ЭIЄ

ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΞΙΛΕΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΙΣ ΑΔΙΚΕΣ ΘΑΝΑΤΙΚΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΠΟΥ ΕΠΕΒΑΛΛΕ ΣΕ

ΕΞΕΧΟΝΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

(ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ)

Ἔρευνα & συγγραφή: Ἰωάννης Γ. Βαφίνης 

                     

 Μελετῶντας τὴν παγκόσμια ἱστορία ἀναδεικνύεται τὸ γεγονὸς τῆς παρουσίας τῶν δικαστικῶν θεσμῶν, εἰς τὸν ἀνθρώπινο πολιτισμό, μὲ διαφορετικοὺς τρόπους καὶ κανόνες ἐκτέλεσης τῶν ποινῶν. 

 Ἐν ὀλίγοις, τά ἀποτελέσματα τῶν δικῶν τῆς ἀρχαιότητος, μὲ κριτήριο τὴν τιμωρία καὶ οὐχὶ τὸν σωφρονισμό των παρανομησάντων, σὲ ἀρκετὲς τῶν περιπτώσεων προσδίδουν τις ἐκτελεστικὲς ποινές μὲ μεγάλη αὐστηρότητα καὶ ἰδιαίτερο αὐταρχισμὸ ἀκόμα καὶ σὲ περιπτώσεις ὅπου οἱ δικαστὲς ὑπόκεινταν σὲ δημοκρατικὸ πολίτευμα ὅπως ἐκεῖνο τῆς Ἀθήνας. 

Ὁ Περικλῆς ὁ Ἀθηναῖος ἀγορεύει εἰς τὴν Πνύκα ὑπερασπιζόμενος τὴν ἰδέα περὶ τῆς ἀξίας τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.. 

 Ἐξετάζοντας τρεῖς πασίγνωστες περιπτώσεις τῆς ἀρχαίας δικονομίας τῶν Ἀθηνῶν, καταλήγουμε στὸ ἀσφαλές συμπέρασμα περί τῶν καλοπροαίρετων ἀντανακλαστικῶν τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας καὶ τοῦ λαοῦ τῆς Ἀθήνας, καθ' ὅλην τὴν χρονικὴ διάρκεια τῆς παλαιᾶς ἱστορίας, ὅταν ἀπὸ λάθος χειρισμούς ὁδήγησαν ἀδίκως στὸν θάνατον ἢ τὴν ἐξορίαν κάποια ἐξέχοντα πρόσωπα. 

 Ὅλα ἐτοῦτα, πάντοτε, εἰς τὸ ὄνομα τῆς κοινωνικῆς κάθαρσης, τῆς πόλης - κράτους. Ἰδοὺ οἱ τρεῖς πιὸ τρανταχτὲς περιπτώσεις τῆς ἀρχαίας Ἀθηναϊκῆς δικομανίας: 

Α' ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 

Λύκος καὶ Μενεσθέας ὅπου συνετέλεσαν σὲ διαφορετικὲς χρονικὲς στιγμὲς στὴν δολιοφθορὰ τοῦ Λαοῦ μὲ τὴ ρητορικὴ τοῦ ψεύδους καταφέρνοντας τὸν ἐξοστρακισμὸ τοῦ Θησέα μέγιστου ἥρωα τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἕναν ἀπὸ τοὺς κορυφαίους τοῦ Πανελληνίου μαζὶ μὲ τὸν Ἡρακλῆ, ἐπηρέασε τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν.  Τοῦτο ὅμως τὸ ἄδικο σὲ κάποια χρονικὴ στιγμὴ ἐπέφερε τὸν λοιμό. Ἡ λύση τῆς ἐπιδημικῆς κρίσης ἦρθε ἀπὸ τὴν μεριὰ τοῦ Μαντείου τῶν Δελφῶν ὅταν συνέστησε τὴν ἐπαναφορὰ τῶν ὀστῶν τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἥρωος εἰς τὴν Ἀθήνα ἀπὸ τὴν Σκῦρο ὅπου εἶχε δολοφονηθεῖ καὶ κείτωνταν ἐκεῖ σὲ ἄγνωστο ταφικὸ σημεῖο.   Τότε ὁ Κίμων, ἐξέχων καὶ ἡρωικότατος στρατηγός - πολιτικός, ἐκστρατεύοντας στὴν Σκῦρο κατέβαλλε τοὺς ἐντοπίους καὶ ἀναζητῶντας τὸ σημεῖο ταφῆς τὸ βρῆκε ὑπὸ τὴν καθοδήγηση ἑνὸς ἀετοῦ. Ἀνασκάπτωντας, ὡς "κοινῶς" ἀνασκαφεὺς ἀρχαιολόγος ἀνακάλυψε μία θήκη ποὺ ἐμπεριέχει ὀστᾶ μεγάλου σώματος, μία χάλκινη αἰχμὴ καὶ ξίφος ἤτοι σπαθί! 

 Κατόπιν, μετέφερε τὰ ἱερὰ ὀστᾶ τοῦ Θησέως μὲ λαμπρὲς τελετὲς στὴν πόλη ποὺ εὐεργέτησε ὅσο κανένας ἄλλος βασιλιᾶς της. Ἔτσι, ἡ ἱερὰ Ἀθήνα ἐξιλεώθηκε [δὲς Πλούταρχου Βίοι Παράλληλοι - Θησεύς]. 

Β' ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 

Μέδητος, υἱός του Λέρου εἰς Ἀθήνας ὡς ρήτωρ μετὰ τοῦ Ἀνίτου ἐκατηγόρησαν τὸν Σωκράτη γιὰ διαφθορὰ τῶν νέων καὶ τὸν ὁδήγησαν νὰ πιεῖ τὸ κώνειο μετὰ τῆς ἀποφάσεως τοῦ δικαστηρίου. Οἱ Ἀθηναῖοι ἐκ πρώτης ἔδωσαν πίστη στὴν κατηγορία τους ὅμως ὅταν συναισθάνθηκαν τὸ ἁμάρτημα ὅπου περιέπεσαν διὰ μιὰ τέτοια ἄδικη καταδίκη καὶ ὅτι ἔπρεπε μᾶλλον νὰ τὸν μιμηθοῦν κατὰ πάντα καὶ οὐχὶ νὰ πιστέψουν εἰς τὴν κατ' αὐτοῦ συκοφαντίαν, λιθοβόλησαν τοὺς κακόβουλους κατήγορούς του καὶ ἔστησαν ἄγαλμα τοῦ εἰς τὴν ἀγορὰ τῶν Ἀθηνῶν πρὸς ἐξιλέωση... 

(δὲς Λεξικὸ τῶν ἐνδόξων ἀνδρῶν).

 

ΕΚ ΤΟΥ ΛΕΞΙΚΟΥ Η ΦΡΑΣΗ "ΠΡΟΣ ΕΞΙΛΕΩΣΙΝ(ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ)"

Γ' ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Ἀγνωνίδης ρήτωρ καὶ δημαγωγὸς κατηγορήσας γιὰ προδοσία τὸν Ἀθηναῖο στρατηγὸ Φωκίων στέλνοντάς τον νὰ πιεῖ τὸ κώνιο. 

 Διὰ τοῦτο ἔπειτα, θανατωθῇς ὁ Ἀγνωνίδης ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων, μετὰ τὴν ἀποκάλυψη τῆς ἀλήθειας περὶ τῆς ἀθωότητας τοῦ μεγάλου στρατηγοῦ τους Φωκίωνα (δὲς Λεξικὸ τῶν ἀρχαίων καὶ κύριων ὀνομάτων Νικολάου Λωρέντη). 

ΕΚ ΤΟΥ ΛΕΞΙΚΟΥ Η ΣΗΜΕΙΩΣΗ "ΕΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΔΙΚΟΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΦΩΚΙΩΝΑ"

  Παραθέτοντας καὶ τὶς τρεῖς περιπτώσεις ἀποδεικνύεται περίτρανα ὅτι, ἡ Ἀθηναϊκὴ δημοκρατία, τὸ πανελλήνιο σύμβολο τοῦ ὑψηλοῦ ἀξιακοῦ κώδικα, ἔφτανε στὸ σημεῖο νὰ ἁμαρτάνει καὶ νὰ ἀστοχεῖ εἰς τὶς πράξεις της. 

 Ὡστόσο, ἡ μεταμέλεια, ἤτοι καὶ ὡς πράξη μετανοίας, τέθηκε ξεκάθαρα γιὰ πρώτη φορὰ στὰ ἱστορικά χρονικά, ἀπὸ τὸ κράτος τῶν Ἀθηνῶν. 

 Τὰ λάθη τῶν δημοκρατικῶν Ἀθηναίων ὑπῆρξαν τεράστια καὶ στὶς τρεῖς περιπτώσεις ὄπου περιέγραψα - ἴσως καὶ σὲ ἀκόμη περισσότερες περιπτώσεις. 

 Ἐν τούτοις, ἔπειτα ἀπὸ τὴν παραίνεση ἀρχόντων καὶ λαοῦ, ἡ ἐπανεκδίκαση μιᾶς λάθος δικαστικῆς ἀπόφασης ἐξοστρακισμοῦ ἢ θανατικῆς ποινῆς ἐπανέφερε στὸ φῶς τὴν ἀλήθεια καὶ μὲ τὸ πνεῦμα τῆς δικαιοσύνης, διόρθωνε, κατὰ μέρους, τὴν κακότητα τῆς δικαστικῆς πλάνης κρίνοντας ὡς δίκαιον καὶ ὀρθὸν τὴν ἀποκατάσταση τῆς μνήμης τοῦ νεκροῦ καὶ τὴν ἐξιλέωση τοῦ κράτους - πολιτείας μὲ ἀπόδοση τιμῶν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ἥρωος. 

 Τοῦτα συνέβησαν εἰς τὴν ἀρχαία Ἀθήνα, ἡ ὁποία μετενόησε γιὰ τὶς πράξεις της τόσο εἰς τὴν περίπτωση τοῦ Θησέα, ὅσο τοῦ Σωκράτους καὶ τοῦ Φωκίωνος. 

 Ἄντ' αὐτοῦ, παραθέτοντας συγκριτικὰ μία ἐπίσης μεγάλη δίκη τῆς παγκοσμίου ἱστορίας - ποὺ ἀφορᾶ τὸν ἑλληνισμὸ λόγῳ θρησκευτικῆς Πίστεως -  βλέπουμε ὅτι, οἱ Ἰουδαῖοι ἀρχιερεῖς - δικαστὲς εἰς τὴν δίκη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνήγαγαν τὴν ἐκτελεστική τους ἀπόφαση ὡς ἀνάγκη ἐπιβίωσης τοῦ Ἑβραϊκοῦ ἔθνους. 

 Δηλαδή, ὁ ἰσχυρισμὸς, τῆς παρανόμου ἀποφάσεως, ἦταν νὰ σωθεῖ τὸ ἔθνος θυσιάζοντας στὸ βωμὸ τῶν ἐθνικῶν ἀξιῶν ἕνα ὑποτιθέμενα δικό τους άτομο χωρὶς ὅμως νὰ εἶναι, ὅπως, κήρυττε ἀπεναντίας ὁ ἐνσαρκωμένος Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ λέγοντας τοὺς ξεκάθαρα ὅτι δὲν ἀνήκουν εἰς τὸ ποίμνιον Του. [δὲς λεπτομέρειες εἰς τὴν Καινὴ Διαθήκη]. 

 Εἶναι λοιπὸν πασιφανὲς ὅτι, ἡ στάση τῶν ἄλλων λαῶν καὶ δὴ τῶν Ἰουδαίων ὑπῆρξε ἀπαξιωτικὴ εἰς τὴν ὕπαρξη τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. 

 Παραποιῶντας συνεχῶς τοὺς μωσαϊκοὺς νόμους νουθετοῦσαν μὲ ὑστεροβουλία καὶ ἰδιοτέλεια ἐκφράζοντας πάντα τὰ προσωπικά τους ἰδεώδη μὲ ἀτομικισμὸ ὀλιγαρχικῆς νοοτροπίας. 

 Ἡ ἀδικία τῶν Ἰουδαίων ἀρχιερέων ἢ οἱανδήποτε ἄλλη ἄδικη θανατικὴ ἢ ἐξουθενωτικὴ ποινὴ ἐτέθη εἰς ἄνθρωπο ὑπὲρ τῶν ἐξουσιαστικῶν ἢ φατριακὼν συμφερόντων κρίνεται κατὰ κάποιο τρόπο παρόμοια μὲ ἐκείνη ποὺ ἔπραξαν οἱ δημοκράτες Ἀθηναῖοι εἰς τοὺς εὐεργέτας τους. 

 Ὅμως, σύμφωνα μὲ τὶς φιλολογικὲς καὶ ἱστορικὲς πηγές, οἱ Ἀθηναῖοι μετενόησαν, ἐξιλεώθηκαν, μετεμελήθησαν,  ἐνώπιον Θεοῦ κι ἀνθρώπων κι αὐτὸ εἶναι τὸ δίδαγμα ἐτούτης τῆς μελέτης... 

 Ἄντ' αὐτοῦ, μέχρι τὴ σήμερον ἀναμένομεν  νὰ εἰπωθεῖ μιὰ καθοριστικὴ συγγνώμη τῶν Ἰουδαίων(σημερινών Ἑβραίων ἀπανταχοῦ τῆς ἀνθρωπότητος) καὶ τῶν Ρωμαίων (σημερινῶν Παπικῶν ἀρχιερέων τοῦ Βατικανοῦ), γιὰ τὰ ἀποτροπιαστικὰ μαρτυρία ὅπου ἐδέχθη ὁ Κυρίος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους στρατιῶτες, κατὰ τὴν διάρκεια μιᾶς παράτυπης καταδίκης ἑνὸς ἀθώου, ὅπως ἐπίσης, καὶ γιὰ τὴν ἐξευτελιστικὴ θανατικὴ ποινὴ τῆς Σταυρώσεως Του ὡς κοινὸς κακοῦργος. 

  Ἡ ἀθωότητα τοῦ ἐνσαρκωμένου Χριστοῦ πρέπει νὰ ἐπικυρωθεῖ μὲ μιὰ νέα δίκη ὅπου μέλλει νὰ διαλευκάνει τὸ ἀνόητο διήγημα τῆς καταγγελίας τῶν Ἑβραίων ὅτι,  ὁ Θεάνθρωπος ὑπῆρξε λαοπλάνος τῆς οἰκουμένης. 

 Ἔτσι μέλλει νὰ ὁδηγηθεὶ ἡ φυλή των Ἑβραίων εἰς μετάνοια γιὰ τὸ ἔγκλημα τῆς παράνομης Σταυρώσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπου, βαραίνει τὰς κεφαλάς των ἐπιγόνων τους, ἀφοῦ, δυστυχῶς, συνεχίζουν κρυφὰ καὶ ὕπουλα τὴν σπίλωση τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεανθρώπου. 

 Ἐπιπλέον, τὸ κείμενο τοῦτο ἀφιερώνεται σὲ ἐκείνους ποὺ σφαλερῶς ὁμολογοῦν ὅτι καὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες εἴμεθα ἴδιοι μὲ τ' ἄλλα ἔθνη ἐφόσον θανατώσαμε τοὺς δικαίους καὶ ἐθνικοὺς εὐεργέτας μας, μὴ γνωρίζοντας οὗτοι, ὅτι, ὁ ἑλληνικὸς κόσμος καὶ δὴ ἡ σοφὴ πόλης τῶν Ἀθηνῶν ὑποχρεώθει εἰς ταπείνωσην καὶ μετανοησία. 

 Αὐτή της ἡ πράξη προσέλκυσε, ἄμεσα, τὴν χάριν Τοῦ Θεοῦ ἐπιφέροντας εἰς τοὺς μέλλοντας αἰῶνας πνευματικοὺς καρποὺς ἀπὸ πληθώρα Ἁγίων!! Ἀμήν!! 

ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ Η ΜΕΤΑΜΕΛΕΙΑ... Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ! 

ΧΑΙΡΕΤΕ!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

•Νικολάου Λωρέντη, Λεξικὸ τῶν ἀρχαίων καὶ κύριων ὀνομάτων 

•Νικολάου Καραβία Γρίβα, Λεξικὸ τῶν ἐνδόξων ἀνδρῶν, ἐν Κωνσταντινουπόλει 1841 

•Πλούταρχου Βίοι Παράλληλοι - Θησεύς 

•Καινὴ Διαθήκη