Ἔρευνα & συγγραφὴ Ἰωάννης Γ. Βαφίνης
Σὲ μίαν ἐποχήν, ὅπου, ἡ ἑλληνικὴ μυθολογία συμπλέκεται μὲ τὴν ἱστορία, ἀφηγοῦμε, τρόπον τινά, τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς ἄγνωστης πτυχῆς τῆς ὀδυσσαϊκῆς ἱστορίας. Κύριον πρόσωπο τῆς συγγραφῆς ἐτούτης ὁ ἡρωικός - δίος Ὀδυσσεὺς Λαερτιάδης!
Στὴν πορεία ταύτην ἡ ἑλληνικὴ ναυσιπλοία εὐτύχισε νὰ ἀναδείξει πολλὰ σπουδαῖα πρόσωπα τῆς ναυτοσύνης. Ὡστόσο, ὅσο διατρέχουμε εἰς τὸ παρελθὸν τοῦ ἱστορικοῦ καταλόγου συναντᾶμε τοὺς ἀκρογωνιαίους λίθους τῆς ναυτικῆς μας παράδοσης.
Ὁ Ὀδυσσέας, εἶναι ἀνάμεσα στοὺς πρωτοπόρους ταξιδευτὲς τοῦ ἑλληνικοῦ πάνθεου κι ὁ πιὸ φημισμένος θαλασσοπόρος εἰς τοὺς αἰῶνες σὲ παγκόσμια κλίμακα.
Ο πολυμήχανος Οδυσσεύς σε φανταστική απεικόνιση
σε ιχνογράφημα του συγγραφέως του πονήματος
Μιὰ ἐποποιία, περὶ τῶν θρυλικῶν του ἀνδραγαθημάτων, ὑπῆρξε τὸ μέσο τῆς προβολῆς τοῦ θρυλικοῦ ἥρωος σὲ πολλὲς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀνθρώπους ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. Μέγας "διαφημιστής" του, ὁ ἐπικὸς ποιητὴς Ὅμηρος, ὁ ὁποῖος συνέγραψε εἰς ποιητικὸν μέτρον τὴν ραψωδία Ὀδύσσεια ἀναδιφῶντας τὴν ραχοκοκαλιὰ τοῦ βίου τοῦ ἰθακήσιου ἥρωα.
Κοντολογίς, ἡ Ὀδύσσεια ἐξιστορεῖ τὴν περιπλάνηση τοῦ Ὀδυσσέως εἰς τὴν δυτικὴν θάλασσα μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Τροῖας. Ἐκεῖνο τὸν καιρό, ἱδρύθηκαν δεκάδες ἀποικίες σὲ διάφορες ἠπείρους τοῦ πλανήτου ἀπὸ τοὺς ἐπιζήσαντες Δαναοὺς καὶ Τρῶες, μετὰ τὴν σφοδρή - ἐμφύλια πολεμικὴ μεταξύ των ἀντιπαράθεση.
Ἀρκετοὶ ἱστορικοὶ καὶ γεωφράφοι κατέγραψαν πληροφορίες γιὰ τὸν ἀποικισμὸ τοῦ τέλους τῆς Μυκηναϊκῆς περιόδου. Εἶναι ἀρκετὸ νὰ εἰπωθεῖ ὅτι, οἱ τότε Μυκηναῖοι ἡγέτες - μιᾶς μακρόχρονης αὐτοκρατορικῆς περιόδου - εἶχαν κατορθώσει νὰ ἑνώσουν τοὺς ἐμπορικοὺς δρόμους τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ἀνατολὴ ἕως τὴν μακρινὴ Ἰνδία καὶ τὴν Ἄπω ἀνατολή, ἀλλά, συνάμα τὴν δυτικὴ Εὐρώπη, Ἀφρικὴ καὶ ἴσως καὶ πέρα τοῦ Ἀτλαντικοῦ ὠκεανοῦ.
Ὅπως περιέγραψα πολλὲς ὀνομαστὲς πόλεις ἵδρυσαν οἱ ἥρωες μετὰ τὴν λήξη τοῦ τρωικοῦ πολέμου, σὲ κομβικὰ σημεῖα τῆς Εὐρώπης. Στὸ ὄνομα τοῦ Ὀδυσσέα ἀντιστοιχοῦν δύο ἀποικιακὲς πόλεις. Ἡ Ὀλυσιππών της Λυσιτανίας - ἡ πολὺ γνωστὴ σημερινὴ Λισσαβῶνα τῆς Πορτογαλίας καὶ τὸ Ἀσκιπύργιον ἢ Ναυπύργιον ἤτοι καὶ Ἀσκιμβούργιον στὸ Asberg τῆς Γερμανίας δίπλα ἀπὸ τὸν Ρῆνο ποταμό.
Ὁ χάρτης τῆς ὑποτιθέμενης πορείας τοῦ Ὀδυσσέα
ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα πρὸς τὴν Γερμανία. Ὅπως διακρίνουμε
στὸ χάρτη ἡ πόλη τοῦ Ὀδυσσέα βρίσκεται στὰ σύνορα μὲ τήν
Ὁλλανδία. Ἡ Ὁλλανδία πιθανὸν τότε νὰ ἦταν βυθισμένη
καὶ τὸ Ἀσκιπύργιον τοῦ Ὀδυσσέως νὰ ὑπῆρξε παράκτια πόλη.
Ὁρισμένοι συγγραφεῖς - ἐρευνητές, κοιτῶντας τὸν χάρτη του Πτολεμαίου ἀπὸ τὸν 2ο αἰῶνα μ.Χ. θεώρησαν ὅτι, τὸ ὄνομα αὐτοῦ τοῦ βουνοῦ, στὸ σημερινὸ Ἄσμπεργκ ἢ Ἄσκιμπουργκ τῆς Γερμανίας, ποὺ σήμερα ἀνήκει στὴν Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία, ὑπῆρξε τμῆμα τῆς κελτικῆς ἐπικράτειας. Κάποιοι στάθηκαν στὸ πρῶτο συστατικὸ τοῦ ὀνόματος, τὸ κελτικὸ ἐπίθετο "τέφρα" καὶ στὸ δεύτερο οὐσιαστικὸ τὸν γερμανικὸ ὅρο "βουνὸ ἢ κάστρο". Μᾶλλον ὅμως ἡ περιόχη κατακτήθηκε καὶ ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους ποὺ τὴν ἐξερεύνησαν γεωγραφικά.
Ὡστόσο, αὐτὲς οἱ ὀνομασίες στὸν λόφο τῶν θεῶν ἢ τοῦ Ἄσμπεργκ ἢ Ἄσκιμπουργκ εὐσταθοῦν, καθότι, ἡ τέφρα παράγεται ἀπὸ τὴν καύση τῶν νεκρῶν, συντελεῖ στὸν ἰσχυρισμὸ τῆς ὕπαρξης ταφικοῦ μνημείου. Ἄρα εἶναι ὀρθὴ ἡ ἄποψη ἀφοῦ καὶ τὸ κάστρο (burg) ὑπῆρξε ἐκεῖ ὡς ἀρχαία πόλη μὲ κάποιο τείχισμα.
Ὁ J. Kolendo στὰ σχόλια τοῦ στὸ βιβλίο τοῦ "Germania" (2008 σελ. 113) σημειώνει ὅτι, ὁ Τάκιτος συσχετίζει τὸ Ἀσκιβούργιο μὲ τὴν ἀποικία τοῦ Ἕλληνα ἥρωα Ὀδυσσέα θεωρῶντας τὸν ἱδρυτῆ τοῦ κάστρου πλησίον τοῦ ποταμοῦ Ρήνου. Ἐπιπλέον, συμπληρώνει πάλι γιὰ τὸ ἑλληνικὸ ὄνομα askos - ἀσκί, δηλαδή, τὸ πρῶτο συνθετικὸ τοῦ ὀνόματος Ἀσκιβούργιον ποὺ σημαίνει "δερμάτινος σάκος" - ὅπως ἐκεῖνον τοῦ κρασιοῦ. Σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση ἑρμηνεύει τὸν σάκο μὲ τὸν σάκο μὲ τοὺς ἀνέμους, δηλαδή, ἕναν ἀπὸ τοὺς ἀσκοὺς τοῦ Αἰόλου ποὺ ἔλαβε ὁ Ὀδυσσέας ἀπὸ τὸν Θεὸ τοῦ ἀνέμου Αἴολο(Eola).
Ἡ μαρτυρία τοῦ ρωμαίου ἱστορικοῦ Τάκιτου ξεδιαλύνει τὴν κατάσταση ἐφόσον ἐπισημαίνει εὐθαρσῶς τὴν παρουσία τῶν Ἑλλήνων στὴν Γερμανία, τὴν ἐποχὴ τῶν μυκηναϊκῶν χρόνων, μὲ ἐπί κεφαλῆς τον ναυσιπλόο Ὀδυσσέα. Ὁπότε, εἶναι ἱστορικῶς βέβαιο ὅτι, οἱ Κέλτες ἦρθαν μετέπειτα καὶ παρέλαβαν ἀπ' τοὺς Ἕλληνες τὴν παρηκμασμένη ἀποικία. Ὅσο γιὰ τοὺς Σλάβους εἶναι ἕνας πολὺ μεταγενέστερος λαὸς ποὺ μᾶλλον υἱοθέτησε τὰ κύρια στοιχεῖα ἀπὸ τοὺς προηγούμενους ἐγκαταβιώσαντες παραλαμβάνοντας ἁπλὰ τὴν σκυτάλη.
Τα σχόλια του Τάκιτου αναφέρουν τα εξής: «Καὶ Ὀδυσσέα δὲ τινὲς οἴονται κατὰ τὴν μακρὰν ἐκείνην καὶ μυθώδη πλάνην εἰς τὸν Ὠκεανὸν τοῦτον παρεξενεχθέντα εἰς τὴν τῆς Γερμανίας χώραν προσχεῖν, καὶ Ἀσκιπύργιον, ἄχρι του νῦν ἐπὶ ταῖς ὄχθαις τοῦ Ρήνου οἰκούμενον, ὑπ΄ ἐκείνου κτισθῆναι τε καὶ κληθῆναι. Ἔτι δὲ καὶ βωμὸν ὑπ΄ Ὀδυσσέως καθιερωμένον ὧ τοῦ πατρὸς Λαέρτου τούνομα προσέγραπται, ἐν τῷ αὐτῷ ποτε τόπῳ ἀνευρεθέντα, καὶ ἄλλα δὲ τινὰ μνημεῖα καὶ τάφους ἑλληνικὰ φέροντα γράμματα ἐπὶ τοὶς τῆς Γερμανίας καὶ Ραιτίας ὁρίοις εἰς ἡμᾶς διαμένειν· ἅ γε οὐτ' ἀποδείξεσι βεβαιῶσαι, οὔτε μὴν ἀπελέγξαι βούλομαι· ἕκαστος δ΄εκ τῆς ἑαυτοῦ διανοίας πιστευέτω ἢ ἀπιστείτω.» (Π. Κορνηλίου Τάκιτου, Βιβλίον Περι Θέσεως, Ηθών και Λαών της Γερμανίας κεφ. Β΄)
Μετάφραση: [Γιὰ τὸν Ὀδυσσέα, μερικοὶ νομίζουν ὅτι, κατὰ τὴν λεγόμενη περιπλάνηση τοῦ εἰς τὸν Ὠκεανὸ(ο σχολιαστὴς Φ. Ἰωάννου, τὸ 1874, λέγει ὅτι, πρόκειται γιὰ τὴν Γερμανικὴ θάλασσα) καὶ ἀπομακρινόμενος πρὸς τὴν Γερμανικὴ χώρα ὑπερεῖχε τοῦ τόπου καὶ τὴν πόλη Ἀσκιπύργιον, μέχρι τὴ σήμερον ὑπάρχουσα(εννοεί τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζη ὁ Τάκιτος καὶ οἱ Ρωμαῖοι κατέκτησαν τὴν Γερμανία). Ἐκεῖ, ἐπὶ τὶς ὄχθες του Ρήνου, οἴκησε κι ἀπὸ ἐκεῖνον κτίσθηκε καὶ ὀνομάσθηκε ἔτσι. Ἀκόμη καὶ βωμὸς ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέως καθιερώθηκε στὸν τόπο αὐτὸν πρὸς τιμὴν τοῦ πατέρα του Λαέρτη(ίσως γι' αὐτὸ νὰ λέγεται ἀπὸ τοὺς ντόπιους λόφος τῶν θεῶν ἐφόσον ὃ Λαέρτης ἦταν ἄμεσος ἀπόγονος τοῦ Δία) καὶ τὸ ὄνομα τοῦ πατέρα του ἐπὶ τοῦ βωμοῦ ἔγραψε καὶ σὲ αὐτὸν τὸν τόπο βρέθηκαν τὰ κατάλοιπα αὐτὰ (ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους κατακτητὲς ἢ περιηγητές;). Καὶ ἄλλα κάποια μνημεῖα καὶ τάφοι βρέθηκαν (ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους ἐξερευνητὲς σπουδαστὲς τῆς Ἑλληνικῆς γραμματείας ὅπως ὁ Τάκιτος) ποὺ ἔφεραν πάνω τους γράμματα ἑλληνικὰ στὴν περιοχή, τῆς Γερμανίας καὶ τῆς Ραιτίας, ποὺ παραμένει τὸ ὅριο τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας μὲ τὴν Βόρεια Εὐρώπη. Τὰ ὁποία λεχθέντα δὲν δύναμαι νὰ βεβαιώσω μὲ ἀποδείξεις οὔτε νὰ τὰ ἐλέγξω. Καθένας ἀπὸ τὴν πνευματική του κατάσταση δύναται νὰ τὰ πιστέψει ἢ ὄχι.].
Ὁ λόφος Ἄσμπουργκ ποὺ ὁμοιάζει μὲ ἀρχαιοελληνικὸ τύμβο
Κατονομάζεται ἀπὸ τοὺς ντόπιους Γερμανοὺς ὡς λόφος τῶν θεῶν...
Ἐν τούτοις, ὁ Πτολεμαῖος ἀναφέρεται σ' αὐτὸν τὸν λόφο ὡς Ἀσκιβούργιον. Από τα διασωζώμενα του κείμενα παραθέτω το εξής που αφορά την αναζήτηση μας: «ὑφ΄ ἅ ἐστὶν ἡ Σημανοὺς ὕλη καὶ τὸ Ἀσκιβούργιον οὐ τὰ πέρατα ἐπέχει μοίρας» (LIB. II.CAP. 11 SEL. 116 παραγρ. 15 - 20) μετάφραση: [εκεί βρίσκεται η δασώδεις περιοχή που λέγεται Σημανούς και το Ασκιβούργιον που απέχει πολλές μοίρες μακριά στα πέρατα]
Ὡστόσο, οἱ πηγὲς λέγουν ὅμως πὼς τὸ ἀρχαῖο ὕψωμα αὐτὸ στὶς ἀκτές του Ρήνου ὀνομάζονταν καὶ λόφος τοῦ Jasan - Ἰάσωνα. Λένε, ἐπίσης ὅτι, ἐδῶ ἔζησαν μετὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ Κέλτες καὶ Σλάβοι καὶ σύμφωνα μὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς θρύλους, κάπου ἐδῶ εἶναι θαμμένη ἡ πριγκίπισσα Λίμπους ποὺ πρόκειται γιὰ τὴν ἑλληνικῆς καταγωγῆς Λάμπουσα, Σίβυλλα τοῦ μαντείου του Κλαρίου Ἀπόλλωνα. Ἡ Λάμπουσα ἔζησε τὴν ἐποχή των Μινύων θαλασσοπόρων κὶ ἦταν κόρη τοῦ Κάλφα κὶ ἀπόγονη τοὺς γένους του Ἀμυθάωνος.
Ὁ Ἀμυθάων ἦταν ἀδερφὸς τοῦ Αἴσωνα πατέρα του Ἰάσων. Δηλαδή, ἡ Λάμπουσα ἦταν συγγενής του Ἰάσων. Ἕνας, λοιπόν ἀκόμη θρῦλος ἀναφέρεται στὴν παρουσία μιᾶς πολεμικῆς ἅμαξας, ἐνῷ μιὰ παραλλαγὴ μιλάει γιὰ μιὰ ἅμαξα ποὺ ὄργωνε ἐδῶ. Ἴσως, ὁ τελευταῖος μῦθος νὰ συσχετιζεται μὲ τὸν Ἀθηναῖο βασιλιᾶ Ἐρεχθέα ἢ τὸν Ἀττικὸ Ἐλευσίνιο Τριπτόλεμο ποὺ πρῶτοι στὸν ἀρχαῖο κόσμο ἔμαθαν τὴν καλλιέργεια τὴ γῆς ἀπὸ τὴν θεὰ Δήμητρα.
Ἐπιπλέον, εἰς τὴν Ἀγγλικὴν ἐγκυκλοπαίδεια τοῦ 1773 μ.Χ. μὲ τίτλο A Dictionary of Ancient Geography τοῦ Alexander Macbean ἐπισημαίνονται τὰ ἑξῆς σχόλια περὶ τῆς ἀποικίας τοῦ Ὀδυσσέως εἰς τὴν Γερμανία γράφοντας: "ASCIBURGIUM, Peutinger; mentioned by Tacitus, supposed to be one of the fifty citadelw built on the Rhine , who addw, some imagined it was built by Ulysses. Here was a Roman camp and a garrison to is situation on the banks of Rhine answers o small hamlet, now called Asburg, not far from Meurs, in the duchy of Cleves" μετάφραση:[Κόνραντ Πεουτινγκὲρ (Konrad Peutinger) ἕνας γερμανὸς οὐμανιστὴς τοῦ 15ου μὲ 16ου αἰῶνα μ.Χ. ἀναφέρθηκε στὸν Τάκιτο, καὶ τὸ Ἀσκιπύργιον γράφοντας ὅτι, ὑποτίθεται ὅτι ἦταν μιὰ ἀπὸ τὶς πενῆντα ἀκροπόλης ποὺ χτίστηκαν στὸν Ρῆνο. Ὁ Κόνραντ πρόσθεσε, μερικοὶ φαντάστηκαν ὅτι χτίστηκε ἀπὸ τὸν Ὀδυσσέα. Ἐδῶ βρισκόταν ἕνα ρωμαϊκὸ στρατόπεδο καὶ μιὰ φρουρὰ στὶς ὄχθες του Ρήνου ἀπαντήσεις o μικρὸς οἰκισμός, ποὺ τώρα ὀνομάζεται Ἄσμπουργκ, ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὸ Meurs, στὸ δουκᾶτο τοῦ Cleves].
Κοντολογίς, εἰς τὴν περαιτέρω πορείαν τῆς ἔρευνας ἦρθαν στὴν ἐπιφάνεια πολλὰ στοιχεῖα ἀπὸ ἑτερόκλητες πηγὲς ποὺ ἐπισήμαναν τὴν ἰδιαιτερότητα αὐτῆς τῆς περιοχῆς στὴν Γερμανία. Αὐτὴ τὴν περιοχὴ ὅπου ἄραξε μὲ τὸ σκάφος του ὁ Ὀδυσσέας - ὅπου στὴν γερμανικὴ τὸ πρῶτο λῆμμα τῆς λέξεως Ἀσκιβούργιον ἤτοι Ask ἢ Asch σημαίνει πλοῖο ἢ ἀγγεῖον - καὶ ἔδωσε τὴν ὀνομασία τῆς ἀποικίας ὡς Ναυπύργιον ἐκ τῆς ναὺς = πλοῖο καὶ πύργος. Ἀπὸ τὸν πύργο τοῦ Ὀδυσσέα ἔλαβαν μετέπειτα πολλὲς πόλεις τῆς Βόρειας Εὐρώπης τὸ δεύτερο λῆμμα τῆς λέξης Burg = πύργος - κάστρο π.χ. Strasburg(Στρασβούργο), Hamburg(Ἀμβοῦργο ).
Καὶ ἄλλα πολλὰ δύναμαι νὰ προσθέσω ἀλλὰ ἐπειδή, στὴν σελίδα μου, σὲ κάθε πόνημα ποὺ ἀναρτῶ, προσπαθῶ νὰ συντομεύσω ὅσο δυνατὸν τὸ συγγραφικὸ θέμα, γιὰ νὰ μὴν κουράσω τὸν ἀναγνώστη, παραθέτω τὰ κάτωθι στοιχεῖα μεταφρασμένα, ἀπὸ ἄλλους συγγραφεῖς, ὅπου ἔχουν ἕναν συμπληρωματικὸ χαρακτῆρα γιὰ ὅσους δὲν πείστηκαν...
ΤΑ ΚΑΤΩΘΙ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΚΙΒΟΥΡΓΙΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΟΥΑΝΔΑΛΙΚΑ ΟΡΗ ΑΠΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ
Den Begriff AΣKIBOYPΓION OPOΣ
(Askiburgion oros) finden wir bei Ptolemaeus, womin ein Gebirge im Nordosten Böhmens bzw. στο Mähren gemeint ist. Hier Liegen die Quellen der Elbeer (Labe) Odra) und der Weichsel (Wisla) ". Μερικά άγνωστα Γερμανικά περιοδικά. Οι Τσέχοι γράφουν ως εξής: "Askiburgion Oros" (Askiburgian Mountains) - Sudetes στην περιοχή Karkonosze, Orlicka Mountains και Jesienik. Οι πληροφορίες για τα βουνά Jesienik επιβεβαιώθηκαν στο βιβλίο του H. Kempe, Was ist deutsch an den Deutschen und ihrer Sprachen , Band 4, p. 52. Και οι τελευταίες πληροφορίες: το όνομα που σχετίζεται με το έδαφος της Λουγίας από τη Σιλεσία - το Πτολεμαϊκό όνομα της πόλης της Στραγόνας ταυτισμένο με τον Strzegom vapnatak
Η μόνη πληροφορία που έχουμε για το Όρος Ασκιμπούργιος οφείλεται στον Πτολεμαίο, ο οποίος, γράφοντας για τη Λούγια-Δίδουν, δηλώνει ότι η κατοικία τους εκτείνεται κάτω από τη Λουγία-Ομάν και έφτασε στο Όρος Ασκίβιου. Από την άλλη πλευρά, όταν συζητάμε για τις φυλές που ζουν στη λεκάνη του ανώτερου Έλβα, δηλώνει ότι πίσω από τα καθίσματα της οικογένειας Batyn, κάτω από το βουνό Asiburgion βρίσκονταν τα καθίσματα των Corcont και Lugia-Boers, με τις θέσεις των τελευταίων να έπρεπε να φτάσουν στις πηγές του Βιστούλα.
Ο Πτολεμαίος δίνει τις συντεταγμένες του βουνού Asciburgion - 39.00 / 54.00
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι συντεταγμένες του βουνού Asciburgion - 39.00 / 54.00, είναι ακριβώς το Colancorum (39.00 53.30), που βρίσκεται στις εκβολές του ποταμού Σουέου και όχι στη Στράγονα στα νοτιοανατολικά.
Ο Colancorum, σύμφωνα με ορισμένους, η Φρανκφούρτη (Oder), υποθέτει ότι η Odra είναι Suevus και όχι η Viadua - κάτι που είναι αρκετά αμφίβολο αν ληφθεί υπόψη ότι οι δύο παραπόταμοι του Oder είναι Widawa και Widawka ... Και αν η Odra είναι Viadua, τότε ο Asciburgis πρέπει να μετακινηθεί περαιτέρω Δυτικά. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Πτολεμαίος περιγράφει επίσης ένα κάστρο, ή μάλλον ένα «φρούριο» - Asciburgium (27.30 52.30) στον Ρήνο. Περιγράφηκε επίσης από τον Τακίτο. Περισσότερα γι 'αυτόν εδώ:
συγγραφέας ισχυρίζεται ότι το όνομα είναι γερμανικό και το Asciburgis είναι το Τσεχικό Jesenik. Όσο για το όνομα - δεν είναι περίεργο - τελικά, ο Γερμανικός Μπουρί έζησε εκεί στην Τσεχική πλευρά. Όσον αφορά το δεύτερο μέρος αυτού του θεωρήματος, αυτό είναι κατάφωρη αντίφαση με τις συντεταγμένες που δόθηκαν από τον Πτολεμαίο. Εάν το Colancorum είναι η Φρανκφούρτη, το Asciburgis πρέπει να βρίσκεται στα βουνά Jizera ή στα βουνά Karkonosze. Εκτός αυτού, έρχεται επίσης σε αντίθεση με το ίδιο το μήνυμα:
et infra Silingas Calucones ad ustamque ripam Albis fluminis, infra quos Chaerusci et Camavi usque ad Melibocum montem, ένα quibus ad orientem circa Albim fluvium Baenochaemae, supra quos Batini, et supra hos infra Asciburgium montem Corconti et Lugi;
Είτε θεωρούμε τις πηγές του αρχαίου Έλβα ως την πηγή του Μολδάβα είτε όχι, ο Ασκίμπουργις βρίσκεται βόρεια του Κορκόντι, και εκείνοι που βρίσκονται βόρεια του Μπατίνι και των Μπανοχαιμών που ζουν στον Έλβα στη σημερινή Βοημία ... Οπότε το Όρος Ασκιμπούργης πρέπει να ήταν δυτικά της λεκάνης Κλόντσκα.
"Λένε ότι και ο Ηρακλής, όταν πηγαίνει στη μάχη, τον τραγουδούν πρώτα απ 'όλα τους άνδρες των ισχυρών ανδρών. Έχουν επίσης τα δικά τους τραγούδια, για να μετράνε, βαριώδη, το λένε, το τραγούδι της πολύ καλής τύχης της πλησιάζουσας σύγκρουσης ξυπνά το θάρρος τους, τη γενναιότητα. κάνει ό, τι λένε, έτσι δεν είναι τόσο μεγάλη δύναμη του νου, εκείνες οι λέξεις που φαίνεται να τραγουδούν. Κυρίως με μια σκληρή νότα και μια ταραγμένη βρυχηθμό, βάζοντας τις ασπίδες τους στο στόμα του αντηχήματος, μπορεί να διογκωθεί σε έναν πληρέστερο και βαθύτερο ήχο από την ανάκαμψη. Ο Οδυσσέας, επίσης, πίστευε ορισμένοι, στα μακρά και υπέροχα ταξίδια του σε αυτόν τον ωκεανό και, αφού επισκέφτηκε το γερμανικό έδαφος, το Asciburgium, η τοποθεσία του οποίου εξακολουθεί να στέκεται στην όχθη του Ρήνου και κατοικείται από αυτόν και ονομάζεται, σε ένα βωμό αφιερωμένο στον Οδυσσέα, αφιερώθηκε με το όνομα του πατέρα του Λαέρτης που προστέθηκε στον ίδιο τόπο που ανακαλύφθηκε προηγουμένως σε αυτό, προεξέχουν ορισμένα μνημεία και τάφοι με ελληνικές επιγραφές στα σύνορα της Γερμανίας. και που δεν είναι ούτε να επιβεβαιώσει ούτε να αντικρούσει τα επιχειρήματα στην κατάσταση του νου είναι: μπορεί να εξαλείψει ή να αντικρούσει την πίστη στις δικές τους ικανότητες ως"( Germania III )
Παρόμοια θέση πήρε ο R. Much στο " Die Germania des Tacitus "(σελ. 58 - 59) στο στρατόπεδο Asciburgium και τα Όρη του Askiburg, το οποίο ταυτίζεται με τα βουνά Jesenik στην Τσεχική Δημοκρατία. Ο J. Kolendo στα σχόλια του" Germania " από το 2008, γράφω ότι ο Τακίτης συσχετίζει συγκεκριμένα το Ασκιβούργιο με τον Οδυσσέα / τον Οδυσσέα (τον ιδρυτή του κάστρου στον Ρήνο), γιατί το ελληνικό όνομα askos σημαίνει "δερμάτινος σάκος", "κρασί" - σε αυτήν την περίπτωση ερμήνευσε ως σάκο με ανέμους που έλαβε ο Οδυσσέας από τον Θεό Eola άνεμοι (σελ. 113) Ενδιαφέρουσες συνδυασμό στο
Επιπλέον, R. εξηγεί Μεγάλο την προέλευση του ονόματος Askiburgion, από τη γερμανική λέξη Askia (Gothic alēwja).
http://www.historycy.org/historia/index.php/t48863.html
Το Άγιο Όρος κοντά στο Asberg (περιοχή Moers)
Asciburgium - ένας παλιός λόφος των Θεών
Asciburgium – an old hill of the Gods
Από τον Δρ Josef Heinsch,
μεταφρασμένο από τον Michael Behrend, που δημοσιεύθηκε αρχικά στο Der Grafschafter 23 Νοεμβρίου 1935
Λόγω της επίσημης πολιτικής αναδάσωσης μη παραγωγικών αποβλήτων, η ύπαιθρος γύρω από το Heiligenberg στο Schwafheim κοντά στο Asberg (περιοχή Moers) πρόκειται να αναδιαμορφωθεί ως φυτεία και δημόσιος χώρος αναψυχής. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να δοθεί η δέουσα προσοχή στην ύψιστη σημασία αυτού του αρχαίου κεντρικού ιερού τόπου στην προϊστορική εποχή, ώστε το τοπίο της άμεσης γειτονιάς να αναπτυχθεί σε μια μορφή άξια του ιερού χαρακτήρα αυτής της κορυφής του βουνού.
Η κορυφή του Heiligenberg ήταν για τους εθνικούς μας προγόνους σε προϊστορικούς και προχριστιανικούς χρόνους το "λόφο των θεών" - Askiburg, Asberg - και το κύριο ιερό στο νότιο τμήμα της σημερινής περιοχής Moers. Ακριβώς όπως βορειότερα στο χαμηλότερο Ρήνο, κοντά στο κύριο θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο της περιοχής "Sancta Troia" που - όπως αναφέρθηκε στον Otto von Freysing (πέθανε 1158) - "τώρα ονομάζεται Xanten", οι Ρωμαίοι διέθεταν την αποικία τους "vetera castra "Στις πλαγιές του Furstenberg που δεν απέχει πολύ από το Ρήνο, έτσι γενικά οι κατακτημένοι ή« ειρηνισμένοι »λαοί κρατούνταν υπό έλεγχο με στρατιωτική κατοχή των κύριων ιερών τους, στην γειτονιά τους τα κέντρα κυβέρνησης και του εμπορίου βρίσκονταν φυσικά και αναπτύχθηκαν την ίδια ώρα.
Είναι σαφές ότι, στη γειτονιά του ρωμαϊκού «castrium asciburgium», θα πρέπει να αναζητήσουμε ένα παλιό θρησκευτικό κέντρο των αυτόχθονων κατοίκων, ιδιαίτερα καθώς οι Ρωμαίοι ιστορικοί δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη σημασία αυτού του συγκεκριμένου τόπου. Στην πραγματικότητα, το «λιβάδι του κάστρου» (46) βρίσκεται στο σημερινό χωριό Asberg, ο τόπος της παλαιότερης ρωμαϊκής διάταξης από το παλιό κρεβάτι του Ρήνου (που εγκαταλείφθηκε από τον ποταμό αιώνες πριν), μόλις 1,5 χλμ ανατολικά της κορυφής του Heiligenberg; που σήμερα, όπως και προηγουμένως, προσφέρει μια υπέροχη πανοραμική θέα πάνω από το πλάτος του κατωτέρου Ρήνου, η διαφύλαξη των οποίων θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη στην προτεινόμενη αναδάσωση.
Ότι το Heiligenberg ήταν παλαιότερα ακριβώς αυτό που οι λαϊκές παραδόσεις λένε ότι είναι, ένας αρχαίος και σεβαστός λόφος των θεών, αποδεικνύεται σαφώς από τις τελευταίες έρευνες για τις τακτικές ιερο-γεωγραφικές γωνιακές σχέσεις μεταξύ τέτοιων τελετουργικών κέντρων και αρχαίων ιερών τοποθεσιών στο γύρω τοπίο .
Όπως εξήγησα πριν από αρκετά χρόνια τώρα, ο κύριος ιερός λόφος στα αριστερά κάτω Ρήνου βρίσκεται στην κορυφή του Haagscher Berg στο Bönninghardt, 8,4 χλμ. Νότια της χορωδίας του καθεδρικού ναού του Xanten. Το πέρασμα πάνω από αυτό, με τη μορφή ενός N-rune ( 
), είναι οι δύο κύριες παραμορφώσεις στην γεωμετρία του τοπίου αυτής της περιοχής: (1) ο άξονας NS, περνώντας από την εκκλησία Haffen, τον καθεδρικό ναό του St Victor στο Xanten, το Chapel Quirinus στο Finkenberg (2) σε μια γωνία ακριβώς 45 °, η διαγώνια που διασχίζει το Hasenacker στους πρόποδες του Balberg και του Paulsberg κοντά στο Uedem στο Schwanenburg στο Cleves και στο SE στην αρχαία εκκλησία στο Kepelen και στο Galgenberg στο Meerbeck. Ακριβώς νότια αυτού του Galgenberg σε απόσταση 3,6 χλμ. Βρίσκεται το υψηλότερο σημείο του Heiligenberg κοντά στο Asberg, και αυτό αποδεικνύεται - όπως όλες οι παραπάνω θέσεις - να έχει τακτικούς προσανατολισμούς σε διάφορες άλλες κατευθύνσεις.
Όπως φαίνεται στο παρακάτω μέχρι την ανακάλυψη Schmidt του 16 με ακτίνες μοτίβο της παλιάς ιερό {47} περιοχές γύρω από τον καθεδρικό ναό της Αγίας Μαρίας στο Μόναχο (Ο ναός - η 16-φορές διαίρεση του ουρανού - στη γερμανική τοπίο, Hagal , Μόναχο, Φεβρουάριος 1935) όλοι οι πολιτισμοί - και ιδιαίτερα η ινδική κοσμογραφία του ιερού λόφου - έχουν από καιρό προσδώσει σημασία στην 8-, 16- ή 32-πλάσια διαίρεση του κύκλου της γης και του ουρανού. Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι οι παλιές εκκλησίες στο Kapellen (Moers District) και Hochemmerich καταλήγουν να χτιστούν σε 22,5 ° - όπως μετράται νότια από μια γραμμή που τραβιέται από το EW μέσω του Heiligenberg - στο αρχαίο "Asberg".
Ιδιαίτερα ενδεικτική της ποιότητας του ιερού λόφου ενός παλιού ιερού χώρου είναι οι γραμμές 66 ° οι οποίες διασταυρώνονται τακτικά σε τέτοια κέντρα. Στην περίπτωσή μας, αυτός ο τύπος προσανατολισμού διατηρήθηκε αδιαμφισβήτητα μετά τη χριστιανική μετατροπή στην εκκλησία στο Neunkirchen (περιοχή Moers), η οποία ταυτόχρονα προσανατολίζεται ακριβώς ανατολικά από το προαναφερθέν παρεκκλήσι Quirinus.
Η γενική ισχύς της γωνίας 66 ° μπορεί επίσης να επιδειχθεί σε διάφορες άλλες τοποθεσίες στην περιοχή Moers: (1) από το ίδιο Κάστρο Quirinus σε νοτιοανατολική κατεύθυνση προς την εκκλησία Schaephuysen. (2) πηγαίνοντας NW από το Haagscher Berg στην εκκλησία Sonsbeck και την SE στην εκκλησία Budberg, στην οποία με τη σειρά της η μονή εκκλησία στο Kamp είναι προσανατολισμένη σε 66 ° σε μια κατεύθυνση SW? (3) πηγαίνοντας από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Βίκτωρα στο Xanten στην ιερή πέτρα στο σπίτι του δασοφύλακα στο Hasenacker (βλ. Παραπάνω), και στις εκκλησίες Brunen και Raesfeld.
Προηγουμένως επεδίωξα να εξηγήσω αυτές τις κατευθυντικές σχέσεις των 66 °, οι οποίες φαίνονται σταθερά σε όλες τις επαρχίες της Γερμανίας, αναφέροντάς τις στην κλίση της εκλειπτικής γύρω στο 2200 π.Χ., την υποθετική περίοδο κατασκευής των εν λόγω προσανατολισμών του τοπίου. Σύμφωνα με πιο πρόσφατες έρευνες και τα πορίσματα μου για την αρχαία ιερά μέτρα και γωνίες, με βάση το Πυθαγόρειο και το πλατωνική θεωρία του {48} κοσμική έννοια των αριθμών και αριθμητικές αναλογίες, μέσω της οποίας ο Θεός εργάζεται από το «υπολογισμός», αυτή η γωνία 66 ° μπορεί να εξηγηθεί ακόμα πιο εύκολα με την εφαπτομένη της σχέσης 4: 9 ή 2 2 : 3 2 .Το άθροισμα των τετραγώνων αυτών των πλευρών, δηλαδή 16 + 81, δίνει τον πρωταρχικό αριθμό 97, του οποίου η έννοια στην παλαιά γλώσσα του συμβολισμού ο καθηγητής Oskar Fischer εξηγεί ως "την ισορροπία των δυνάμεων". Επιπλέον, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι - όπως γνωρίζουμε από τις αιγυπτιακές παραδόσεις - η τελετουργική έρευνα π.χ. μια διάταξη του ναού διεξήχθη υπό την καθοδήγηση του ιερέα-βασιλιά από τις χειροπτέρυγες ή τα «φορεία σχοινιών» με τέτοιο τρόπο ώστε το καλώδιο μέτρησης, χωρισμένο από κόμβους σε ενιαία μήκη, να τοποθετείται με ακριβή ορθή γωνία ακολουθώντας ορισμένες προκαθορισμένες αναλογίες μήκους.
Ενώ στην περίπτωση αυτή η αξονική κατεύθυνση των κτιρίων καθορίστηκε από την ανατολή του ηλίου στην κύρια μέρα του φεστιβάλ, υπήρξε αλλού - ιδιαίτερα στην τοπογραφία - μια έντονη τάση να δουλεύει από τον θεμελιώδη άξονα NS ή EW. Ειδικότερα αυτό απαιτείτο για αστρονομικές παρατηρήσεις σύμφωνα με τη φιλοσοφία του μακροκοσμικού-μικροκοσμικού χώρου που επηρέαζε αποφασιστικά όλες τις πτυχές της ζωής στην αρχαιότητα και που κατανόησε και οργάνωσε κοσμικές υποθέσεις σε ένα θεϊκό πλαίσιο. Μόνο αν παρατηρούσαμε τις κινήσεις των αστεριών, με μεγάλη ικανότητα και καταπληκτική γνώση και ικανότητα, παραπέμποντας τους παντού στον σταθερό άξονα NS, ήταν δυνατόν να γίνει μια πρακτική και χρήσιμη σύγκριση μεταξύ των παρατηρησιακών αποτελεσμάτων από διαφορετικούς χρόνους και τόπους.
Αυτή η απλή θεώρηση εξηγεί επίσης γιατί οι προσπάθειες των επαγγελματιών αστρονόμων μας να επαληθεύσουν την εκ νέου ανακάλυψη από τον Teudt ενός παρατηρητηρίου στο Oesterholz, υποθέτοντας ότι έξι περιμετρικοί τοίχοι του αγροκτήματος που είχαν υποστεί επεξεργασία σε ορισμένους αστερισμούς, δεν οδηγούν σε ικανοποιητικά συμπεράσματα. Παρόλο που οι Καθηγητές Neugebauer και Riem βρήκαν την άκρη στην άκρη κατάλληλη για έναν αστερισμό γύρω στο 1850 π.Χ., ο καθηγητής Hopmann της Λειψίας πρόσφατα πήρε το 49 γύρω στο 1500 π.Χ. ή περίπου το 600 π.Χ. και τα τελευταία νέα είναι ότι ο καθηγητής Reinerth, των οποίων οι ανασκαφές δείχνουν ότι ένα τεράστιο έδαφος γύρω από το ανατολικό τοίχο σχημάτισε την αρχική διάταξη, θα αμφισβητούσε συνολικά την αστρονομική του φύση.
Στην πραγματικότητα, η διαμόρφωση των εν λόγω προμαχώνων αποφασίστηκε αρχικά από τους οικοδόμους με τον τρόπο που ήταν σύνηθες στην αρχαιότητα και ακόμα σήμερα, χρησιμοποιώντας το μετρητικό καλώδιο και ακολουθώντας τους κανόνες μέτρησης και γωνίας. Εν πάση περιπτώσει, τα αζιμούθια (γωνίες που μετρώνται από τη βόρεια γραμμή) των περιμετρικών τοίχων μπορούν να εξηγηθούν απλώς ως απλές αναλογίες μήκους, που περιλαμβάνουν ολόκληρους αριθμούς (οι αρχαίοι υπολογισμένοι με λογικό και γραφικό τρόπο, χρησιμοποιώντας μόνο ακέραιους αριθμούς ή τους λόγους ) τα οποία, σύμφωνα με τις αποδεδειγμένα προβληματικές παραδόσεις, είχαν ιδιαίτερη κοσμική σημασία. Έτσι π.χ. το τοίχωμα των 59 °, που υποτίθεται ότι είναι ευθυγραμμισμένο με τον Σείριο το 1850 π.Χ., όταν ερμηνεύεται μέσα σε ένα ορθογώνιο τρίγωνο, δίνει την εφαπτομένη αναλογία 5: 3 . ο 28,5 ° της οροφής 'Capella' δίνει 7:13. και το 72,5 ° που αποδίδεται στο Delta Orionis , φθάνει το 22: 7 , το οποίο σύμφωνα με σταθερές παραδόσεις είναι η ακριβής τιμή που αποδίδεται στον κοσμικό αριθμό <π> = 3,14 στην Ελλάδα και την Αίγυπτο την εποχή του Πυθαγόρα - και σε όλες τις εμφανίσεις μεταξύ μας στη Γερμανία επίσης.
Τώρα, αν οι ανατολικοί τοίχοι του Oesterholz επανατοποθετήθηκαν ή και νεόδμητοι μετά τον Τριακονταετή Πόλεμο, είναι βέβαιο ότι οι αρχαίοι ιερείς χώροι στο γερμανικό τοπίο είναι σταθερά προσανατολισμένοι σύμφωνα με τα ίδια γωνιακά μέτρα. μετά από το οποίο είναι λογικό να υποθέσουμε ότι οι οικοδόμοι ή οι ανακαινιστές είχαν ακόμα μια καλή γνώση της αρχικής ιερής σημασίας των σταθερών γωνιών και μέτρων, γιατί θα ήταν δύσκολο να βρεθεί οποιαδήποτε άλλη ορθολογική εξήγηση γι 'αυτά τα περιβόλια και τους τοίχους, τόσο πρακτικά από οικονομική ή στρατηγική άποψη · εκτός από το γεγονός ότι οι τοπικές παραδόσεις (βασικά αξιόπιστες ως {50} κανόνας), που αναφέρεται από τον Teudt για να υποστηρίξει την υπόθεσή του για «παρατηρητήριο» του Oesterholz, εξακολουθεί να μιλά για την αρχική θρησκευτική σημασία αυτού του «ιερού του Ostara».
Το αζιμούθιο 59 ° του οχυρού που τρέχει NE από τη δυτική γωνία της δομής του Oesterholz βρίσκεται επίσης προς την ίδια κατεύθυνση από το Heilgenberg κοντά στο Asberg, σημειωμένο σε απόσταση περίπου 6,5 χλμ. Από μια χριστιανική εκκλησία που βρίσκεται τώρα στη δεξιά όχθη του Ρήνο στο Λαάρ, το όνομα του οποίου έχει μόνο μια παλαιά προχριστιανική έννοια. Τα ονόματα Lar βρίσκονται συχνά στις γερμανικές συνοικίες, συνήθως συνδέονται με την παράδοση ενός αρχαίου τόπου κρίσης. Στον Κάτω Ρήνο, για παράδειγμα, έχουμε Kevelaer, ενώ ο Kepelen στα αρχαία έγγραφα είναι ακόμα γνωστός ως Kepelaer.
Η συνεχώς επαναλαμβανόμενη γραμμή στα 28,5 ° από τον παλιό ιερό λόφο (από τη δυτική γωνία του Oesterholz έως την SE), όταν αντλείται από το Heiligenberg κοντά στο Moers, δεν έχει πλέον κανένα σαφή δείκτη στο έντονα βιομηχανοποιημένο τοπίο. Ενδεχομένως θα μπορούσε να βρίσκεται "στο Colve", την περιοχή γύρω από τον σημερινό σιδηροδρομικό σταθμό του Trompet.
Ακόμη και ο σημαντικός ηλιακός τόπος που βρίσκεται συνήθως ανατολικά του ιερού λόφου με απόκλιση 6 °, δηλαδή σε αζιμούθιο 84 ° ή 96 ° (στον ινδικό συμβολισμό η δεύτερη κορυφή του ιερού βουνού, ο παράδεισος της ανθρωπότητας), σήμερα δεν είναι περισσότερο αναγνωρίσιμο με την πρώτη ματιά. Αλλά τώρα που οι γνώσεις μας για την κοσμική-ιερή γεωγραφία έχουν προχωρήσει ώστε να συμπεριλάβει τη γεωμετρία του τοπίου, είναι δυνατόν να γίνει μια αξιόπιστη εκτίμηση της θέσης της. Όπως έδειξα στο δοκίμιο μου "Περί ανακαλύψεως της προχριστιανικής ιερής γεωγραφίας" ( Hagal , Μάιος 1935, trans JOG vol 3/2 , ακόμη διαθέσιμο από το IGR @ 75p) αναφορικά με τις αποστάσεις των 8.4 χλμ. Από τη χορωδία του καθεδρικού ναού Xanten στην εκκλησία του Haffen στην {51} βόρεια και προς την κορυφή του Haagscher Berg στο νότο, και ο Kosmographie der Inder του καθηγητή Kirfel , ο αριθμός 84 000 = 12 × 7 × 1000 συνδέεται με την κορυφή του ιερού λόφου. Επιπλέον, οι αποστάσεις 4,2 και 2,1 km, σε συμφωνία με την έρευνα συμβολισμού του J. Jeremias ( Der Gottesberg , Gutersloh 1919), επανειλημμένα βρέθηκαν από το ιερό λόφο σε διάφορες επαρχίες της Γερμανίας με μήκος 6 × 700 και 3 × 700 μέτρα. και ο μετρητής, που επανεισήχθη το 1792, αναγνωρίζεται ως μια κοσμική μονάδα μήκους και είναι μια ενοποιητική βάση για τον αιγυπτιακό πηχάκι των 0.525 μ. και τη γερμανική οδό (ή πόδι) 0.214 μ. Η εφαρμογή αυτής της μονάδας "ιερού λόφου" 3 × 700 m = 2,1 km και των πολλαπλασίων της, όταν χρησιμοποιείται για να καθορίσει μια απόσταση ακριβώς 4,2 km κατά μήκος της γραμμής 84 ° από το Heiligenberg κοντά στο Moers, οδηγεί σε σημαντικό σημείο στην την άμεση γειτονιά του Ρήνου στο Essenberg, τον τόπο όπου κατά την ισπανική κατοχή χτίστηκε ένας οχυρωμένος χώρος "Modiliana". Εάν οι πληροφορίες μου είναι σωστές, φαίνεται ότι κατά τη διάρκεια της κατασκευής των χωματουργικών έργων εκείνη την εποχή έγιναν ευρήματα που έδειχναν αναμφισβήτητα την ύπαρξη ενός προχριστιανικού ιερού τόπου εκεί.
Αυτή η υπόθεση επιβεβαιώνεται από περαιτέρω κανονικές γωνιακές σχέσεις μέχρι το σημείο στο Essenberg που προέκυψε με τον παραπάνω τρόπο από το Heiligenberg. Όπως φαίνεται στον χάρτη 1:25 000 βρίσκεται ακριβώς δυτικά της εκκλησίας του Αγίου Σωτήρα στο Duisburg, το οποίο αποδεικνύεται από διάφορους προσανατολισμούς ως το παλιό ιερό κέντρο αυτής της ιστορικής πόλης. Η ανακάλυψη αυτή φαίνεται να είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς - όπως ο προφανής προσανατολισμός του μοναστηριακού ναού στο Hamborn στην εκκλησία του Kepelen και η παλιά εκκλησία στο Meiderich στο Galgenberg στο Meerbeck - καταδεικνύει σαφώς τη συστηματική σύνδεση του δεξιού και άφησε τις περιοχές του Ρήνου από τους πρώτους χρόνους. {52}
Για τον χαρακτήρα "ηλιακής τοποθεσίας" αυτής της παλιάς αυτοκρατορικής ιδιοκτησίας, που αναφέρεται στα παλαιότερα έγγραφα του Werden Abbey με τα ονόματα Asmeri, Esmerère και Eschmere και αναφέρεται αρχικά ως το χωριό Essenberg τον 16ο αιώνα, εξίσου ξεκάθαρο προσανατολισμό υπό γωνία 25 ° (που βρέθηκε συχνά ξεκινώντας από την ηλιακή τοποθεσία), πηγαίνοντας στην εκκλησία του Laar, η οποία, όπως σημειώθηκε παραπάνω, έχει κανονικό προσανατολισμό 59 ° από το ίδιο το Heiligenberg.
Ακολουθώντας το πρωτότυπο του τεράστιου πέτρινου κύκλου και του ηλιακού ναού στη νότια Αγγλία, ο Stonehenge του Salisbury, των οποίων οι αξιόλογες γωνιακές σχέσεις με τα κοντινά αρχαία ιερά μέρη σημειώθηκαν για πρώτη φορά στην αρχή του αιώνα από τον μεγάλο αστροφυσικό Lockyer, την ανανέωση των προϊστορικών ιερών ερευνών τοπίου με σταθερές γωνίες και ένα ομοιόμορφο σύστημα μέτρων, μπορεί κανείς να συνεχίσει να ψάχνει για γραμμές που εκτείνονται σε αζιμούθια 49,5 ° και 10,5 ° προς τα απομακρυσμένα ιερά που ανήκουν στην κεντρική ηλιακή τοποθεσία. Αυτές οι γραμμές από το παλιό ηλιακό site Esmere δεν αναγνωρίζονται πλέον από αρχαίες χριστιανικές εκκλησίες ή παρεκκλήσια, εκτός αν υπάρχει παράδοση ότι το παρεκκλήσι που βρίσκεται 49,5 ° στο βορειοδυτικό τμήμα του οικισμού των ανθρακωρύχων Hochheide είναι τέτοιο. Είναι όμως αξιοσημείωτο ότι η ίδια γωνία προς νοτιοδυτική κατεύθυνση δείχνει στο κέντρο του χωριού Asterlagen, όπου στο παρελθόν υπήρχε μονή, χωρίς αμφιβολία με εκκλησία που ανήκε σε αυτήν. και η σημασία του τόπου εκείνη την εποχή φαίνεται από το γεγονός ότι από το "Oberhof" εκεί το μοναστήρι του Werden διέθετε τις ευρείες του ιδιότητες στην περιοχή αυτή.
Το ερώτημα κατά πόσον η 10,5 ° - τρέχουσα NNE από Esmere-Essenberg πέρασε πάνω από την χαμένη εκκλησία του Halen κοντά στο Haus {53} Knipp - ήταν βυθισμένη στην ανακάλυψη του Ρήνου τον 13ο αιώνα που μετέτρεψε Homberg και Essenberg στις πόλεις των ποταμών - πρέπει να παραμείνει αναποφάσιστος, καθώς μέχρι στιγμής δεν μπορώ να διαπιστώσω την ακριβή θέση της εκκλησίας, η οποία πριν την καταστροφή της από τα κύματα ήταν η κύρια ενοριακή εκκλησία της περιοχής Homberg.
Παρ 'όλα αυτά, ελπίζω ότι οι δείκτες αυτοί στις πολυάριθμες γωνιακές σχέσεις του Heiligenberg και των παλαιών ιερών χώρων που συνδέονται με αυτό και η μεθοδική ένταξή τους σε ένα ευρύ σύστημα τοπογραφίας τοπίων θα πείσει πολλούς σκεπτικιστές του υψηλού πολιτισμού, τις γνώσεις και τις τεχνικές ικανότητες των εθνικών προγόνων μας.
Για τους δύσπιστους απίστους, οι οποίοι θα προτιμούσαν να προσκολληθούν στην υπόθεση της πρωταρχικής βαρβαρότητας από την αποδοχή μιας τέτοιας συνολικής οργάνωσης και τέτοιων ακριβών χερσαίων και αστρονομικών μετρήσεων από τους κατοίκους των αυτόχθονων κατοίκων, επιτρέψτε μου τελικά να παρατηρήσω ότι μπορώ τώρα να επιδείξω παρόμοιες γωνίες και γραμμικές σχέσεις μεταξύ πρώην ιερούς λόφους και ηλιακούς τόπους σε τουλάχιστον τρεις ντουσιέρες σε όλες τις περιοχές της Γερμανίας. ένα γεγονός κατά του οποίου η συνηθισμένη εικασία που δείχνει την τυφλή τυχαία εργασία θα είναι μάταιη, δεδομένου ότι αυτή η προϊστορική έρευνα γης αποδεικνύεται τόσο ακριβής, ότι οι αποπροσανατολισμούς του 1 °, που οι επαγγελματίες αστρονόμοι μας επιτρέπουν στους υπολογισμούς και τις κρίσεις τους αστρονομικές δομές, είναι τελείως έξω από το ερώτημα.
Μυκηναίοι… στη Σουηδία
Κλείνουμε το σημερινό μας άρθρο, με μία εντυπωσιακή πιστεύουμε, ακόμα αποκάλυψη. Αρχαιολόγοι, ιστορικοί, γεωλόγοι και χημικοί, διαπίστωσαν ότι από το 1.700 π.Χ. ως το 500 π.Χ., εμφανίζονται διάσπαρτα χάλκινα αντικείμενα αλλά και παραστάσεις μυκηναϊκών πλοίων στην ΝΑ Σουηδία και σε ένα δανέζικο νησί. Δεινοί θαλασσοπόροι, αλλά και τεχνολογικά και πολιτιστικά προηγμένοι οι Μυκηναίοι, πέρασαν το Γιβραλτάρ, και μπήκαν στον Ατλαντικό Ωκεανό, με ενδιάμεσους εμπορικούς σταθμούς στις ακτές της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Μ. Βρετανίας και της Δανίας. Στην περιοχή Ravlunda-Vitemolla-Κivίk της Σουηδίας οι Μυκηναίοι έφτιαξαν εμπορικό σταθμό. Παράλληλα τα εξωτικά ευρήματα στους βασιλικούς τάφους των Μυκηνών από σκανδιναβικό κεχριμπάρι, περιδέραιο με χάντρες κλπ, δείχνουν τον κύριο ρόλο που διαδραμάτισαν οι Μυκηναίοι. Μάλιστα, υπήρχαν πολιτιστικές συναλλαγές Μυκηναίων και Σουηδών, ενώ τα εμπορικά δίκτυα, έγιναν και αναπαραγωγικά…
Πηγές: G. Stamatoyannopoulos and others: «Genetics of the pelopponesean population and the theory of extinction of the medieval pelopponessean Greeks». Η μελέτη, υπάρχει στο διαδίκτυο και μεταφρασμένη εξαιρετικά από την Δ.Παπαδογιάννη με τον τίτλο «Γενετική των πελοποννησιακών πληθυσμών και η θεωρία της εξαφάνισης των Πελοποννήσιων Ελλήνων της μεσαιωνικής περιόδου»
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, «Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ, 2020
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΠΑΡΕΡΓΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΕΚΔ. Β΄ ΑΘΗΝΗΣΙΝ 1874, Π. ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ ΤΑΚΙΤΟΥ
-ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ GEOGRAPHIA TOM. 1 LIPSIAE 1843
