ЭIЄ

ΟΙ "ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ" ΤΟΥ ΕΡΕΧΘΕΙΟΥ ΕΙΝΑΙ 

ΟΙ ΥΑΚΙΝΘΙΔΕΣ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΕΡΕΧΘΕΑ

    Ἔρευνα & συγγραφή: Ἰωάννης Γ. Βαφίνης 

                                                                              

  Σὲ τούτη τὴν ἱστορική μας περιπλάνηση, ἔχουμε τὴν διάθεση νὰ ταξιδέψουμε σὲ χρόνους ἀμύθητους. Οἱ ἥρωες ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ζοῦσαν κάτω ἀπὸ ἄλλες συνθῆκες, οἱ ὁποῖες, σήμερα εἶναι ἀνεξερεύνητες. Τὸ ἐπίπεδο τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς προϊστορικῆς Ἑλλάδος, ἐνῷ δεικνύει τὴν ὑψηλότητα του, οὐδεὶς τὸ ἐπιβεβαιώνει ἐπιστημονικά. Ἔτσι, λοιπόν, ἡ ἐπιστήμη τῆς ἀρχαιολογίας, κωφεύει εἰς τὴν ἀναγνώριση τῶν δεδομένων καὶ κρατᾶ κλειστὰ τὰ χαρτιά της. Ἕνα ἁπλὸ παράδειγμα, εἶναι καὶ οἱ "Καρυάτιδες" τῆς νότιας πρόστασης τοῦ Ἐρεχθείου στὸν ἱερὸ βράχο τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν. 

  Τὸ Ἐρεχθεῖο, θεωρεῖται ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικὰ κτίρια τῆς Ἀκροπόλεως καὶ εἶναι βέβαιο ὅτι, οἰκοδομήθηκε ὡς βασιλικὸς οἶκος του Ἄνακτα τῶν Ἀθηνῶν Ἐρεχθέα. Ὀνομάστηκε ἀπὸ τοὺς μεταγενεστέρους καταγραφεῖς, ὡς Παλάτι του Ἐρεχθέως. Ὁ Ἐρεχθέας, κατὰ τὸν Ὅμηρο ἦταν γιὸς τοῦ Ἡφαίστου καὶ τῆς Γαίας, ἀλλά, οἱ ἱστορικοὶ συγγραφεῖς τὸν θεωροῦν τέκνο του Πανδίων καὶ τῆς Ζευξίππης. 

Ὁ Ἐρεχθέας παντρεύτηκε τὴν Πραξιθέα καὶ ἀπέκτησε μαζί της τρία ἀγόρια, τὸν Κέκροπα τὸν νεότερο, τὸν Πάνδωρο καὶ τὸν Μητίονα, καὶ τέσσερα κορίτσια, τὴν Πρόκριδα, τὴν Κρέουσα, τὴν Χθονία καὶ τὴν Ὠρείθυια. Ὡστόσο, ἕτερες πηγές, αὐξάνουν τὸν ἀριθμὸ τῶν κοριτσιῶν - κορῶν του Ἐρεχθέως καὶ τῆς Πραξιθέας σὲ ἕξι ἢ ἑπτά. Δηλαδή, πρόσθεταν τὴν Μερόπη, τὴν Πανδώρα καὶ τὴν Πρωτογένεια (κατὰ τὴν παράδοση ἡ Πρωτογένεια καὶ ἡ Πανδώρα ταυτίζονταν, ὁπότε οἱ Ἐρεχθίδες Κόρες ἦταν ἕξι). 

Αἱ κόραι του Ἐρεχθείου 

  Μυθολογεῖτε λοιπὸν μιὰ ὑπόθεση ὅτι, οἱ ἕξι κόρες του Ἐρεχθέως θυσιάστηκαν γιὰ τὴν Ἀθήνα[1], ἔπειτα ἀπὸ σχετικὸ χρησμό, προκειμένου νὰ σωθεῖ ἡ πόλη ἀπὸ τὴν πεῖνα καὶ τὸ λοιμὸ ποὺ προκλήθηκε ἀπὸ τὴν πολιορκία των Ἐλευσίνιων μὲ τὴν παρότρυνση τοῦ βασιλιᾶ τῆς Θράκης Εὔμολπου. 

  Ὡστόσο, στὴν σημερινὴ ἐποχή, οἱ θηλυκὲς μορφὲς τῆς νότιας πρόστασης τοῦ Ἐρεχθείου φαίνεται νὰ παραμένουν ὡς ἕνα ἄλυτο μυστήριο. Οἱ ἀρχαιολόγοι καὶ οἱ ἱστορικοὶ ἀδυνατοῦν νὰ δώσουν μιὰ σαφῆ ἀπάντηση, οὕτως ὥστε νὰ ταυτοποιηθοῦν οἱ ἕξι μορφὲς μὲ τὴν πραγματική τους ὑπόσταση. 

  Ἡ ἐκτίμηση ὅτι πρόκειται γιὰ Καρυάτιδες, ἀπὸ τὶς Καρυές της Λακωνίας, παρουσιάζει πολλὰ κενά. Ἐν ὀλίγοις, ἠδύνατο, στὸ κεντρικὸ σημεῖο τοῦ ἱεροῦ βράχου τῶν Ἀθηνῶν, ὅπου οἰκοδομήθηκε τὸ παλάτι τοῦ γηγενῆ βασιλέα τῆς Ἀθήνας νὰ καλλιτεχνήθηκαν μορφὲς μὲ σπαρτιακὴ προέλευση; Ἡ Σπάρτη, ἦταν ὁ κατ' ἐξοχὴν ἀντίπαλος τῆς Ἀθήνας καὶ τῶν Ἀθηναίων. Ἄρα, αὐτὴ ἡ τοποθέτηση πρέπει νὰ ἀναιρεθεῖ. 

 Ἡ πληροφορία, προερχόμενη ἀπὸ παλιὲς ἐγκυκλοπαίδειες, ποὺ ἀναφέρει ὅτι, πρότερον οἱ "Καρυάτιδες" ὀνομάζονταν κόρες, μᾶς ὁδηγεῖ σ' ἕνα ἐπισφαλὲς συμπέρασμα. Ἔτσι, λοιπόν, στὸ "Νεότερο ἐγκυκλοπαιδικὸ λεξικὸ τοῦ ΗΛΙΟΥ", καταγράφετε ὅτι: «Ἐπὶ τῆς νότιας πλευρᾶς του Προστομιαίου ὑπῆρχεν ἄλλην μικρὴν πρόστασις, ἡ καλούμενη τῶν Κορῶν (ἢ τῶν Καρυάτιδων)...(λήμμα Ἐρεχθεῖον)». Μετὰ τούτου, ἐὰν ὁδηγηθοῦμε στὴν λέξη κλειδί, ποὺ εἶναι οἱ Κόρες ἢ ἡ Κόρη, καὶ ψάξουμε στὴν ἴδια ἐγκυκλοπαίδεια τὸ λῆμμα της φερωνυμίας, ἀνακαλύπτουμε τὰ ἑξῆς σχόλια: «ΚΟΡΗ. Αἱ κόραι του Ἐρεχθείου, νεανίς, κορίτσι κοπέλλα. Εἰδικώτερον, παρθένος, ἄγαμος γυνή...Εις τὴν ἀρχαιολογίαν: ἄγαλμα γυναικός: «Αἱ κόραι του Ἐρεχθείου» ἄλλως Καρυάτιδες. Ὡς κύριον ὄνομα Κόρη = Περσεφόνη» [2]. 

  Ἑτέραν μαρτυρία, ἔρχεται νὰ συνδεθεῖ ἀπόλυτα μὲ τὰ γεγονότα καὶ νὰ ἀποκαλυφθεῖ τὸ πρόσωπο τῶν Παρθένων Κορῶν του Ἐρεχθείου. Στὸ "Λεξικὸν Ἱστορίας καὶ Γεωγραφίας", στὸ λῆμμα ΥΑΚΙΝΘΟΣ, διαβάζουμε τὰ ἑξῆς: «Λακεδαιμόνιος, μεταβὰς εἰς Ἀθήνας, περὶ οὐ ἐλέγετο ὅτι, ἑπόμενος χρησμῷ, ἐθυσίασε τὰς θυγατέρας του ἐπὶ τοῦ τάφου τοῦ Κύκλωπος Γεραιστοῦ πρὸς λύτρωσιν τῆς πόλεως ἀπὸ τοῦ λιμοῦ, ὑφ' οὐ ἐμαστίζετο κατὰ τὸν μετά του Μίνωος πόλεμον. Αἱ εἰς τὴν Ἀθήνα ἡ τὴν Περσεφόνην θυσιασθεῖσαι θυγατέρες αὐτοῦ ἦσαν γνωσταὶ ὑπὸ τὸ ὄνομα Ὑακινθίδες. Κατὰ τινας ἦσαν θυγατέρες του Ἐρεχθέως, ὠνομάσθησαν δὲ Ὑακινθίδες ἀπὸ τοῦ χωρίου Ὑακίνθου, ὅπου ἐθυσιάσθησαν, ὅτε αἱ Ἀθῆναι προσεβλήθησαν ὑπό των Ἐλευσινίων καὶ Θρακῶν ἢ Θηβαίων. Διαφόρως ἐκτίθεται 0 ἀριθμὸς καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν. Κατὰ τὸν Ἀπολλόδωρον ὅμως ἦσαν 4 καὶ ἔγγαμοι, ἐνῷ ἐθυσιάσθησαν ὡς κόραι, ὑφ' ὦ καὶ ἐκαλοῦντο ἐνίοτε παρθένοι». 

Δὲν εἶναι τυχαῖο, λοιπόν, ὅτι, οἱ Παρθένες Κόρες τοῦ βασιλέως Ἐρεχθέα θυσιάστηκαν πρὸς τιμὴν τῆς Περσεφόνης, τῆς ἐπονομαζόμενης καὶ Κόρης, διὰ τὴν σωτηρία τῆς πατρίδος τους. 

 Ἐπιπλέον, στὴν ἐγκυκλοπαίδεια, ὁ "ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΣ", ἀναφέρεται στὸ λῆμμα "Καρυάτιδες" ὅτι: «Δὲν εἶναι βέβαιο, ἂν τὸ ὄνομα δόθηκε ἀπὸ τὶς Καρυάτιδες τῆς Πελοποννήσου ἢ ἀπὸ τὶς κανηφόρες κόρες τῶν Παναθηναίων». 

 Ἄρα, οἱ Παρθένες Νύμφες ἱέρειες τῶν μυστηρίων πρὸς τιμὴν τῆς Ἀθηνᾶς Παρθένου, ποὺ ἀπεικονίζονται στὰ γυναικεῖα ἀγάλματα τῆς πρόστασης τοῦ Ἐρεχθείου δὲν δύναται νὰ εἶναι ἄλλες ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἕξι Κόρες του Ἐρεχθέα.          Πολλοὺς αἰῶνες μετέπειτα, οἱ Κόρες του Ἐρεχθέα, οἱ ὁποῖες θυσιάστηκαν γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ ὑποδούλωση τῆς Πόλεως τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ τοὺς Ἐλευσίνιους, τιμήθηκαν δεόντος ἀπὸ τὴν πολιτεία τῶν Ἀθηνῶν. 

 Οἱ Ἀθηναῖοι ἀνάθεσαν στὸν γλύπτη - ἀρχιτέκτονα Καλλίμαχο νὰ τὶς ἀποθανατίσει κοιτάζοντας πρὸς τὴν μεριὰ ποὺ βρίσκεται ὁ τάφος τοῦ πατέρα τους Ἐρεχθέα, ὁ ὁποῖος μονομάχησε μὲ τὸν Εὔμολπο καὶ νίκησε στὴν πρώτη γνωστὴ μονομαχία στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου. Κάτωθι, τῆς προστάσεως τῶν Κορῶν τοῦ ἥρωα βασιλιᾶ Ἐρεχθέα ἐχτίσθει τὸ κενοτάφιο τοῦ προγόνου του καὶ πατριάρχου τῶν Ἀθηναίων Κέκροπα. 

  Συμφώνως μὲ τὴν παλαιοτέρα ἀναφορὰ ἀπὸ τὸ "Λεξικὸ Σουϊδας", ἡ ὁποία ἀφορᾶ την ἐτυμολόγηση της λέξως Παρθένος, ἐπισημαίνεται ἡ συνταύτιση τῶν κορῶν του Ἐρεχθέως ὡς Παρθένων ποὺ ἔλαβαν κατὰ παρεξήγηση καὶ τὴν προσωνυμία Ὑακινθίδες. Ἔτσι διαβάζουμε ἐπιγραμματικά τα λεγόμενα: «Παρθένοι. Τὰς Ἐρεχθέως θυγατέρας οὕτως ἔλεγον καὶ ἐτίμων. Ἦσὰν δὲ ἀριθμὸν ἕξ. Πρεσβυτάτη μὲν Πρωτογένεια· δευτέρα δὲ Πανδωρα· τρίτη Πρόκρις· τετάρτη Κρέουσα· πέμπτη Ὠρείθυια· ἕκτη Χθονία. Τούτων λέγεται Πρωτογένεια καὶ Πανδώρα δοῦναι ἑαὺτὰς σφαφῆναι ὑπὲρ τῆς χώρας, στρατιᾶς ἐλθούσης ἐκ Βοιωτίς. Ἐσφαγιάσθησαν δὲ ἐν τῷ Ὑακὶνθῳ καλουμὲνῳ πὰγῳ ὑπὲρ τῶν Σφενδονίων. Διὸ καὶ οὕτως καλοῦνται παρθένοι Ὑακινθίδες, καθάπερ μαρτυρεῖ Φανόδημος ἐν τῇ πέμπτῃ Ἀτθίδι, μεμνημένος τῆς τιμῆς αὐτῶν.». 

Συνελόντι εἰπεῖν, οἱ ἕξι γυναικεῖες μορφές, ποὺ σμιλεύτηκαν ἀπὸ Πεντελικὸ μάρμαρο, εἶναι ἐκεῖνες τῶν Παρθένων κορῶν του Ἐρεχθέα. Οἱ Κόρες, λαμβάνοντας μιὰ διττὴ ὑπόσταση τόσο τῆς Ἀθηνᾶς ὅσο καὶ τῆς Ἄρτεμης, χρησίμευσαν ὡς κορυφαῖα πρόσωπα καὶ στυλοβάτες τοῦ νότιου οἰκοδομήματος τοῦ ἀνακτορικοῦ συγκροτήματος. Τὰ κάνιστρα εἰς τὴν κεφαλή τους συσχετίζονται μὲ τὰ Ἀθήναια τὰ μετέπειτα Παναθήναια, ἀλλά, καὶ τὰ Σκιροφόρια - Ἀρρηφόρια πρὸς τιμὴν τῆς Ἀθηνᾶς Πολιάδος του Πολιέως Διός. 

   Στὰ κάνιστρα, οἱ Παρθένες Κόρες, μετέφεραν τοὺς ἱεροὺς λίθους ποὺ ἔκρυβαν τὸ μυστικὸ τοῦ Ἀθανάτου πυρός. Τὴν ἰδέα τῶν φλεγόμενων λίθων τῆς ἑλληνικῆς μυθολογίας, ἔκλεψε ὁ Στῆβεν Σπίλμπεργκ καὶ τὴν τοποθέτησε στὴν ταινία του Ἰντιάνα Τζόουνς: "Ὁ Ἰντιάνα Τζόουνς καὶ ὁ Ναὸς τοῦ Χαμένου Θησαυροῦ". Ἡ ταινία ἀσχολεῖται μὲ τὸν πολιτισμὸ τῆς Ἰνδίας, ὅπου οἱ ἱερὲς πέτρες ποὺ ἐν καιρῷ πυρακτώνονται ὀνομάζονται Σιβαλίνγκα. 

  Γιὰ νὰ μὴν θεωρηθοῦν τὰ γραφόμενα φανταστικὲς μυθοπλασίες, σημειώνω παράλληλα καὶ τὶς πεποιθήσεις τῶν Ἑλλήνων καλλιτεχνῶν τῆς κλασσικῆς περιόδου ποὺ βρίσκονταν χρονικὰ στὸ ἐνδιάμεσο τῆς μεγάλης χρονικῆς ἀποστάσεως ποὺ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τοὺς παλαιοὺς μυθολογικοὺς προγόνους μας. 

 Ἔτσι, ἰχνηλατῶντας τοὺς κατασκευαστὲς τῶν μνημείων τοῦ ἱεροῦ βράχου τῆς Ἀκρόπολης τῶν Ἀθηνῶν, μιὰ μυστηριακὴ σχέση ἀποτυπώνεται, ἀπὸ τὸν γλύπτη Καλλίμαχο, τὸν Ἀθηναῖο, στὰ κάνιστρα τῶν πεπλοφόρων τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς, ὅπου ἐδῶ τὰ φέρουν οἱ Νύμφες Κόρες του Ἐρεχθέα στὴν κεφαλή τους.    Φαίνεται, ξεκάθαρα ἡ ἀνύποπτη φανέρωση τοῦ μυστηριακοῦ χαρακτῆρα τῶν Παρθένων Ἐρεχθίδων ποὺ φέρουν στὰ κάνιστρα τοὺς ἱεροὺς λίθους τῆς ζωῆς ἢ φωτεινοὺς λίθους ποὺ χάρισε ἡ Ἀθηνᾶ στὴν πόλη της. 

 Αυτοί οι λίθοι είναι συνδεδεμένοι με τα ιερά μεγαλιθικά οικοδομήματα και τις δυνάμεις των ηλεκτρομαγνητικών πόλων, των οποίων η θέσις έδινε το δικαίωμα στα ηλιακά άρματα των θεών και των ηρώων να ταξιδεύουν εις τους ουρανούς.   

 Τὸ πρῶτο πλοῖο, κατασκευάσθηκε ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Παλλάδα Ἀθηνᾶ. Ἡ ναῦς ὀνομάστηκε Ἀργῶ καὶ φυσικὰ πρώτη Ἀργοναύτης χρίστηκε ἡ ἴδια ἡ Ἀθηνᾶ. Ἐν εὐθέτῳ χρόνο, ἐπακολούθησαν καὶ οἱ Παρθένες Κόρες του Ἐρεχθέα, οἱ ὁποῖες πολὺ πιθανὸν νὰ χρησιμοποιοῦσαν τὴν ἱπτάμενη ὑπερτεχνολογία, ἐφόσον, ὁ πατέρας τους Ἐρεχθέας θεωρεῖτε ὁ πρῶτος ποὺ ἔζευξε τὸ ἅρμα, κατὰ τὴν μυθολογία... 

  Οἱ Παρθένες κόρες, μὲ τὸ ἅρμα τους - ὅπως ἡ Ἀθηνᾶ, ἀλλά, ὁμοίως καὶ ἡ Παναγία Παρθένος μὲ τὸ ἅρμα της[3] ποὺ τὸ ὁδηγοῦν τὰ Σεραφεὶμ καὶ τὰ Χερουβείμ - στέκουν αἰῶνες τώρα, ἀγέρωχες κι ἀκούραστες, ὑποβαστάζοντας τὸν θριγκό της πρόστασης τοῦ Ἐρεχθείου, ὅπου κάτωθεν αὐτῶν ὑπάρχει τὸ κενοτάφιο τοῦ Πατριάρχη τῶν Ἑλλήνων Ἀθηναίων, Κέκροπα τοῦ πρώτου, κι ἀπέναντι ἡ κιβωτὸς τῆς ἰονισμένης βιολογικῆς λήκυθου τοῦ Ἐρεχθέα. 

  Τοῦτο τὸ θέαμα ἀτενίζουν οἱ Κόρες του, τὸ θαῦμα τοῦ Ἀθανάτου Πυρὸς εἰς τὴν κρύπτην κάτωθι τοῦ ναοῦ ποὺ ἐνταφιάσθηκε ὁ Ἐρεχθέας - Ἐριχθόνιος, κατὰ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἄστρου τῆς Αὐγῆς ἢ ἄστρου τοῦ Κυνὸς ἤτοι τὸν Σείριο. 

   Ὁμοίως, λοιπόν, διαβάζουμε στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου τὰ ἑξῆς λόγια τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος: «Ἐγὼ Ἰησοῦς ἔπεμψα τὸν ἄγγελόν μου μαρτυρῆσαι ὑμῖν ταῦτα ἐπὶ ταῖς ἐκκλησίαις. ἐγὼ εἰμι ἡ ρίζα καὶ τὸ γένος Δαύΐδ, ὁ ἀστὴρ ὁ λὰμπρὸς ὁ πρωϊνός» (᾿Ἀποκ. κβ´ 16). 

Ἁγιογράφια τοῦ μικροῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς Ἐμμανουήλ 

(ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ: μεθ' ἡμῶν (μὲ ἐμᾶς) ὁ ἥλιος(ο Θεὸς)) μὲ τὴν συνοδεία Σεραφεὶμ καὶ Χερουβεὶμ ποὺ ὁδηγοῦν τὸ ἡλιακὸ ἅρμα. 

Ὁ μικρὸς Ἰησοῦς βρίσκεται μέσα στὸ κοίλωμα ἑνὸς ἐξάκτινου ἀστέρος. 

Οἱ ἀκτῖνες του εἶναι ὅσες καὶ οἱ 6 Κόρες του Ἐρεχθείου, 

ὅπως τὸ ἀστέρι τοῦ Δαυίδ, ἐκ τοῦ Πυθαγόρειου ἀστέρα, 

ἀντιγραφὴ τῆς ὄψεως τοῦ ἐξάκτινου 

ἀστέρα Σείριου Α΄ ἢ Ὑπερίωνα Ἀπόλλων

   Ὁ ἀείμνηστος Θεόδωρος Ἀξιώτης, στὸ βιβλίο του "Ἀργῶ", ἀναλύει διεξοδικὰ τὴν περίπτωση τοῦ Ἐριχθονίου - Ἐρεχθέα γράφοντας: «Ὁ Ἐριχθόνιος εἶναι πολὺ κοντὰ στὸ παραμύθι τοῦ μαγικοῦ λυχναριοῦ του Ἀλαντίν. Ὅπως τὸ τζίνι μποροῦσε νὰ μπεῖ στὸ μαγικό του λυχνάρι, τὸ ἴδιο καὶ ὁ Ἐριχθόνιος, στὰ πρῶτα στάδια τῆς γέννησής του. μποροῦσε νὰ χωρέσει στὴ μαγικὴ θήκη τῆς Ἀθηνᾶς. Φυσικὰ ὄχι σὰν Ἐριχθόνιος, ἀλλὰ ἴσως σὰ μιὰ μαγικὴ πέτρα ποὺ ἐκπέμπει ἀκτινοβολίες ἀπὸ τὸ «Ἀθάνατο πῦρ».» (ΑΡΓΩ - Ἡ ΠΡΩΤΗ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ). 

  Ἐν κατακλεῖδι, οἱ ἱερὲς πέτρες μὲ ἀθάνατο πῦρ εἶναι οἱ ἴδιες μὲ ἐκεῖνες ποὺ πετοῦσαν πίσω τους ὁ Δευκαλίων καὶ ἡ Πύρρα καὶ δημιουργήθηκε ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἐκ τοῦ λάς = λίθος/πέτρα. Τὸ ἀθάνατο πῦρ συμβολίζει τὸ θεῖο πνεῦμα ποὺ ἔλαβε ὁ ἄνθρωπος τῆς Ἐλλανίας γῆς. 

 Τὸ πνεῦμα τοῦ λαοῦ τῶν Ἑλλήνων, ὅπου ἀνέπτυξε τὸν πολιτισμό, τὴν φιλοπατρία καὶ τὴν ἠθικὴ τάξη τοῦ ἀνθρώπου, ἀντανακλᾶται στὴν καλλιτεχνικὴ ἀπεικόνιση τῶν Παρθένων Κορῶν του Ἐρεχθείου. 

  Ἴσως,  τελικά, οἱ ἀφηρωισμένες Κόρες του Ἐρεχθείου νὰ συμβολίζουν τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν ἄνθρωπο (πολιτισμός), τὴν θυσία γιὰ τὴν πατρίδα (φιλοπατρία), τὸ ἦθος (Παρθενία πρὸ τοῦ γάμου) καὶ τὴν εὐπρέπεια τοῦ ἀνθρώπινου βίου (σεμνὴ ἔνδυση, σώφρων καὶ εὐγενικὴ συμπεριφορὰ πρὸς τὸν συνάνθρωπο)! 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Κατ’ ἄλλη ἐκδοχή, θυσιάστηκαν οἱ 4 κόρες τοῦ Ὑάκινθου, Σπαρτιάτη, ποὺ βρισκόταν στὴν Ἀθήνα τὴν ἐποχὴ ποὺ τὴν πόλη πολιορκοῦσε ὁ Μίνωας. Ὁ μῦθος λέει πὼς ὅλες ἢ μερικὲς ἀπὸ τὶς Ὑακινθίδες θυσιάστηκαν γιὰ τὴν Ἀθήνα, ἔπειτα ἀπὸ σχετικὸ χρησμὸ τοῦ μαντείου τῶν Δελφῶν. Ὡστόσο, μιὰ παραλλαγὴ τοῦ μύθου, οἱ ἐπονομαζόμενες Ὑακινθίδες ἦταν οἱ 6 θυγατέρες του Ἐρεχθέως, οἱ ὁποῖες, ἔπειτα ἀπὸ κάποιο χρησμὸ θυσιάστηκαν στὸν «Λόφο τοῦ Ὑακίνθου» γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ τὴν πολιορκεία των Βοιωτών. 

[2]Ἡ Καρυάτιδα ἢ Κόρη, σωστότερα, τὴν ὁποία ἔκλεψε ὁ Ἔλγιν, ἦταν μεταξὺ τῶν ὑπολοίπων ἡ ὡραιότερη, ἴσως γιατί ἦταν ἡ πιὸ καλοδιατηρημένη. Ἕνας λαϊκὸς μῦθος λέει ὅτι, ὅταν οἱ ἐργάτες ποὺ πῆραν τὴν ἐντολὴ νὰ μεταφέρουν τὸ ἄγαλμα στὸν Πειραιᾶ, παραδόξως, ἄκουσαν θρήνους μέσα στὸ κιβώτιό ποὺ τὴν εἶχαν τοποθετήση. Ἡ Κόρη ἔμοιαζε νὰ κλαίει σπαραχτικὰ διὰ τὴν παραμονή της στὸ κυτίο. Μετὰ φόβου καὶ τρόμου οἱ ἐργάτες ἄρχισαν νὰ ἀρνοῦνται πεισματικὰ νὰ ἀγγίξουν τὸ φορτίο. Ἡ ἐνθύμηση τῆς θρηνητικῆς αὐδὴς ποὺ ἀκούσανε μέσα ἀπὸ τὸ κιβώτιο ἦταν τόσο ζωντανή, ἔτσι ὥστε, νὰ μετουσιωθεῖ γιὰ πάρα πολλὰ χρόνια σὰν παραμύθι, ὅπου καὶ παραδόθηκε στόμα μὲ στόμα στοὺς ἀπογόνους τῶν αὐτήκοων μαρτύρων. Κατὰ τὸν γνωστὸ ἱστοριοδίφη καὶ Ἀθηναιογράφο Δημήτριο Καμπούρογλου φαίνεται προφανῶς ὅτι, ὁ ἐν λόγῳ θρῦλος, παραδόθηκε ἀπὸ τὴν Μαριάννα Μπουζίκη, ποὺ εἶχε γεννηθεῖ τὴ χρονιὰ τῆς κλοπῆς τῆς Κόρης - Καρυάτιδας ποὺ τῆς τὸν εἶχε διηγηθεῖ ἡ μητέρα της, Εὐφροσύνη Τυρναβίτου, ὡς ἑξῆς: «Ἔκλαιγε ἡ ἁρπαγμένη βασιλοπούλα καὶ ζητοῦσε ἱκετευτικὰ βοήθεια ἀπὸ τὶς ἀδερφές της, ποὺ ἀπόμειναν στὸ Κάστρο. Ἔκλαιγαν καὶ φώναζαν κι ἐκεῖνες. Μά, τί μποροῦσαν νὰ κάνουν σὰν ἦταν ἔτσι μαρμαρωμένες; Πρῶτα ἀκούστηκε μιὰ βουὴ κι ἔπειτα, ἕνα μοιρολόϊ, ποὺ τὰ λυπημένα λόγια του ἔκαναν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ξεσποῦν σὲ κλάματα καὶ σὲ λυγμούς. Ἔμοιαζε μὲ τραγούδι ἀργό, ἀπὸ φωνὲς ἀργόσυρτες καὶ τραβηχτές, ποὺ σοῦ προξενοῦσε ἀνατριχίλα...». 

[3] Λέτε νὰ εἶναι τυχαῖο ποὺ ὅλοι οἱ ἀρχαῖοι ναοὶ στὴν Ἀκρόπολη τῶν Ἀθηνῶν μετὰ τὴν ἀποδοχὴ τῆς χριστιανικῆς πίστεως ἀφιερώθηκαν στὴν Θεομήτωρ; Πρῶτος ἀπ' ὅλους ὁ Παρθενῶνας, ὅπου μάλιστα, ἕνας ἐμβριθὴς πανεπιστημιακὸς μελετητής, πρόσφατα, συνέγραψε ἕνα βιβλίο "Ὁ Βυζαντινὸς Παρθενὼν" ποὺ ἀποδεικνύει μὲ ἱστορικὲς καὶ ἀρχαιολογικὲς μαρτυρίες τὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ Παρθενῶνα πρὸς τιμὴν τῆς Παρθένου Μαρίας Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, βάση μιᾶς προφητείας τῆς Δελφικῆς Σίβυλλας. Παράλληλα, τὸ Ἐρέχθειο ἀφιερώθηκε, κατὰ τοὺς πρωτοχριστιανικοὺς χρόνους στὴν Παναγία, ἀλλά, μετέπειτα στὴν Ἁγία Τριάδα. Ἄλλωστε, στοὺς χαιρετισμοὺς τῆς Παναγίας Θεοτόκου Μητέρας τοῦ φωτὸς σημειώνονται οἱ ἑξῆς δύο συμβολικοὶ στίχοι: «Χαῖρε, καλὴ κουροτρόφε παρθένων» & «Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων (στάση Δ')

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-Νεότερο ἐγκυκλοπαιδικὸ λεξικὸ τοῦ ΗΛΙΟΥ 

-Λεξικὸν Ἱστορίας καὶ Γεωγραφίας, τυπογραφεῖον ὁ "ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ", Ἐν Ἀθήναις 1890 

-ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΣ μεγάλη παιδικὴ καὶ σχολικὴ ἐγκυκλοπαίδεια, Χαρ.Θ. Μηχιώτη 

-Θεόδωρος Ἀξιώτης, ΑΡΓΩ - Ἡ ΠΡΩΤΗ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ἐκδ. Σμυρνιωτάκης, Ἀθῆναι 1983