ЭIЄ
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΗΣ
ΕΝ ΣΕΒΑΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΝΟΣ
Ἔρευνα & συγγραφῇ: Ἰωάννης Γ. Βαφίνης
Μιὰ μικρὴ ἱστορικὴ ἀνασκόπηση, στοὺς πρώτους μετὰ Χριστὸν αἰῶνες, δύναται νὰ φανερώσει ἄγνωστες μορφὲς τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Ἄλλωστε, στοὺς πρώιμους αἰῶνες τοῦ χριστιανισμοῦ συναντᾶται τὸ μεγαλύτερο πλῆθος ἁγίων μαρτύρων - ἀθλοφόρων.
Κατὰ τὴν τέταρτη ἑκατονταετηρίδα μετὰ Χριστόν, μέσα ἀπὸ μυριάδες βίους ἁγίων μαρτύρων τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ξεπροβάλλει μιὰ ἰδιαίτερα λαμπρὴ μορφὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας. Πρόκειται, γιὰ τὸν Ἅγιο Βλάσιο ἐπίσκοπο Σεβαστείας.
Ὁ Ἅγιος Βλάσιος, ἔζησε τὴν περίοδο τῆς αὐτοκρατορίας τοῦ ρωμαίου Λικίνιου, τὰ ἔτει δηλαδὴ μεταξὺ 308 μὲ 323 μ.Χ. Ἡ γέννησή του πολιτογραφεῖται εἰς τὴν Σεβάστεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Δυστυχῶς δὲν διασώθηκαν ἀρκετὲς λεπτομέρειες τοῦ βίου τοῦ παρὰ μόνον ὅτι, κατὰ τὴν νεότητά του σπούδασε τὴν ἰατρική.
Τιμῶντας εἰς τὸ ἔπακρον τὸν ὅρκο τοῦ Ἱπποκράτη, πρόσφερε τὶς ὑπηρεσίες του ἀμισθὶ σὲ ὅλους τοὺς ἀσθενεῖς παρέχοντας, ἐπιπλέον, δωρεὰν τὴν φαρμακευτικὴ ἀγωγὴ ἀλλὰ καὶ τὰ ἔξοδα νοσηλείας.
Ἡ ἀκόρεστος φιλαλληλία του, ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ, τὸν ὁδήγησε στὴν ἀναζήτηση πνευματικοῦ ὁρίζοντα ποὺ ἂν μή τι ἄλλο, τὸν ἔφερε στὴν ὁδὸ τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Ἡ ἐνδελεχὴς μελέτη του πάνω στὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς του πρόσφερε ἕνα, μετὰ βεβαιότητας, ψυχικὸ στήριγμα καὶ ἐνίσχυε δυναμικὰ τὴν κάθε φιλανθρωπική του δραστηριότητα.
Οἱ ἱεράρχες τῆς χριστιανικῆς ἐκκλησίας, μαθαίνοντας διὰ τὴν ἀγάπη του Βλασίου γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸ ὕψος τῆς ψυχικῆς του καλλιέργειας, ἀπεφάνθησαν στὴν ἀνακήρυξή του σὲ ἐπίσκοπο Σεβαστείας. Τὴν ἱεροσύνη ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἐκκλησία τὴν ἐτίμησε μέχρι τέλους προσφέροντας ἀκόμα καὶ τὴν ζωή του στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τὴν περίοδο, ὅπου αὐτοκράτορας τῆς Ρώμης ἦταν ὁ Λικίνιος, ὁ ἔπαρχος Ἀγρικόλας συνέλαβε τὸν Ἅγιο Βλάσιο καὶ τὸν ὑπέβαλε σὲ θηριώδη μαρτύρια γιὰ νὰ ἀλλαξοπιστήσει.
Τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Βλασίου σὲ Μικρογραφία ἤτοι καὶ Μινιατούρα ἀπὸ τὸ Μηνολόγιο τοῦ Βασιλείου Β’
Ἀφοῦ πρῶτα μαστιγώθηκε βάναυσα μὲ χοντροὺς ράβδους, ἔπειτα τὸν κρέμασαν λιπόθυμο εἰς ἕνα στῦλο. Τελικὴ κατάληξης ἦταν ὁ ἐγκλεισμός του στὴ φυλακὴ ἀφοῦ πρῶτα τον χειρόδεσαν.
Τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου συνεχίστηκε τὴν ἑπόμενη ἀφοῦ οἱ φαῦλοι τιμωροὶ τοῦ ἐβουλήθησαν νὰ τὸν ρίξουν δεμένο ὅπως ἦταν μέσα σὲ μιὰ λίμνη.
Ἐνῷ οἱ πίστεψαν, πρὸς στιγμήν, πὼς ἐξόντωσαν τὸν Ἅγιο Βλάσιο, μετὰ ἐπεμβάσεως βγῆκε θαυματουργικῶς ἀπὸ τὸν βυθὸ τῆς λίμνης καὶ ἐπαρουσιάσθει ἔμπροσθεν τους. Τότε, ἐξοργισμένοι, οἱ ἐχθροὶ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ἔπιασαν τὸν Ἅγιο καὶ τὸν ἀποκεφάλισαν.
Ἔτσι, ὁ Ἅγιος Βλάσιος, ὑπομένοντας τὰ τόσα φρικτὰ μαρτυρία, προασπιζόμενος τὴν ἀληθινὴ πίστη εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ζωοποιοῦ καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος, ἔλαβε ἐν τέλει ἀπὸ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ἡ ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν μνήμη τοῦ ἐτησίως εἰς τὶς 11 Φεβρουαρίου.
Ἐν τούτοις, ἡ θαυματουργικὴ δράση τοῦ Ἁγίου Βλασίου συνεχίστηκαν καὶ μετὰ τὸν μαρτυρικό του θάνατον.
Λέγεται δὲ ὅτι ἔλαβε τὸ χάρισμα τῆς ἰάσης τῶν παθήσεων τοῦ λαιμοῦ κι ὅσοι μετὰ πίστεως τὸν ἐπικαλοῦνται δέχονται ἁπλόχερα τὴν θεραπεία του.
Ὑπῆρξαν πολλὲς οἱ μαρτυρίες πιστῶν περὶ τῶν θαυμαστῶν ἰάσεων τοῦ Ἁγίου. Τοῦτες οἱ μαρτυρίες φτάνουν ἕως τὶς μέρες μας!
Γνωρίζουμε μάλιστα ὅτι, ὑπάρχει μιὰ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Βλασίου ποὺ θεωρεῖτε ὡς τὴ σήμερον θαυματουργός.
Τὴν εἰκόνα αὐτή την φύλασσε στὸ κελί του ὁ πολιοῦχος Κεφαλονιάς, Ἅγιος Γεράσιμος ὁ ἐπικαλεσθεὶς ἐξ ἐπωνύμου Νοταράς.
Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος, καταγόταν ἀπὸ τὴν βυζαντινὴ οἰκογένεια τῶν Νοταράδων, ποὺ οἱ ρίζες τους φτάνουν μέχρι τὸ ἔτος 1453, δηλαδή, ἐπὶ ἐποχῆς αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
Μάλιστα, ἡ ἀπαρχὴ τῆς οἰκογενείας ἀνάγεται εἰς τὸν γενάρχη Μέγα Δούκα Λουκᾶ Νοταρὰ καὶ τῆς κόρης του Ἄννας Νοταρὰ ποὺ παντρεύτηκε τὸν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο λίγο πρὶν τὴν ἅλωση τῆς Πόλης.
Λίγο μετέπειτα βρίσκουμε τὴν οἰκογένεια τῶν Νοταραίων στὰ Τρίκαλα Κορινθίας, ὅπου γεννήθηκε καὶ ὁ Ἅγιος Γεράσιμος τὸ 1506.
Στὴν γενέτειρα τοῦ Ἁγίου Γερασίμου συνέβη τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς τῆς εὑρέσεως τῆς ἱερὰ καὶ θαυματουργικῆς εἰκόνας τοῦ Ἁγίου Βλασίου μέσα σ’ ἕνα σπήλαιο κατὰ τὸν 14ο αἰῶνα μ.Χ.
Πλησίον τοῦ τωρινοῦ μοναστηριακοῦ συγκροτήματος ὑπῆρξε κάποτε σπηλαιώδης σχισμὴ στὴν ἀπόκρημνη βραχώδης πλαγιὰ τοῦ ὅρους Βρυωνοῦ (στὸ σημερινὸ ἐπονομαζόμενο ρέμα Λυκολάγκαδου).
Οἱ μεσαιωνικοὶ κάτοικοι τῆς περιοχῆς ἄνω Τρικάλων, σύμφωνα μὲ τὴν λαϊκὴ παράδοση, ἔβλεπαν ἐκ τῆς σπηλαιώδους αὐτῆς σχισμῆς νὰ ἐξέρχεται σταθερὰ μιὰ δέσμη ἐκτυφλωτικοῦ φωτός.
Τὸ ἄλυτο μυστήριο τῆς ἐν λόγου λάμψης λύθηκε ὅταν μιὰ ὁμάδα ἀναρριχητῶν εἰσῆλθε ἐκ τῆς σχισμῆς εἰς στὸ σπήλαιο καὶ ἀντίκρισε τὴν ἁγία εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Βλασίου.
Ἔκτοτε, ἡ εἰκόνα, ὅπου ὁρισμένοι λέγουν ὅτι εἶναι τόσο παλιὰ ὥστε νὰ διασώθηκε ἀπὸ τὴν λαίλαπα τῆς εἰκονομαχίας, μεταφέρθηκε στὸν μικρὸ οἰκισμὸ τῆς περιοχῆς.
Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρό, ὁ Ἅγιος Βλάσιος, ἐνεφανίσθει κατ’ ἐπανάληψη στὸ ὄνειρο ἑνὸς ἐντοπίου πρωτομάστορα. Οὕτως, ἐνῷ στὴν ἀρχὴ παρέμενε δύσπιστος, ἐν τέλει, ἡ ἐπιμονὴ τοῦ Ἁγίου τὸν ἔπεισε νὰ κατασκευάσει ἕνα ναύδριο πρὸς τιμήν του. Ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα σὲ αὐτὸν τὸν ναὸ ἡ μνήμη του τιμᾶται πανηγυρικῶς!!
Προφανῶς γίνεται σαφὲς πὼς ὑπῆρξε ἐξ ἀρχῆς πνευματικὸ δέσιμο τοῦ Ἁγίου Βλασίου μὲ τὴν οἰκογένεια τῶν Νοταραίων καὶ δὴ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου ποὺ φιλοξενοῦσε τὴν ἁγία εἰκόνα του εἰς τὸ κελί του.
Ἔκτοτε, οὐδεὶς ἐτόλμησε νὰ ἀποκόψει τὸν δεσμὸ τῆς εἰκόνος μὲ τὴν οἰκογένεια τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, φοβούμενοι πάντες τὴν μῆνιν τοῦ Ἁγίου Βλασίου.
Κατὰ τὰ ἱστορικὰ δεδομένα ἡ μεταβυζαντινῆς τέχνης εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Βλασίου διαφυλάττεται κληρονομικῷ δικαιώματι ἐκ τῶν συγγενῶν τοῦ Ἁγίου Γερασίμου.
Πλέον, ἐδῶ καὶ δεκαετίες, κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου, ἡ ἱερὴ εἰκόνα του προσκομίζεται διὰ τὴν προσκύνηση τῆς σὲ συγκεκριμένο ἱερὸ ναὸ ποὺ ἔχει ἐπιλέξει ὁ ἴδιος θαυματουργικά, ὅπως ἐξιστορεῖται παρακάτω στὰ θαύματα τῆς ἱερᾶς εἰκόνος.
Κάποια χρονιά, ἡ οἰκογένεια ποὺ διατηρεῖ τὸ ἔθος τῆς προσκομίσεως τῆς ἱερᾶς εἰκόνας διὰ προσκύνησιν, θέλησε νὰ ἑορτάζει τὸν Ἅγιο εἰς ἄλλην ἐνορία μακριὰ ἀπὸ τὴν συνηθισμένη ἡ εἰκόνα ἀρνήθηκε νὰ εἰσέλθει διὰ νὰ λειτουργηθεῖ.
Μιὰ ἀνεξήγητος δύναμη δὲν ἐπέτρεπε τὴν γυναῖκα ποὺ κρατοῦσε τὴν εἰκόνα (εἶναι ἀκόμα ἕνα ζωὴ ἡ γυναῖκα αὐτὴ καὶ δύνασθε νὰ τὴν ἐρωτήσετε) δὲν τὴν ἄφηνε νὰ εἰσέλθει ἀπὸ τὴν θύρα τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Καμάριζας[περιοχής Ἁγίου Κωνσταντίνου νομοῦ Ἀττικῆς] ὅπου λειτουργοῦσε, τότε, ὁ Πατὴρ Νεκτάριος Βιτάλης.
Τότε, ὁ κοιμηθεὶς πλέον ἱερεὺς Τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Πατὴρ Νεκτάριος Βιτάλης, διορατικὸς ὡς ἦτο ἀπεφάνθη ὅτι, o Ἅγιος δὲν ἤθελε νὰ ἑορτασθεῖ σὲ ἄλλη ἐνορία παρὰ μόνο εἰς ἐκείνη ποὺ εἶχε ἀπ' ἐκεῖνον ἐπιλεχθεῖ. Ἔκτοτε, οὐδέποτε ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου μετατέθηκε ἀπὸ τὴν ἐνορία ταύτη... καὶ ὁ γράφων πληροῖ τὴν ὑποχρέωση τῆς ἐτησίας μεταφορᾶς καὶ ἔκθεσης αὐτῆς σὲ λαϊκὸ προσκύνημα, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ κατὰ τὴν ἐντεκάτη Φεβρουαρίου.
ΤΑ ΝΕΟΦΑΝΗ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ
Α)Ἡ ἐμφάνιση σὲ γυναῖκα τοῦ ἐκτελεστικοῦ ἀποσπάσματος τῶν Γερμανῶν (Γιαγιὰ Σμαράγδα).
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς γερμανικῆς κατοχῆς της Ἀθήνα ἡ νεαρὴ τότε Σμαράγδα Στυλιανοῦ ὑπηρέτρια τῆς Ρόζαινας ἤτοι Παρασκευῆς Νοταρά - Ρόζου, φρόντιζε πάντα τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Βλασίου καὶ ὑπηρετοῦσε πιστὰ εἰς τὸ διακόνημα τῆς ἑορταστικῆς ἡμέρας τοῦ Ἁγίου Βλασίου καὶ τῆς ἱερᾶς εἰκόνας του. Κάποια στιγμὴ κατὰ τὴν δυσοίωνη κατοχικὴ περίοδο τοῦ ’40 ὁδηγεῖται ὁμοῦ μετὰ ἄλλων Ἀθηναίων στὸ γερμανικὸ ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα ὕστερα ἀπὸ διαταγή των Ἐς-Ἐς (SS). Ξαφνικὰ ἐνῷ βρίσκεται στὴ γραμμὴ ἐκτελέσεως καὶ ὁπλίζουν οἱ ἐκτελεστές τους βλέπει ἔμπροσθεν της, σὰν ὅραμα, τὸν Ἅγιο Βλάσιο, ὁ ὁποῖος τῆς λέει: «Μὴν ἀνησυχεῖς Σμαράγδα ἐγὼ θὰ σᾶς σώσω». Λίγο πρὶν ἀπασφαλίσουν οἱ γερμανοὶ στρατιῶτες μιὰ ὁμάδα Ἄγγλων καὶ Ἀντιστασιακῶν ξεπηδᾶ ἀπὸ τὸν διπλανὸ λόφο καὶ σκοτώνει ὅλους τοὺς Γερμανοὺς καὶ λευτερώνει την Σμαράγδα καὶ τοὺς ὑπόλοιπους Ἕλληνες. Ὅταν, ἡ Σμαράγδα, ἀνέφερε τὸ γεγονὸς τοῦ ὁράματος ὅλοι πίστεψαν πὼς ὁ Ἅγιος εἰδοποίησε τοὺς λευτερωτές τους.
Β)Ἡ θεραπεία τῶν ὀφθαλμῶν ἡλικιωμένης γυναίκας.
Ἡ κάτοχος τῆς εἰκόνας Ρόζενα ἢ Παρασκευὴ Νοταρά - Ρόζου ἀπέκτησε πάθηση ποὺ χρειάστηκε χειρουργεῖο. Τότε προσευχήθηκε στὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Βλασίου ποὺ ἦταν στὴν κατοχή της καὶ κατὰ τὸ βράδυ ἄρχισαν τὰ μάτια της νὰ τρέχουνε πύον. Τὴν ἑπομένη ποὺ πῆγε νὰ κάνει τὸ χειρουργεῖο ὁ γιατρὸς ἔκπληκτος εἶδε ὅτι δὲν χρειάζονταν ἡ χειρουργικὴ ἐπέμβαση μὴ δυνάμενος νὰ τὸ ἐξηγήσει. Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸ ἡ μητέρα καὶ ἡ κόρη διέδιδαν τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Βλασίου ὅπου καταθέτω ὡς αὐτήκοος μάρτυς.
Γ) Ἡ ἐμφάνιση τῆς εἰκόνας σὲ ὄνειρο καὶ ἡ ταύτιση τῆς μὲ τὴν εἰκόνα του κελιοῦ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου.
Ἡ ἀνιψιὰ τῆς κυρίας Δέσποινας Ραυτογιάννη, ἔχοντας ἕνα πρόβλημα ὑγείας, εἶδε στὸν ὕπνο της μιὰ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Βλασίου ἀλλὰ δὲν γνώριζε πιὰ εἰκόνα εἶναι αὐτή. Μετὰ τὸ γεγονὸς ἔψαχνε νὰ βρεῖ ναὸ τοῦ Ἁγίου γιὰ νὰ τὸν προσκυνήσει. Τὴν περίοδο ἐκείνη ἦταν ἡ γιορτὴ τοῦ Ἁγίου Βλασίου, τὴν 11η Φεβρουαρίου, καὶ εἰσερχόμενη ἡ νεαρὴ κοπέλα στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ δήμου Ἁγίου Δημητρίου γιὰ νὰ προσκυνήσει τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου ποὺ προέρχονταν ἀπὸ τὴν οἰκογένεια Νοταρὰ καὶ κυρίως ἀπὸ τὸ κελὶ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου του Νοταρά, εἶδε τὴν εἰκόνα αὐτὴ ὀλόϊδια ποὺ εἶχε δεῖ στὸ ἐνύπνιο της. Ἔπειτα ἀπὸ λίγες ἡμέρες διαπιστώθηκε ὅτι ἡ ὑγεία της εἶχε πλήρως ἐπανέλθει.
Δ) Ἡ ἄρνηση τοῦ Ὁσίου νὰ λειτουργηθεῖ ἡ εἰκόνα του σὲ ἄλλη ἐνορία.
Ὅπὼς ἔχει ἤδη ἀναφερθεῖ κάποια χρονιά, ἡ οἰκογένεια πὸὺ διατηρεῖ τὸ ἔθος τῆς προσκομίσεως τῆς ἱερᾶς εἰκόνας διὰ προσκύνησιν, θέλησε νὰ ἑορτάζει τὸν Ἅγιὸ εἰς ἄλλην ἐνορία μακριὰ ἀπὸ τὴν συνηθισμένη ἡ εἰκόνα ἀρνήθηκε νὰ εἰσέλθει διὰ νὰ λειτουργηθεῖ.
ΣΤ) Ἡ θεραπεία τῆς μητέρας καὶ τοῦ παιδιοῦ μὲ καρκίνου τῆς εἰκόνας κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου.
Κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου, τελέσαμε τὴν λειτουργία εἰς τὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου καὶ μετέπειτα ἡ εἰκόνα μεταφέρθηκε εἰς τὴν οἰκεία της γιὰ νὰ συνεχιστεῖ ἡ ἐθιμοτυπικὴ σύναξη τῶν προσκυνητῶν τοῦ Ἁγίου ποὺ εἶχε καθιερώσει ἡ Ρόζαινα. Ἀφοῦ εἶχε παρέλθει ἡ μέρα λαμβάνω τὴν εἰδοποίηση, ὡς ὑπεύθυνος τῆς μεταφορᾶς τῆς εἰκόνας, ὅτι μιὰ γυναῖκα θέλει νὰ ἔρθει μὲ τὸ ἄρρωστο παιδί της ποὺ χρειάζονταν ἄμεσα χειρουργεῖο γιὰ νὰ προσκυνήσει τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Βλασίου. Ἡ μητέρα εἶχε ἀκούσει γιὰ τὴν θαυματουργικὴ δράση τῆς εἰκόνας καὶ μὲ πίστη βαθιὰ ἤθελε νὰ παρακαλέσει τὸν Ἅγιο γιὰ τὸ παιδί της. Ἐκείνη τὴ μέρα δὲν τὰ κατάφερε νὰ ἔρθει ἀλλὰ δὲν ἀπέσυρα τὴν εἰκόνα ἀπὸ τὸ σημεῖο προσκύνησης. Τὴν ἑπομένη τὸ ἀπόγευμα, ἐμου ἐκλιπόντος, ἡ πεθερά μου ὑποδέχθηκε τὴν γυναῖκα μὲ τὸ μικρὸ παιδί της καὶ προσκύνησαν εὐλαβικὰ καὶ οἱ δύο. Μετὰ ἀπὸ μερικὲς μέρες μάθαμε ὅτι, τὸ παιδὶ εἰσῆλθε εἰς τὸ νοσοκομεῖο γιὰ ἐγχείρηση ἀλλὰ οἱ γιατροὶ ξαφνιασμένοι δήλωσαν πὼς ἀδίκως ταλαιπώρησαν τὸ παιδάκι γιατί ἦταν ὑγιέστατο.
Ζ)Ἡ παράκληση τῆς Ρόζαινας ἤτοι Παρασκευῆς Νοταρά - Ρόζου
στὸν Ἅγιο Βλάσιο λίγο πρὶν τὸν θάνατο της.
Ἡ Ρόζαινα ὅταν ἔμαθε ὅτι ἔχει καρκίνο καὶ τῆς ἀπομένουν λίγες μόνο μέρες ζωῆς παρακάλεσε τὸν Ἅγιο Βλάσιο νὰ ζήσει τὸ μαρτύριο αὐτὸ γιὰ 40 ἡμέρες. Ὁ Ἅγιος ἐμφανίστηκε στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου, σὰν ὅραμα, μαζὶ μὲ τοὺς δύο Ἀρχαγγέλους Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ κρατῶντας στέφανο καὶ τῆς ὑποσχέθηκε ὅτι αἴτησε εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ γιὰ νὰ γίνουν ὅλα ὅπως τὰ ἐπιθυμοῦσε. Ἔπειτα, ἔστειλε τὸν ἄνδρα της σ’ ἕνα ἱερέα ποὺ τῆς ὑπέδειξε ὁ Ἅγιος Βλάσιος γιὰ νὰ τὴν ἐξομολογήσει καὶ νὰ τὴν κοινωνήσει. Ὅταν, ὁ Δημήτριος Ρόζος, νομικὸς καὶ Διοικητὴς τῆς ἀστυνομίας, πῆγε νὰ βρεῖ τὸν συγκεκριμένο ἱερέα, ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «καλῶς τὸν Δημήτρη, σὲ περίμενα». Ὁ Ρόζος χαλαρὸς τὴ πίστη ἐξεπλάγην ἐκ τοῦ θαύματος τούτου καθὼς δὲν γνώριζε τὸν ἐν λόγῳ ἱερέα. Ἐν τέλει, ὅλα συνέβησαν κατὰ τὴν ἐπιθυμία τῆς Παρασκευῆς Νοταρὰ καὶ ἡ ψυχή της ἀπεδήμησε εἰς Κύριον.
Ἀμήν!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
•Συναξαριστὴς τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμος Α'
•Ἀκολουθία καὶ μαρτύριον τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Βλασίου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας τοῦ θαυματουργοῦ / Νῦν τὸ πρῶτον τύποις ἐκδίδοται ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν Γ. Ἀθανασιάδου, τὴ ἐπιμελεία τῶν Νικολ. Π. Πόγκα καὶ Κώνστ. Κιαπέκου, Ἐν Χαλκίδι: [Τύποις - Ἀδελφῶν Γ. Ἀθανασιάδου], 1893.
ΑΡΘΡΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ
•Ἅγιος Βλάσιος ἐπίσκοπος Σεβαστείας, Ἰωάννης Γ. Βαφίνης, ἐφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, Κυριακὴ 4 Μαρτίου 2018
