ЭIЄ
ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Έρευνα & συγγραφή: Ιωάννης Βαφίνης
Στην χαλεπή εποχή της έξαρσης του υλισμού και της νοσηρής φαντασίας, η οποία μεταφράζεται κατ' ευφημισμό σε πνευματισμό, συμβαίνουν θαυμαστά γεγονότα υπερβατικής φύσεως. Οι πρωταγωνιστές, δεν είναι οι ήρωες των πλαστών κινηματογραφικών ταινιών του Χόλιγουντ, αλλά, οι Άγιοι υπέρμαχοι της πίστεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ένας εξ αυτών δηλούται κι ο μεγαλομάρτυρας Άγιος Δημήτριος.
Η μεσολάβηση του Αγίου Δημητρίου, εις τους ουρανούς, ενώπιον της Αγίας Τριάδος, δια την προστασία του χριστεπώνυμου πληρώματος της ελληνορθόδοξης εκκλησίας είναι τεράστιου ώφελους. Δια τούτο, κάθε χριστιανός, ιδιαιτέρως νεαρής ηλικίας, δύναται να επικαλείται συχνά την χάρη του Αγίου Δημητρίου. Φερειπείν, όπως είπε κάποιος μοναχός από το όρος Χολομώντα:
"Μέγας, αληθώς, είναι ο Άγιος Δημήτριος."
Τοιχογραφία του Αγίου Δημητρίου στο Πρωτάτο των Καρυών
(Μανουήλ Πανσέληνος, 1290-1310).
Υπεισερχόμενος στο κεντρικό θέμα του άρθρου, οφείλω να εξιστορήσω ένα προσωπικό μου βίωμα με το λείψανο του Αγίου Δημητρίου, στη Θεσσαλονίκη. Ενθυμούμαι, λοιπόν, για πρώτη φορά, κατά το έτος 2002, την παρουσία μου εις το ναό του Αγίου Δημητρίου, του αθλήσαντος της χριστιανικής πίστεως. Εισερχόμενος, μαζί με την τότε σύντροφο μου, στο ναό, είδαμε τον νεωκόρο και μια ηλικιωμένη κυρία που προσκηνούσε τις εικόνες πέριξ του ναού. Ο ναός ούτος οικοδομήθηκε σε σχέδιο βασιλικής αρχιτεκτονικής ελληνιστικού τύπου κατά την αναστήλωση του 1948.
Όπως βλέπετε και στις εικόνες του ιερού ναού, αριστερά είναι το Κιβώριο με την λάρνακα του λειψάνου του Αγίου Δημητρίου. Καθώς εισήλθαμε από την κυρία είσοδο, οδηγούμενοι προς το σημείο αυτό, δίχως να έχουμε γνώση περί τούτου, αισθανθήκαμε μια άρρητη ευωδία. Εννοήσαμε άμεσα ότι, το φαινόμενο αυτό προέρχονταν από την αριστερή πλευρά του ναού. Όντας εμείς Αθηναίοι και μη γνωρίζοντες λεπτομέρειες του χώρου, απευθυνθήκαμε στο νεωκόρο.
-Που βρίσκεται το λείψανο του Αγίου Δημητρίου παρακαλώ; και μας απαντά...
-Όπως είστε αριστερά, στο Κιβώριο...
Το κιβώριο του ιερού ναού Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκηςπου φτιάχτηκε για να τοποθετηθεί η λάρνακα με τολείψανο του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου.Στην πρώτη εικόνα η λάρνακα βρίσκεται μέσα στο κιβώριο, όπως όταν την επισκέφθην
ενώ στη δεύτερη είναι έξωθεν του κιβωρίου
πιθανόν δια να προσκυνάνε με τάξη ή προσερχόμενοι.
Κοιτώντας προς το σημείο της αριστερής κιονοστοιχίας του ναού αντικρίσαμε ένα εξάστυλο εκ μαρμάρου Κιβώριο όπου μέσα ευρίσκετο η λάρναξ μετά του λειψάνου. Η άρρητος ευωδία, όπου είχαμε αισθανθεί κατά την έλευση μας στον ναό, είχε πλέον ενταθεί, αλλά, με το πάτημα των ποδιών μας εις το Κιβώριο άρχισε να γίνεται τόσο έντονη, όπου, έφτασε στο αποκορύφωμα της κυρίως μετά την προσκύνηση μας επί του λειψάνου. Παράλληλα, άρχισε να μας τυλίγει ένα λεπτότατο ομιχλώδης νέφος ροδίου χρώματος. Άρχισα πρώτος να διερωτώμαι μεγαλοφώνως και να επικαλούμαι τον νεωκόρο μήπως και ως εδύνατο να μας εξηγήσει.
-Τι συμβαίνει; μου απευθύνθηκε κοιτώντας με μετά απορίας...
Του λέω τότε...
-Το λείψανο μυροβλύζει...
Εκείνος, δεν έδωσε απάντηση και απομακρύνθηκε, προφανώς, δεν μας πίστεψε. Το γεγονός έληξε εκεί.
Δεν θέλαμε να φύγουμε, ήταν τόσο όμορφα, μια θεία νεφέλη μας είχε περιτυλίξει και αισθανόμασταν την αγάπη του Αγίου την αγάπη Του Τριαδικού Θεού που χαριτώνει τους Αγίους Του.
Ωστόσο, το φαινόμενο άρχισε να ελαττώνεται σταδιακά, έπειτα από ένα δεκάλεπτο άχρονης και ασυναίσθητης κατάστασης.
Τότε μια εσωτερική παρότρυνση μας οδήγησε στην αποκόλληση της βαθιάς κατανύξεως που είχε επέλθει με το γεγονός της Θείας παρουσίας. Αποχωρήσαμε από τον ναό κάνοντας για μια ακόμη φορά ευλαβικά τον σταυρό μας και γυρίσαμε πίσω στις κοσμικές μας συνήθειες...
Μετά από καιρό διαβάζοντας το ιστορικό του ναού και τον βίο του Αγίου Δημητρίου έμαθα ότι, το λείψανο του Αγίου είχε σταματήσει να μυροβλύζει εδώ και πολλά, πολλά χρόνια.
Το "φαινόμενο" μας είχε κάνει τρομερή εντύπωση, αλλά, διστάζαμε να το μοιραστούμε με φίλους και γνωστούς μας για την αποφυγή παρερμηνείας.
Εντέλει, την επόμενη φορά που ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη η φίλη μου και τότε σύντροφος μου, της είπα να πάει πάλι στο ναό να ανάψει ένα κεράκι και να προσκυνήσει το λείψανο του Αγίου, μήπως αισθανθεί το ίδιο "φαινόμενο". Πράγματι, πήγε, αλλά, αυτή τη φορά όλα ήταν φυσιολογικά, κατά το σύνηθες...
Κατά το πέρας της δεκαετίας από του προαναφερθέντος γεγονότος καθήμενος έμπροσθεν της τηλεοράσεως παρακολουθούσα, ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου, μια εκπομπή όπου μιλούσε κάποιος μητροπολίτης της Βορείου Ελλάδος.
Καθώς περιέγραφε τον βίο του Αγίου επικεντρώθηκε στο θαυμαστό λείψανο του, το οποίο, εις τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, μυρόβλυζε έντονα μέχρι που διακόπηκε ξάφνου εντελώς. Όμως, υπογράμμισε, τα τελευταία έτη υπάρχουν κάποιες μαρτυρίες προσκυνητών που γεύτηκαν για λίγο το άρωμα της θείας μυρόβλυσης του Αγίου. Δεν ξέρουμε γιατί, ο Άγιος, έκανε αυτές τις ελάχιστες εξαιρέσεις...
Ακούγοντας τα λόγια του Αρχιερέως δάκρυα συγκίνησης με κατέλαβαν και δέος για την μεγαλοσύνη του στρατιώτη του Χριστού Δημητρίου του μυροβλύτου. Σήμερον, εν έτη 2020 & 2021, πληροφορούμαι την επαναφορά της μυρόβλυσης του ιερού του λειψάνου με έντονο τρόπο θέλοντας, με αυτό τον τρόπο να μας πει κάτι δια την αποστασία μας.
Ίσως, να θέλει να μας πει ότι, πρέπει να σοβαρευτούμε απέναντι σε αυτό το κρίσιμο σημείον της εσχατολογικής εποχής μας!
Χαίρετε κι αγαλιάσθε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου