τῆς νεότερης ἱστορίας τοῦ ἑλληνισμοῦ παρουσιάζουν μιὰ φαυλότητα, ἀναίδεια, ἀθεΐα, ὕβρις, ἀναρχικότητα ἀκολουθῶντας τὸ ἅρμα τοῦ ψευτοπροοδευτισμοῦ.
  Ταῦτα λέγουν τὰ ἱερὰ κείμενα τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, ἐντρυφῶντας ὀρθά, δυνάμεθα νὰ ξεχωρίσουμε τὰ πρόσωπα ὅπως ἐκεῖνο τοῦ Περικλέους καὶ τὴν ἐποχὴ ποὺ ὀφείλουμε νὰ μιμηθοῦμε, ὅπως ὁ Χρυσοῦς αἰών, καθότι, ἡ ἐποχὴ προστάζει νὰ ἐκδηλώσουμε πρόθεση... ὅμως ἡ διάκριση πάντοτε ἀφηνόμενη εἰς ἐσᾶς!
 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

- ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ, ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ - ΠΕΡΙΚΛΗΣ