Ὀδυσσέως παῖδε

ЭIЄ

Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΣΟΦΟΥ ΑΓ. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΟΦΩΝ ΣΤΟΝ ΕΝΑ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟΥΣ ΘΕΟΥΣ

Ἔρευνα & συγγραφή: Ἰωάννης Βαφίνης

Ὀλίγα σχόλια εἰς τὴν σημερινὴ ἑορτή της Πανσόφου Ἁγίας Αἰκατερίνης, ἥπερ καὶ διεκρίθει εἰς τὰ ἑλληνικὰ γράμματα ὅπως καὶ ἀνακηρύχθηκε ὁμολογήτρια τοῦ ὀνόματος Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ φήμη της τὴν ἔφερε ἀντιμέτωπη μὲ τὸ τυραννικὸν θηρίον τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας ἤτοι καὶ Pax Romana.

Ὁ Ρωμαῖος αὐτοκράτωρ - Γαλέριος Βαλέριος Μαξιμίνος κατὰ ἄλλους δὲ ὁ Μαξιμιλιανός - μαθαίνοντας γιὰ τὴν ὑψηλὴ πνευματικότητα τῆς Ἁγίας καὶ τὴν χριστιανική της πίστη, μὴ θέλοντας νὰ προβεῖ σὲ ἀκραῖες διαδικασίες, ἀπέστειλε τοὺς πιὸ διαβασμένους φιλοσόφους τῆς ἑλληνικῆς γραμματείας γιὰ νὰ τὴν μεταπείσουν νὰ ἀναιρέση τὴν πίστη της.

Εἰκόνα τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τοῦ 17ου αἰῶνος εὐβρισκόμενη στὸ Βυζαντινὸ καὶ Χριστιανικὸ μουσεῖο

Στὸν μεταξύ τους διάλογο, ὅπου διημήφθη, ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη, τοὺς παρουσίασε τὰ ἀληθινὰ κείμενα (όπου τὰ ἀρχαῖα ἱερατεία εἶχαν ἀποκρύψει) τῶν Ἑλλήνων ποιητῶν καὶ φιλοσόφων, ὅπως, φερειπείν, τοῦ Ὁμήρου, τοῦ Πλάτωνος καὶ τοῦ Ἀριστοτέλη ἀλλὰ καὶ τὸν Σιβυλλικὸ χρησμὸ τοῦ Δελφικοῦ Ἀπόλλωνος ὅστις λέγει: «Εἰς μὲ φησὶ βιάζεται οὐράνιος, ὀς ἐστὶ φῶς τριλαμπές. Ὁ δὲ παθῶν Θεὸς ἐστί. Καὶ οὐ Θεότης πάθεν αὐτη. Ἄμφω γὰρ βροτόσωμος καὶ ἄμβροτος. Αὐτὸς ἤδη Θεὸς καὶ Ἀνήρ. Πάντα φέρων ἐκ θνητῆς, Σταυρόν, ὕβριν, ταφήν.».

Ἀμέσως οἱ φιλόσοφοι βλέποντας τις περγαμηνές των διεσωσμένων σπάνιων αρχαίων κειμένων σιώπησαν καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν στὸν Ἰησοῦν Χριστὸν εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός.

Ὅταν γύρισαν πίσω στὸν αὐτοκράτορα τοῦ παρέθεσαν τὰ στοιχεῖα τῆς φιλοσόφου Αἰκατερίνης καὶ ὁμολόγησαν ταυτόχρονα τὴν πίστη τους στὸν Θεάνθρωπο καὶ λυτρωτὴ τοῦ κόσμου μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁδηγηθοῦν εἰς τὸν μαρτυρικὸ θάνατο ἀπὸ τὸν χριστομάχο ἐξουσιαστή.

Εἶναι βέβαιον ὅτι, ἡ μεταμέλεια τοὺς ἐπῆλθε διότι τοὺς συγκλόνισε ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Ἐκ τῶν συμφραζομένων, περὶ τῆς ποιότητας ζωῆς ποὺ διαβιοῦσαν οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι, προκύπτει ὅτι, ἕνας αὐθεντικὸς φιλόσοφος δὲν θὰ ἀρνοῦνταν ποτὲ τὴν ἀλήθεια ὅταν αὐτὴ ἐμφανίζονταν παγιωμένη ἀπὸ πρωτογενεῖς πηγές... δηλαδὴ... τὰς γραφάς!

Ὡς ἔπος εἰπεῖν, ὀφείλομεν καὶ ἡμεῖς νὰ ὁδηγηθοῦμε εἰς τὴν σωστὴ ἀνάγνωση τῶν ἀρχαίων προγονικῶν κειμένων γιὰ νὰ ἐννοήσουμε ὅτι πάντες οἱ ἱερὲς γραφὲς ὁδηγοῦν σὲ Ἐκεῖνον ποὺ μᾶς εἶπε: «ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκείναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ· καὶ οὐ θέλετε ἐλθεῖν πρὸς μὲ ἵνα ζωὴν ἔχητε». Οἱ λόγοι οὗτοι ἐστὶ τοῦ Θεανθρώπου... Ἀμήν!

Ἐν ὀλίγοις, τὴ σήμερον, ἡ πίστη μας κινδυνεύει νὰ ἀναιρεθεῖ ἀπὸ τὶς κοσμικὲς ἀξίες καὶ τὸν ὑλισμὸ τῆς συγχρόνου εἰδωλολατρείας μὲ ἀνεπανόρθωτες ἐπιπτώσεις γιὰ τὴν ψυχῆς μας.

Δυνάμεθα, λοιπόν, νὰ μιμηθοῦμε τὴν Ἁγία Αἰκατερίνη καὶ τοὺς μεταμεληθέντες σοφοὺς ἔναντι τῆς νεοεποχίτικης δυναστικῆς κι ἀθέου ἀντιλήψεως ποὺ ὡς μέλανος ὀπὴ θέλει μας ἀφανίσει...

Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλες τὶς Αἰκατερίνες!

ΧΑΙΡΕΤΕ!