ЭIЄ

ΟΛΙΓΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΕΡΩΝΥΜΙΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΙΟΡΔΑΝΟΥ

Σχολιασμὸς ἐπί της 

ἀναφορᾶς ἑνὸς παλαιοῦ θεολογικοῦ κηρύγματος τοῦ Δ. Παναγόπουλου 

Ἔρευνα & συγγραφή: Ἰωάννης Γ. Βαφίνης 

-

  Ἐντρυφῶντας εἰς παλαιὸν καὶ ἐξαίρετον κήρυγμα τοῦ ἱεροκήρυκος Δ. Παναγοπούλου, περὶ τῆς φερωνυμίας τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνου τῆς Παλαιστίνης, ὁδηγούμεθα πρὸς μικρὸν σχολιασμὸν περὶ τῆς ἐτυμολογίας τοῦ ὀνόματος τοῦ ποταμοῦ ὅπου ἐβαπτίσθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! 

     Τὰ Θεοφάνια. Τοιχογραφία τῆς βάπτισης Τοῦ Κυρίου ἠμων Ἰησοῦ Χριστοῦ

 στὸν ποταμὸ Ἰορδάνη. 

 Στὴν ὅλη ὑπόθεση, ἐμπεριέχεται μιὰ κρυφὴ πτυχή, ποὺ δυνάμεθα ἡμεῖς οἱ ἱστορικοὶ ἐρευνητὲς νὰ τὴν ξεδιαλύνουμε καὶ νὰ τὴν λάβουμε σοβαρὰ ὑπόψιν μας καθὼς καὶ οἱ ἡμέτεροι θεολόγοι. 

 Δύναται λοιπὸν νὰ καταλογισθεῖ ὡς μέγα  ἱστορικὸ καὶ θεολογικὸ ἀτόπημα ἡ Ἐβραιοποίηση ἤτοι καὶ ἰουδαιοχριστιανοποίηση ὁρισμένων ἱστορικῶν δεδομένων ποὺ συνέχουν τὸ δόγμα τῆς πίστεως μας, καθ' ὅσον, ἡμεῖς φέροντας τὸν τίτλο τῆς ἑλληνορθόδοξης ἐκκλησίας - ἔναντι τῆς ρωσικῆς, σερβικῆς, βουλγαρικῆς ἤ  ἄλλων ἑτερόδοξων - κρατάμε την μόνη αληθινή δοξασία!

 Φυσικά! Διότι, τοιουτοτρόπως ἀλλοιώνεται ἡ σκέψη τὴν ὁποία ἀπ' αἰῶνες ἐξέφρασαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες φιλόσοφοι καὶ ὡς ἀναδεικνύουσα ἡ χριστιανικὴ ἐκκλησία ἐστηρίχθη εἰς ταῦτα γιὰ νὰ φτιάξει τὸ λαμπρὸν καὶ συμπαγὲς οἰκοδόμημά της. 

 Ἐν τούτοις, μᾶς γνωστοποιεῖτε ἀπὸ τὰς γραφὰς τοῦ ἀποστολικοῦ κηρύγματος ὅτι, ἡ πίστη μας δὲν ἔχει φυλετικὸ προσδιορισμὸ καὶ δὲν ὑφίστατε καμία ἀνισότητα μεταξὺ Ἑλλήνων τε καὶ Ἰουδαίων, δούλων καὶ ἐλευθέρων, ἀρσενικῶν καὶ θηλυκῶν, ὅπως, μᾶς παραπέμπουν τὰ ἑξῆς σχόλια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὴν ἀκόλουθη περικοπή: «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.»(ἐπιστολὴν πρὸς Γαλάτας, 3,28-29).  

 Συμφώνως ἄρα, μὲ τὰς γραφὰς δὲν εἴμεθα οἱ μιαροὶ εἰδωλολάτρες, ὅπως μᾶς προσάπτουν οἱ ζηλωτὲς Ἰουδαῖοι, καὶ οὔτε ἐκεῖνοι εἶναι ὁ περιούσιος λαός. 

Ἔχομεν καὶ ἡμεῖς, τὴν δική μας ὑπόσταση, ἐκ τῶν ἀρχαίων μας προγόνων, ποὺ ἀκουμπάει τὰ ὅρια τῆς Θεότητος, διὰ μέσου τῶν φιλοσόφων καὶ τὴν Ἑλληνίδα γλῶτταν ἡ ὁποία ἐπιλέχθηκε ἐκ Θεοῦ διὰ νὰ ὑπάρξει εἰς τοὺς αἰῶνας, γλωσσικὸς φορεύς  τῶν εὐαγγελίων! 

 Ὀπόταν, διατὶ ἡ θεολογία ἑρμηνεύει μονόπλευρα τὶς ὀνομασίες τῆς Ἁγίας Γραφῆς, δηλαδὴ εἰς τὴν Ἐβραΐδα γλῶτταν, καὶ οὐχὶ καὶ εἰς τὴν ἑλληνικὴν τῆς ὁποίας ἡ ἐτυμολόγησης εἶναι ἐνδεικτικὰ ἐπιστημονικὴ καὶ ἐννοιολογικὴ θεωρούμενη, ἐπίσης, ἐκ πολλῶν κριτηρίων μήτρα ὅλων τῶν γλωσσῶν τοῦ πλανήτη; 

 Οὕτως εἰπεῖν, θεωρητικὰ καὶ ἡ Ἑβραϊκὴ βίβλος μετέστη σπουδαιοτέρα μετὰ τὴν μετάφραση της ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα εἰς τὴν ἑλληνικὴν διαλεκτικήν. 

 Ἐν τούτοις, λοιπόν, ὁ ποταμὸς Ἰορδάνης ἢ Ἰάρδανος πρέπει νὰ θεωρηθεῖ ποταμὸς μὲ ἑλληνικὴ ὀνοματοδοσία, καθότι, ἔλαβε τὴν ὀνομασία του ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες, Κρῆτες, Πελασγούς, Ἀχαιούς τε καὶ Ἴωνες, ποὺ ἀποίκησαν τὴν περιοχὴ τῆς Παλαιστίνης πρὶν τὴν μετάβαση τῶν ἐπήλυδων νομάδων Ἑβραίων στὴν "Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας". 

Ἡ ὀνομασία, λοιπόν, Ἰορδάνης ὑπῆρχε στὰ Ὁμηρικὰ χρόνια στὴν περιοχὴ τῆς Ἠλεῖας, ὡς Ἰαρδάνης ἢ Ἰάρδανος ἤτοι καὶ στὴν πόλη Φθεία, ὅπου, ὁ Ὅμηρος κατονομάζει ὡς: «Ἰαρδάνου ἀμφὶ ῥέεθρα». 

 Παρόμοια, ὀνομασία ποταμοῦ συναντᾶμε καὶ στὴν Κρήτη στὴν Μινωικὴ πόλη Κυδωνία. Ἔτσι, ἀποδεικνύεται ἡ ὕπαρξη τῆς ὀνομασίας, τοῦ ποταμοῦ τῆς Παλαιστίνης, στὴν ἠπειρωτικὴ καὶ νησιωτικὴ Ἑλλάδα τῆς Μυκηναϊκης περιόδου. 

 Ἐπιπλέον, ἂς ἐπισυνάψουμε κι ὁρισμένες νεότερες πληροφορίες, ὅπου, βρίσκουμε καταγεγραμμένες καὶ στὸ διαδίκτυο: "Ὁ ποταμὸς Ἰορδάνης σχηματίζεται ἀπὸ τὴ συμβολὴ 3 μικρότερων ποταμῶν: τοῦ Μουαγιὲτ Χασπέγια, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τοὺς πρόποδες τοῦ ὅρους Ἑρμῶν, τοῦ Ντάν, προερχόμενου νοτιοδυτικά, καὶ τοῦ Μπανίγια, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸ Πάνειο σπήλαιο, ἀφιερωμένο κατὰ τὴν ἀρχαιότητα στὸν Θεὸ Πάνα, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ὀνομάστηκε καὶ ἡ πλησίον πόλη Πανεὰς ἢ Καισάρεια ἡ παράλιος. Τὸ νερὸ τοῦ ἐν λόγῳ σπηλαίου προέρχεται ἀπὸ τὴ λίμνη Φιάλη στὰ βορειοανατολικὰ (σήμερα Μπίρκετ ἐλ Ράμ), ὅπου κατὰ τὸν Ἰώσηπο, ὁ τετράρχης Φίλιππος ἔριξε ἄχυρα τὰ ὁποῖα ἐθεάθησαν νὰ ἐξέρχονται ἀπὸ τὸ Πάνειο Σπήλαιο". 

  Ἐκ τῆς ἄνωθεν περιγραφῆς κατανοοῦμε εὐκόλως τὴν πανάρχαια ὀνοματοδοσία βουνῶν, ἱερῶν σπηλαίων καὶ πόλεων, ἀπὸ τοὺς ἐγκατεστημένους ἐκεῖ ἀρχαίους Ἕλληνες, πέριξ τῆς περιοχῆς ὅπου χύνονται τὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη. 

 

               Αγιογραφία της Βάπτισης του  Θεανθρώπου στον Ιορδάνη ποταμό

από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή.

    (Μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους)

  Βλέπουμε, λοιπὸν ὅτι, τὸ ἑλληνικὸ στοιχεῖο ἦταν ἤδη ὑπαρκτὸ εἰς τὴν Παλαιστίνη καὶ λειτούργησε ὡς ὑπόστρωμα τοῦ κατὰ πολὺ μετέπειτα ἰουδαϊκοῦ - Ἑβραϊκοῦ - ἰσραηλιτικοῦ "πολιτισμοῦ" ποὺ ἄνθισε ἐπὶ τῆς βασιλείας του προφητάνακτα Δαυίδ - τοῦ ἰσραηλίτη μὲ τὰ ἑλληνικὰ χαρακτηριστικά! 

 Γι' αὐτό, ἄλλωστε, καὶ ἡ θεωρία του αὐτοχθονισμοῦ τῶν ἐπήλυδων Ἑβραίων στὴν περιοχὴ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς δὲν εὐσταθεῖ οὐδόλως. 

 Συνελλόντι εἰπεῖν, τὰ πάντα εἰς τὴν Παλαιστίνη ἀπηχοῦν τὴν ἑλληνικότητα τους, καὶ τοῦτο εἶναι τὸ δεύτερο ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἀντικρούσουν, οἱ ἐκφραστὲς τῆς σιωνιστικῆς ἰδέας, πολεμῶντας λυσωδὼς τὴν παρουσία τῆς ἑλληνορθόδοξης ἁγιοταφικῆς ἀδελφότητος ἕως τὴ σήμερον. 

 Παράλληλα, παρατηροῦμε ὅτι τὸ μένος τους, ἐναντίον τῆς ἀλήθειας, στράφηκε ἀκόμα καὶ στὸν φιλόλογο συμπατριώτη τους, Ἰωσὴφ Γιεχούντα, τοῦ ὁποίου ἡ γλωσσολογικὴ μελέτη "The hebrew is Greek", ἐξαφανίστηκε ἅπαξ καὶ διὰ παντός...! 

Καλὴ φώτιση!!

Τὸ ἐξώφυλλο τοῦ χαμένου βιβλίου του 

Ἰσραηλινοῦ φιλόλογου Ἰωσὴφ Γιεχούντα μὲ τὴν θεωρία τῆς ἑλληνικότητας τῶν ἑβραϊκῶν λέξεων! 

~

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

•ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ 

•ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ἐπιστολὴ πρὸς Γαλάτας 

•Στράβωνος ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ 

•Joseph Yahuda, Hebrew is Greek, Published by Becket Publications Oxford 1982