ЭIЄ

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ἔρευνα & συγγραφή: Ἰωάννης Γ. Βαφίνης 

 Εἰς τούτην τὴν χαλεπὴν ἐποχὴν τῆς ἐξάρσεως τοῦ ὑλισμοῦ καὶ τῆς νοσηρῆς φαντασίωσης, ἡ ὁποία μεταφράζεται κατ' εὐφημισμὸ σὲ πνευματισμό, ἐκδηλώνονται παραλλήλως θαυμαστὰ γεγονότα ὑπερβατικῆς φύσεως. 

 Οἱ πρωταγωνιστὲς τῶν γεγονότων, δὲν ὁμοιάζουν μὲ τοὺς κατὰ φαντασίαν πλαστοὺς ἥρωες τῶν κινηματογραφικῶν ταινιῶν τοῦ Χόλιγουντ, ἀλλά, ἀντιθέτως πολιτογραφοῦνται ὡς Ἅγιοι - ὑπέρμαχοι τῆς πίστεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

 Ἕνας ἐξ αὐτῶν περί οὗ ὁ λόγος θεωρεῖται καὶ ὁ μεγαλομάρτυς, ἐκ Θεσσαλονίκης, Δημήτριος. 

 Ἡ διαμεσολάβηση τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, εἰς τοὺς οὐρανούς, ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὑπὲρ τῆς προστασίας τοῦ χριστεπώνυμου πληρώματος τῆς ἑλληνορθοδόξου ἐκκλησίας εἶναι τεραστίου ὤφελους. 

 Ἐπὶ τοῦτο, παρακαλεῖτε κάθε χριστιανός, ἰδιαιτέρως νεαρῆς ἡλικίας, νὰ ἐπικαλεῖται συχνά την χάρη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. 

 Μετὰ συγχωρήσεως, λέγω τὸ αὐτὸ καθὼς ἄκουσα νὰ μᾶς προτρέπει κάποιος μοναχὸς ἀπὸ τὸ ὅρος Χολομώντα μὲ τὴν ἑξῆς φράση: «Μέ­γας, α­λη­θώς, εί­ναι ο Άγιος Δη­μή­τριος».

Τοιχογραφία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου στὸ Πρωτάτο των Καρυῶν 

(Μανουὴλ Πανσέληνος, 1290-1310). 

 Ὑπεισερχόμενος στὸ κεντρικὸ θέμα τοῦ ἄρθρου τούτου, ξεκινῶ τὴν ἀφήγηση μιᾶς βιωματικῆς ἐμπειρίας νεαροῦ προσκυνητῆ τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, εἰς τὴν Θεσσαλονίκη. 

 Ἐξιστορῶντας , λοιπόν, τὸ γεγονὸς κατὰ τὸ ἔτος 2002, ὅπου ὁ νεαρὸς εἰσέρχεται εἰς τὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου μὲ εὐλαβικότητα νὰ προσκυνήσει. 

 Εἰσερχόμενος, μαζὶ μὲ τὴν τότε σύντροφο του, στὸ ναό, βλέπει τον νεωκόρο καὶ μιὰ ἡλικιωμένη κυρία ποὺ προσκηνοῦσε τὶς εἰκόνες πέριξ τοῦ ναοῦ. 

 Ἐν τούτοις, νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι, ὁ ναὸς οὗτος οἰκοδομήθηκε σὲ σχέδιο βασιλικῆς ἀρχιτεκτονικῆς ἑλληνιστικοῦ τύπου κατὰ τὴν ἀναστήλωση τοῦ 1948. 

 Ὅπως βλέπετε καὶ στὶς εἰκόνες τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, ἀριστερὰ εἶναι τὸ Κιβώριο μὲ τὴν λάρνακα τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. 

 Καθὼς λοιπὸν εἰσῆλθαν ἀπὸ τὴν κυρία εἴσοδο, ὁδηγούμενοι πρὸς τὸ σημεῖο αὐτό, δίχως νὰ ἔχουν γνώση περὶ τούτου, αἰσθάνθηκαν ξάφνου ἄρρητη εὐωδία.   Ἐννοήσαντες ἄμεσα ὅτι, τὸ φαινόμενο αὐτὸ προέρχονταν ἀπὸ τὴν ἀριστερὴ πλευρὰ τοῦ ναοῦ, ὄντας Ἀθηναῖοι καὶ μὴ γνωρίζοντες λεπτομέρειες τοῦ χώρου, ἀπευθύνθηκε ὁ νέος στὸ νεωκόρο τοῦ ναοῦ, ρωτῶντας:

-Παρακαλῶ, ποὺ βρίσκεται τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ; κὶ ὁ νεωκόρος ἀπαντᾶ... 

-Ὅπως εἶστε ἀριστερά, στὸ Κιβώριο... 

Τὸ κιβώριο τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης ποὺ φτιάχτηκε γιὰ νὰ τοποθετηθεῖ ἡ λάρνακα μὲ τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου. Στὴν πρώτη εἰκόνα ἡ λάρνακα βρίσκεται μέσα στὸ κιβώριο, ὅπως ὅταν τὴν ἐπισκέφθην ὁ προσκυνητῆς ἐνῷ στὴ δεύτερη εἶναι ἔξωθεν τοῦ κιβωρίου πιθανὸν διὰ νὰ προσκυνᾶνε μὲ τάξη ἢ προσερχόμενοι. 

 Κοιτῶντας πρὸς τὸ σημεῖο τῆς ἀριστερῆς κιονοστοιχίας τοῦ ναοῦ ἀντικρίσανε ἕνα ἐξάστυλο ἐκ μαρμάρου Κιβώριο ὅπου μέσα εὑρίσκετο ἡ λάρναξ μετὰ τοῦ λειψάνου. 

 Ἡ ἄρρητος εὐωδία, ὅπου εἶχαν αἰσθανθεῖ κατὰ τὴν ἔλευση τοὺς στὸν ναό, εἶχε πλέον ἐνταθεῖ, ἀλλά, μὲ τὸ πάτημα τῶν ποδιῶν τους εἰς τὸ Κιβώριο ἄρχισε νὰ γίνεται τόσο ἔντονη, ὅπου, ἔφτασε στὸ ἀποκορύφωμα της κυρίως μετὰ τὴν προσκύνηση τοῦ λειψάνου. 

 Παράλληλα, ἄρχισε νὰ τοὺς τυλίγει ἕνα λεπτότατο ὀμιχλώδης νέφος ροδίου χρώματος. Ἄρχισε τότε πρῶτος ὁ νέος νὰ διερωτῶται μεγαλοφώνως καὶ νὰ ἐπικαλείται τον νεωκόρο μήπως καὶ ἠδύνατο νὰ τοὺς ἐξηγήσει. 

-Τί συμβαίνει; τοῦ ἀπευθύνθηκε κοιτῶντας τον μετὰ ἀπορίας... 

Τοῦ λέει τότε ὁ νέος... 

-Τὸ λείψανο μυροβλύζει... 

 Ὁ νεωκόρος, δὲν ἔδωσε ἀπάντηση καὶ ἀπομακρύνθηκε... προφανῶς, δὲν ἔδωσε τὴν πρέπουσα σημασία. Τὸ γεγονὸς ἔληξε ἐκεῖ. 

 Ἐν τούτοις,  τὸ νεαρὸ ζευγάρι δὲν ἤθελε νὰ μετακινηθεῖ ἀπὸ τὸ σημεῖο, καθότι ἔνιωθε τόσο ὄμορφα... μιὰ θεία νεφέλη τους εἶχε περιτυλίξει καὶ ἔνιωθαν τὴν ἀγάπη τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ ποὺ χαριτώνει τοὺς Ἁγίους Του. 

 Ὡστόσο, τὸ φαινόμενο ἄρχισε νὰ ἐλαττώνεται σταδιακά, ἔπειτα ἀπὸ ἕνα δεκάλεπτο ἄχρονης καὶ ἀσυναίσθητης κατάστασης. 

 Τότε μιὰ ἐσωτερικὴ παρότρυνση τοὺς ὁδήγησε στὴν ἀποκόλληση τῆς βαθιᾶς κατανύξεως ποὺ εἶχε ἐπέλθει ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς Θείας παρουσίας.     Ἀποχώρησαν ἀπὸ τὸν ναὸ κάνοντας γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ εὐλαβικὰ τὸν σταυρό τους καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο γύρισαν πίσω στὶς καθημερινὲς τους συνήθειες... 

 Μετὰ ἀπὸ ἀρκετὸ καιρὸ διαβάζοντας τὸ ἱστορικὸ τοῦ ναοῦ καὶ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἔμαθαν ὅτι, τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου εἶχε σταματήσει νὰ μυροβλύζει ἐδῶ καὶ πολλά - πολλὰ χρόνια. 

 Τὸ "φαινόμενο" ὅμως τοὺς εἶχε κάνει τρομερὴ ἐντύπωση, ἀλλά, διστάζανε νὰ τὸ μοιραστοῦνε μὲ φίλους καὶ γνωστοὺς τοὺς φοβούμενοι μήπως τους περάσουν γιὰ ἀνόητους. 

 Ἐν τέλει, τὴν ἑπόμενη φορὰ ποὺ ἀνέβηκε στὴν Θεσσαλονίκη ἡ φίλη του καὶ τότε σύντροφος του, τῆς ζήτησε νὰ ξαναπάει στὸ Ἅγιο Δημήτριο, νὰ ἀνάψει ἕνα κεράκι καὶ νὰ προσκυνήσει τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου, μήπως νιώσει τὸ ἴδιο "γεγονὸς".

 Πράγματι, πῆγε, ἀλλά, αὐτὴ τὴ φορὰ ὅλα ἦταν φυσιολογικά, κατὰ τὸ σύνηθες... 

 Κατὰ τὸ πέρας μίας δεκαετίας, ἀπὸ τοῦ προαναφερθέντος γεγονότος, καθήμενος ἔμπροσθεν τῆς τηλεοράσεως, ὁ νεαρὸς προσκυνητῆς, παρακολουθοῦσε, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, μιὰ ἐκπομπὴ ὅπου μιλοῦσε κάποιος μητροπολίτης τῆς Βορείου Ἑλλάδος. 

 Καθὼς περιέγραφε τὸν βίο τοῦ Ἁγίου ἐπικεντρώθηκε στὸ θαυμαστὸ λείψανο του, τὸ ὁποῖο, εἰς τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους, μυρόβλυζε ἔντονα μέχρι ποὺ διακόπηκε ξάφνου ἐντελῶς. 

 Ὅμως, ὑπογράμμισε, τὰ τελευταῖα ἔτη ὑπάρχουν κάποιες μαρτυρίες προσκυνητῶν ποὺ γεύτηκαν γιὰ λίγο τὸ ἄρωμα τῆς θείας μυρόβλυσης τοῦ Ἁγίου. Δὲν ξέρουμε γιατί, ὁ Ἅγιος Δημήτριος, ἔκανε αὐτὲς τὶς ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις... 

 Ἀκούγοντας ὅμως τὰ λόγια τοῦ Ἀρχιερέως δάκρυα συγκίνησης κατέλαβαν τὸν προσκυνητὴ καὶ δέος γιὰ τὴν μεγαλοσύνη τοῦ στρατιώτη τοῦ Χριστοῦ, Ἁγίου Δημητρίου του μυροβλύτου. 

 Σήμερον, ἐν ἔτῃ 2020 & 2021, πληροφορηθήκαμε τὴν ἐπαναφορά της μυρόβλυσης τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου μὲ ἔντονο τρόπο θέλοντας μὲ αὐτὸ νὰ μᾶς προειδοποιήσει γιὰ τὴν ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Θεό. 

 Ἴσως, νὰ ἤθελε νὰ μᾶς πεῖ ὅτι, πρέπει νὰ σοβαρευτοῦμε ἀπέναντι σὲ αὐτὸ τὸ κρίσιμο σημεῖον τῆς ἱστορίας ποὺ ὀνομάζεται ἀπὸ τοὺς πατέρες τῆς ἐκκλησίας μας ἐσχατολογικὴ ἐποχή! 

 

Χαίρετε κι ἀγαλιάσθε!!