Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018


                        ΑΘΗΝΑ Η ΜΥΡΙΕΤΗΣ ΠΟΛΗ
 έρευνα & συγγραφή Ιωάννης Γ. Βαφίνης
   Η πόλη των Αθηνών ιστοριογραφείτε ως μία από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου και κατά την έκβαση της αρχαιολογικής σκαπάνης η πλέον αρχαιότατη. Το προικισμένο ιστορικόν της, άρχεται από την ημέρα ιδρύσεως της από την θεά Αθηνά, που εξέφραζε την σοφία, την φρόνηση και την δικαιοσύνη. Το ιστορικόν της ιδρύσεως περιγράφεται δια πρώτην φοράν από τον Αιγύπτιο ιερέα της Σάιδος στον Αθηναίο νομοθέτη και κορυφαίο πολίτη των Αθηνών Σόλωνα. Ο ιερέας της Αιγυπτιακής πόλεως Αθηναΐς (εξόν και η αποκοπή τους ονόματος σε Σαϊς) αποκαλύπτει το μυστικό που κρύβονταν στην αρχειοθήκη των αδύτων του ναού, λέγοντας ότι, η πόλη των Αθηνών ιδρύθηκε πριν από 9.500 χιλιάδες χρόνια από την εποχή που ζουν οι δύο ομιλητές, δηλαδή ο ιερέας και ο Σόλωνας. 
   Ιδού, τα αναγραφέντα του Πλάτωνος περί του αυτού γεγονότος: «τὰ γοῦν νυνδὴ γενεαλογηθέντα, ὦ Σόλων, περὶ τῶν παρ’ ὑμῖν ἅ διῆλθες, παίδων βραχύ τι διαφέρει μύθων, οἵ πρῶτον μὲν ἕνα γῆς κατακλυσμὸν μέμνησθε πολλῶν ἔμπροσθεν γεγονότων, ἔτι δὲ τὸ κάλλιστον καὶ ἄριστον γένος ἐπ’ ἀνθρώπους ἐν τῇ χώρᾳ παρ’ ὑμῖν οὐκ ἴστε γεγονός, ἐξ ὧν σύ τε καὶ πᾶσα ἡ πόλις ἔστιν τὰ νῦν ὑμῶν, περιλειφθέντος ποτὲ σπέρματος βραχέος, ἀλλ' ὑμᾶς λέληθεν διὰ τὸ τοὺς περιγενομένους ἐπὶ πολλὰς γενεὰς γράμμασιν τελευτᾶν ἀφώνους. ἦν γὰρ δή ποτε, ὦ Σόλων, ὑπὲρ τὴν μεγίστην φθορὰν ὕδασιν ἡ νῦν Ἀθηναίων οὖσα πόλις ἀρίστη πρός τε τὸν πόλεμον καὶ κατὰ πάντα εὐνομωτάτη διαφερόντως: ᾗ κάλλιστα ἔργα καὶ πολιτεῖαι γενέσθαι λέγονται κάλλισται πασῶν ὁπόσων ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ἡμεῖς ἀκοὴν παρεδεξάμεθα.’ ἀκούσας οὖν ὁ Σόλων ἔφη θαυμάσαι καὶ πᾶσαν προθυμίαν σχεῖν δεόμενος τῶν ἱερέων πάντα δι' ἀκριβείας οἱ τὰ περὶ τῶν πάλαι πολιτῶν ἑξῆς διελθεῖν. τὸν οὖν ἱερέα φάναι: φθόνος οὐδείς, ὦ Σόλων, ἀλλὰ σοῦ τε ἕνεκα ἐρῶ καὶ τῆς πόλεως ὑμῶν, μάλιστα δὲ τῆς θεοῦ χάριν, ἣ τήν τε ὑμετέραν καὶ τήνδε ἔλαχεν καὶ ἔθρεψεν καὶ ἐπαίδευσεν, προτέραν μὲν τὴν παρ' ὑμῖν ἔτεσιν χιλίοις, ἐκ Γῆς τε καὶ Ἡφαίστου τὸ σπέρμα παραλαβοῦσα ὑμῶν, τήνδε δὲ ὑστέραν. τῆς δὲ ἐνθάδε διακοσμήσεως παρ' ἡμῖν ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ὀκτακισχιλίων ἐτῶν ἀριθμὸς γέγραπται. περὶ δὴ τῶν ἐνακισχίλια γεγονότων ἔτη πολιτῶν σοι δηλώσω διὰ βραχέων νόμους, καὶ τῶν ἔργων αὐτοῖς ὃ κάλλιστον ἐπράχθη...»(Τίμαιος, 23b 24 a).
Μετάφραση: [...ακόμα δεν γνωρίζεται ότι στην χώρα σας γεννήθηκε το ωραιότερο και καλύτερο γένος, από το οποίο έχεις καταγωγή και συ Σόλων και οι συμπολίτες σου Αθηναίοι, καθότι λίγο σπέρμα διασώθηκε. τούτο όμως σας διέφυγε διότι για πολλές γενεές οι εκάστοτε πρόγονοί σας πέθαιναν δίχως να καταγράψουν έργο ιστορικό. Ήταν λοιπόν κάποτε Σόλωνα, πριν από την μεγάλη καταστροφή του κατακλυσμού η τωρινή πολιτεία των Αθηναίων η καλύτερη και στον πόλεμο αλλά και με τους καλύτερους νόμους από πάσης απόψεως. Λέγεται ακόμη ότι σ' αυτήν πραγματοποιήθηκαν τα πιο σημαντικά κατορθώματα και πολιτεύματα απ' όλα όσα ακούσαμε κάτω από τον ουρανό. Όταν τα άκουσε αυτά ο Σόλων είπε ότι θαύμασε και ζήτησε από τους ιερείς γεμάτος περιέργεια να του εκθέσουν με πάσα λεπτομέρεια τα σχετικά με τους παλιούς συμπολίτες του. Και τότε ο ιερέας αποκρίθηκε: «Τίποτα δε θα σου αποκρύψω, Σόλωνα, αλλά θα σου  τα πω για χάρη δική σου αλλά και της πόλης σου, μα περισσότερο για χάρη της θεάς, η οποία και τη δική σας αλλά και τη δική μας χώρα προστάτεψε και ανάθρεψε και μόρφωσε, πρώτα μεν τη δική σας πριν από χίλια χρόνια, αφού πήρε για χάρη σας σπέρμα απ' την Γη και τον Ήφαιστο, έπειτα δε αυτήν εδώ τη δική μας. Ο πολιτισμός σ'αυτήν εδώ την χώρα διαρκεί, όπως είναι γραμμένο στα ιερά βιβλία, οκτώ χιλιάδες χρόνια. Και όσον αφορά τους συμπολίτες σου που έζησαν πριν από εννέα χιλιάδες χρόνια, θα σου αποκαλύψω εν συντομία τους νόμους και απ' τα κατορθώματα τους τα σπουδαιότερα που κατάφεραν».]
   Κάνοντας λοιπόν, την μαθηματική πρόσθεση των 500 χρόνων από του Σόλωνος με τα 9.000 από της ιδρύσεως, προκύπτει η χρονολογία ιδρύσεως της Αθήνας το 9.500 με 10.000 χιλιάδες π.Χ. Αποδεικνύεται, λοιπόν, περίτρανα η ορθότητα της ανασκαφικής μελέτης που διενεργήθηκε πριν το 1940 μ.Χ, η οποία διαπίστωσε την κατοίκηση στην περιοχή του βράχου της Ακροπόλεως των Αθηνών από το 10.000 π.Χ. δηλαδή από τους πρώιμους νεολιθικούς χρόνους. Η δομή της εν άστυ κατοίκησης, στην νεολιθική πόλη των Αθηνών, δείχνει να έχει την μορφή μιας ηγεμονικής ιεράρχησης, με την εγκαθίδρυση επί του ιερού βράχου της εστίας-ανακτόρου του γενάρχη ηγεμόνα και ιεράρχη της θρησκευτικής και πολιτικής εξουσίας της πόλεως. 
  Ο λαός δείχνει να κατοικεί πέριξ του ηγεμόνος και να συμμετέχει ενεργά στην κοινωνική διαβίωση τελώντας τους νόμους της θείας βουλήσεως του ανωτάτου άρχοντα βασιλέα-ηγεμών-γενάρχη. Δεδομένου της αρχαιολογικής έρευνας αναδεικνύεται ότι, οι νεολιθικοί κάτοικοι του 10.000 π.Χ. υπήρξαν οι παλαιότατοι πρόγονοι της μετέπειτα ελληνικής φυλής.
 Στην προκειμένη περίπτωση ο πρώτος μυθολογούμενος γενάρχης των Αθηναίων ήταν, ο Κέκροπας, δι' αυτό στην αρχή ονομάσθηκαν οι Αθηναίοι Κεκροπίδες, έπειτα ο Ερεχθεύς και μετετράπησαν σε Ερεχθείδες, και ως εκ τούτου, ο Πανδίων σε Πανδιονίδες, ο Αιγεύς σε Αιγείδες και ο Θησεύς σε Θησείδες.
  Ωστόσο, το ανακοινωθέν της αρχαιολογικής σχολής, περί της νεολιθικής Αθήνας του 10.000 π.Χ. έρχεται να επιβεβαιώσει το «Επίτομον Εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν της Πρωίας» εκδοθέν το 1930-32 αλλά και η εκδοτική ταξιδιωτική σειρά «Οδηγοί Ελευθερουδάκη (τεύχος: Αθήνα & Αττική)» το έτος 1930. 
 Έτσι, εκ πρώτης, το «Επίτομον Εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν της Πρωίας» καταγράφει εις στο λήμμα, «Ακρόπολις (Αθηνών)» τα εξής επιστημονικά σχόλια: «Ἠ Ἀκρόπολις κατῳκήθη ἤδη ἀπό τῆς νεολιθικὴς περιόδου (10.000-3.500 π.Χ) κατὰ δε τὴν ἐπομένην τὴν πρώϊμον χαλκῆν (3.500-2.500 π.Χ.) τοῦ Ἐρεχθέως, τοῦ Κέκροπος κλπ.»(δες τις κάτωθι εικόνες)


εικονίδια από το Επίτομον Εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν της Πρωίας

  Ο δε ταξιδιωτικός οδηγός του Ελευθερουδάκη, κατά το έτος 1930, ανακοινώνει για πρώτη φορά την επίσημη αρχαιολογική διαπίστωση περί της δεκαχιλιετούς ιστορίας των Αθηνών γράφοντας τα εξής: «Ὡς ἀποδεικνύεται ἐκ τῶν νεωστὶ εὑρεθέντων ἐνταῦθα συντριμμάτων ἀγγείων τῆς νεολιθικῆς περιόδου, ἡ Ἀκρόπολις κατῳκήθη ἤδη ἀπὸ τῆς ἐποχῆς ταύτης (περίπου 10.000-3.500 π.Χ.)» (τεύχος Αθήνα & Αττική, σελ. 33) [δες την κάτωθι εικόνα].
  



 Συνάμα, προσαρτώ την μαρτυρία του ιστορικού συγγραφέως και ιερέως των Δελφών, Πλούταρχου, που αφορούσε τον δελφικό χρησμό περί της μελλοντικής τύχης της ιερής πόλεως των Αθηνών. Ο Πλούταρχος, λοιπόν, εξιστορεί το γεγονός της εξαγγελίας του πυθικού και σιβυλλικού χρησμού για την πόλη των Αθηνών, κατά τους χρόνους της βασιλείας του Θησέως, ως εξής: «ἧκε γὰρ αὐτῷ χρησμὸς ἐκ Δελφῶν μαντευομένῳ περὶ τῆς πόλεως· Αἰγείδη Θησεῦ, Πιτθηΐδος ἔκγονε κούρης, πολλαῖς τοι πολίεσσι πατὴρ ἐμὸς ἐγκατέθηκε τέρματα καὶ κλωστῆρας ἐν ὑμετέρῳ πτολιέθρῳ. ἀλλὰ σὺ μή τι λίην πεπονημένος ἔνδοθι θυμὸν βουλεύειν· ἀσκὸς γὰρ ἐν οἴδματι ποντοπορεύσει. τοῦτο δὲ καὶ Σίβυλλαν ὕστερον ἀποστοματίσαι πρὸς τὴν πόλιν ἱστοροῦσιν, ἀναφθεγξαμένην· ἀσκὸς βαπτίζῃ· δῦναι δέ τοι οὐ θέμις ἐστίν.»
μετάφραση: [επειδή του ήρθε ο χρησμός (του Θησέα) από τους Δελφούς που είχε ζητήσει για την πόλη. (του λέγει η Σίβυλλα) "Θησέα Αιγείδη, γιε της Πιτθηίδας κόρης, σε πολλές ο πατέρας μου έβαλε όρια και νήματα στη δική σας πόλη. Αλλά εσύ, αρκετά καταπονημένος, μην ταλαιπωρείς το μυαλό σου γιατί ασκός θα διασχίσεις τη θάλασσα με κύματα". Λένε ότι αυτό αργότερα το είπε και η Σίβυλλα για την πόλη λέγοντας: "Ως ασκός μπαίνεις σε νερό όμως δεν είναι πεπρωμένο να βυθισθείς.] (Βίοι παράλληλοι, ΘΗΣΕΥΣ, 24-25).
  Επιπλέον, χρήσιμη είναι και η σπάνια ιστορική καταγραφή του Κλαύδιου Αιλιανού για το Δελφικό χρησμό που έλαβαν οι Σπαρτιάτες, όταν ρώτησαν τον Θεόν αν επιτρέπει να αφανίσουν την πόλη των Αθηνών. Τότε, ο Θεός απέστειλε χρησμό υπέρ των Αθηναίων, λέγοντας, ότι, την κοινή εστία (εν ολίγοις την πρωτεύουσα) της Ελλάδας, όπως θεωρούνταν η πόλη των Αθηνών, δεν επιτρέπεται να την μετακινήσουν ήτοι να την βλάψουν. Ιδού και το αρχαίο κείμενο: «Ὅτι ἡνίκα ἐβούλοντο Λακεδαιμόνιοι τὴν Ἀθηναίων ἀφανίσαι πόλιν, ἠρώτησαν τὸν θεόν· καὶ ἀπεκρίνατο τὴν κοινὴν ἑστίαν τῆς Ἑλλάδος μὴ κινεῖν.» (Ποικίλη Ιστορία βιβλίον Δ', 5). Αυτές οι πληροφορίες, δίχως υπερβολή, διακηρύττουν  την σπουδαιότητα της πόλης των Αθηνών στον παγκόσμιο πολιτισμό.
  Εν κατακλείδι, γίνεται άξιον απορίας διατί τα εγκυκλοπαιδικά λεξικά και οι ανακοινώσεις της αρχαιολογικής σχολής, μετά το 1940 και εντεύθεν, μειώνουν την παλαιότητα κατοίκισης του ιερού βράχου των Αθηνών κατά 6.000 χρόνια δίνοντας ένα όριο των 4.000 ετών. Πρόκειται περί σύγχυσης ή άγνοιας των αρχαιολόγων και νεοτέρων ιστοριογράφων ή μήπως καλλιεργείται ένα πέπλο συγκάλυψης και ιστορικής παραχάραξης; Ουδείς εγκύπτει εις το παράδοξον...


                                                                                †

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
-ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ, Βίοι παράλληλοι, ΘΗΣΕΥΣ
-Επίτομον Εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν της Πρωίας, εκδ. Πρωΐας, ΑΘΗΝΑΙ 1930-32
-Οδηγοί Ελευθερουδάκη, συλλεκτική επανέκδοσις εννιά ταξιδιωτικών οδηγών του 1930(τεύχος: Αθήνα & Αττική), βιβλιοθήκη της Εστίας
-Κλαύδιου Αιλιανού, Ποικίλη Ιστορία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου