ЭIЄ

Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΑΝΤΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΘΗΝΑ ΤΗΣ ΑΡΑΒΙΚΗΣ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ

Ἔρευνα & συγγραφή: Ἰωάννης Γ. Βαφίνης 

  Εἰς τούτην τὴν γεωγραφικὴν ἔρευνα,  στοὺς παραλλήλους τοῦ Παγκοσμίου χάρτου, κατὰ μῆκος τοῦ 30ου μεσημβρινοῦ δύνανται νὰ ἐντοπισθοῦν πόλεις μὲ ἀρχαιοτάτη ἱστορία. 

 Τὸ μικρὸ ἐρευνητικὸ μου πόνημα ἀφορᾶ τὴν περιοχὴ τῆς Ὑεμένης, ὅπου διεσπαρμένα πολίσματα, φθαρμένα ἀπ' τὴν βορὰ τοῦ χρόνου, ἅπτονται ἐμβριθοῦς ἱστορικῆς καὶ ἀρχαιολογικῆς ἀναζητήσεως.   Τὸ παρὸν ἐρευνητικό μας ταξίδι περιδιαβαίνει τὴν Εὐδαίμονα Ἀραβία καὶ τὸν κόλπο του Ἄντεν(όπως βλέπουμε στὴν κάτωθι εἰκόνα). 

  Συμφώνως λοιπόν, μὲ τὴν νεοτέρα ἐγκυκλοπαίδεια τοῦ Ἡλίου, εἰς τὸν κόλπο του Ἄντεν πρὸς τὰ νότια τῆς Ἀραβικῆς χερσονήσου βρίσκεται ἡ ὁμώνυμη πόλη.

 Τὸ Ἄντεν, ἔπειτα ἀπὸ πολλὲς γεωγραφικὲς μελέτες, κρίθηκε ὡς ταυτιζομένη μὲ τὴν ἐκ τοῦ πάλαι ὀνομαζόμενη Ἀθήνη. 

 Ἐν τούτοις, δεδομένης τῆς Ἰωνικῆς διαλέκτου, ἡ ὀνομασία του Ἄντεν προέκυψε ὕστερα ἀπὸ τὴν μετατροπὴ τοῦ ἄλφα της λήγουσας σὲ ἦτα ἔναντι τῆς δωρικῆς ὀνομασίας Ἀθάνα ἤτοι καὶ τῆς Ἀττικῆς διαλέκτου Ἀθήνα. 

 Τὴν πόλη αὐτή, τοῦ Ἄντεν, ὅπου τὴ σήμερον ἑδράζετο εἰς τὸ κράτος τῆς Ὑεμένης, λέγεται ὅτι, τὴν ἵδρυσε πρὶν ἀπὸ χιλιάδες χρόνια ἡ Ὀλυμπία Ἀθηνᾶ. 

 Συμπερασματικά, μὲ γνώμονα τὶς ἀρχαῖες ἱστορικὲς περιγραφές, ἡ ὀνομασία του Ἄντεν ἀποτελεῖ παραφθορὰ τῆς ὀνομασίας, τῆς ἀρχαίας πόλεως τῶν Ἀθηνῶν, προσφερόμενη ὡς Ἀθήνη - Ἀθήνα. 

 Ὅσον ἀναφορὰ τὴν ὀνομαστικὴ προέλευση ἀλλὰ καὶ τὴν ἱστορία τῆς ἱδρύσεως τῆς πόλης του Ἄντεν ἐκμαιεῦσα της περαιτέρω πληροφορίες μὲ πᾶσα λεπτομέρεια ἀπὸ τὴν ἐγκυκλοπαίδεια τοῦ Ἡλίουμὲ τὰ ἑξῆς σχόλια: «Πόλις τῆς Εὐδαίμονος Ἀραβίας, ἀναφερόμενη κατά πρώτον ἀπὸ  τὸν Λατίνον συγγραφέα Πλίνιον καὶ  ἠ ὁποία κατά  τὸν Γερμανὸν Σπρέγγερ δὲν ἦτο ἂλλη παρὰ  ἠ σημερινὴ πὸλις Ἅδεν. Κατὰ  τὸν Σπρέγγερ, ἡ  ὀνομασία Ἅδεν δὲν εἶναι εἰμὴ παραφθορὰ  τῆς ὀνομασίας Ἀθήνη. Ἄλλος Γερμανὸς, ὁ Μύλλερ, ἀντικρούει τὸν Σπρέγγερ, δίχως ὅμως νὰ  στηρίζεται εἰς ἐπιχειρήματα. Ἡ ἐπικρατεστέρα γνώμη εἶναι ὅτι ὁπωσδήποτε οἱ  Ἕλληνες τῆς ἀρχαιότητας ἐπεσήμαναν τὴν ἐξόχου σημασίας ἐκείνην πόλιν καί  ἴσως ἐκ παρηχήσεως τῆς ἐντοπίας ὀνομασίας της τὴν ὀνόμασαν Ἀθήνην. Δὲν ἀποκλεἱεται ὅμως νὰ ἀληθεύη ἐξ ὀλοκλήρου ἡ γνώμη τοῦ Σπέγγερ καὶ τὸ Ἅδεν νὰ μὴν εἶναι ἂλλο παρὰ  ἕνας παραμορφωμένος τύπος τοῦ Ἀθἡνη.»

   

 Ὡστόσο, στὴν πόλη του Ἄντεν τὰ τελευταῖα χρόνια συνέβησαν κάποια ἀσυνήθιστα πράγματα, τὰ ὁποῖα, ὁδήγησαν τὶς μεγάλες πλανητικὲς δυνάμεις νὰ ἀποβοῦν σὲ ἐπιτόπιες ἔρευνες. 

Οἱ πρῶτες ἐνδείξεις, διὰ μέσου τῶν δορυφορικῶν εἰκόνων, ἔφεραν στὸ φῶς, ὁρισμένους ὑποθαλάσσιους κωνικοὺς σχηματισμοὺς ποὺ ὁμοίαζαν μὲ πυραμίδες, ἐγγύτατα τῆς ἀκτῆς τοῦ κόλπου του Ἄντεν. 

 Ὅπως ἀντιλαμβανόμεθα, ἐκ τῆς λήψεως δορυφορικῆς φωτογραφίας, ἀποκαλύφθηκαν, εἰς τὸν βυθὸ τῆς θαλάσσιας παράκτιας ζώνης του Ἄντεν, δύο ἢ καὶ περισσότερες κορυφὲς ἢ καὶ κωνικοὶ σχηματισμοί. 

 Ὅπως ἰσχυρίζονται κάποιοι μελετητὲς πρόκειται γιὰ μία ὁμάδα ἀπὸ ὑποθαλάσσιες πυραμίδες ποὺ κάποτε βρίσκονταν στὴν ἐπιφάνεια τῆς γῆς(δες τὴν κάτωθι εἰκόνα). 

 Ὡς ἐκ τούτου, σημειώνεται ὅτι, ὁ ρωμαῖος συγγραφέας Πλίνιος, κάνει ἀναφορὰ στὰ κείμενα τοῦ γιὰ μία ἀρχαιότατη ἑλληνικὴ πόλη εἰς τὴν περιοχὴ τῆς Εὐδαίμονος Ἀραβίας, τῆς νῦν Ὑεμένης, μὲ τὸ ὄνομα Ἀθήνη. 

 Ὁμοίως, κι ὁ γερμανὸς Σπέγγερ, σύγχρονος μελετητής, ἐπασχολούμενος μὲ τὴν τοπογραφία, συνταίριαξε τὴν πανάρχαια πόλη Ἀθήνη μὲ τὴν πόλη του Ἄδεν(στην ἐρασμιακὴ διαλεκτικὴ Ἄντεν). 

 Παρὰ τὶς ἀντιρρήσεις κάποιου ἄλλου ἐρευνητῆ, μὲ τὸ ὄνομα Μύλλερ, τελικά, οἱ ὅποιες ἀμφιβολίες ἔπεσαν στὸ κενό, καθότι δὲν ὑπῆρξαν σοβαρὰ ἐπιχειρήματα διὰ νὰ ἀνατρέψουν τὴν ἄποψη τοῦ Σπέγγερ. 

 Ἐν τέλει, εἶναι ἄραγε τόσο ἁπλὸ νὰ ἀποσαφινιστεὶ ὁ συσχετισμὸς τῆς ἀρχαίας πόλης Ἀθήνης, στὴν Εὐδαίμονα Ἀραβία, μὲ τὴν θεὰ Ἀθηνᾶ; 

 Κάλλιστα, δυνάμεθα νὰ ἀναρωτηθοῦμε ὅτι, κατὰ τὴν προϊστορικὴ ἐποχὴ ἡ παρουσία τῆς ἐν λόγου θεᾶς τῶν Ἑλλήνων, εἰς τὴν περιοχὴ τῆς Λιβύης - πέριξ τῆς προϊστορικῆς καὶ μὴ ὑπαρκτῆς πλέον λίμνης Τριτωνίδας - καὶ κυριολεκτικὰ στὴν γῆ τῆς Αἰγύπτου, δὲν θὰ δυσκόλευε τὴν κάθοδο τῆς καὶ τὴν παρουσία της πρὸς τὰ νότια μέρη τῆς Ἀραβικῆς χερσοννήσου; 

 Μάλιστα, ἐκεῖ, εἰς νότον γωνία, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ καὶ ἡ Ἁγία Γραφή, ὑπῆρξε μιὰ ἐκπάγλου καλλονῆς ἀρχαία βασίλισσα, μὲ ἡγετικὲς ἱκανότητες καὶ πολεμικὴ ὑπεροχή, ποὺ ὀνομάζονταν Σαβά. 

 Πιθανότατα, ἡ συγκεκριμένη βασίλισσα τοῦ Σαβὰ νὰ ὑπῆρξε ἀπόγονος μιᾶς πανάρχαιας βασιλικῆς οἰκογένειας ἡ ὁποία κυβερνοῦσε, κληρονομικῷ δικαιώματι, τὴν χώρα ἡ ὁποία διατηροῦσε ἐκ πάλαι τὸ ἔθος της μητριαρχίας. 

 Εἰς τὴν Ἀβυσσηνία της Αἰθιοπίας, σὲ μιὰ διασωθῆσα ἀρχαία τοιχογραφία, παρατηροῦμε τὴν ἀπεικόνιση τῆς βασίλισσα τοῦ Σαβὰ ὡς ἱππομάχο καὶ πολεμίστρια μὲ μακρὺ σπαθὶ καὶ ἀκόντιο (δὲς κάτωθι εἰκόνα 1). 

 Ἡ ἐν λόγῳ πολεμική της εἰκόνα, ἠδύναντο νὰ ἰσχυριστεῖ κανείς, πὼς ὁμοιάζει μὲ τὸ παράστημα τῆς λογχοφόρου θεᾶς Παλλάδος Ἀθηνᾶς τῶν Ἑλλήνων (δὲς τὴν κάτωθι εἰκόνα 2). 

 Γίνεται γνωστόν, ἐπίσης, ὅτι, ἡ βασίλισσα τοῦ Σαβὰ ὀνομάζονταν καὶ Μακέδα( ἐκ τοῦ δωρικοῦ λήμματος Μὰκ > ὑψηλὴ) καὶ Βαλκίς. Τὸ Βαλκίς, φαίνεται νὰ συνταιριάζει μὲ τὴν ἐπωνυμία των Βαλκυρίδων, τῶν πολεμιστριὼν γυναικῶν τῆς βόρειας Εὐρώπης. 

Εἰκόνα 1

Εἰκόνα  2

    

   Γράφει λοιπόν, Ἀλέξανδρος Ραγκαβὰς διὰ τὴν θεὰ Ἀθηνᾶ τὰ ἑξῆς ἐπί μέρους σχόλια: «Ὁ Ἡσίοδος (Θεογ. 886. Ἴδ. Ὁμ. Ὕμ. εἰς Ἀθ.)διηγεῖται ὅτι ὁ Ζεὺς κατέπιε τὴν μητέρα της Μῆτιν (τὴν φρόνησιν), και ὅτε ἦλθεν ἡ ὥρα τοῦ τοκετοῦ, προσεκάλεσε τὸν Ἥφαιστον νὰ τῷ σχίσῃ τὴν κεφαλὴν, ἐξ ἧς εὐθὺς ἐξεπήδησεν ἡ Ἀθηνᾶ πάνοπλος, πάλλουσα τὸ δόρυ (Πινδ. Ὀλ. 2, 35), ἐξ οὗ καὶ Παλλὰς (Ἀθήνη) ἐπωνομάζετο. Ἦν δὲ πολεμική καὶ ἰσχυρά, ὡς ἐκ τοῦ ἰσχυροτέρου τῶν θεῶν γεννηθεῖσα (ὀβριμοπάτρη)...Ἐλατρεύετο δὲ κυρίως ἐν ταῖς ἐπωνύμοις αὐτῆς Ἀθήναις, ὅπου καὶ Πολιὰς ἐλέγετο, ὡς πολιοῦχος καὶ προστάτις τῆς πόλεως, καὶ Ἀκραία, Ἀκρια, Κλειδοῦχος, Πυλαῖτις διότι κυρίως ἐθεωρεῖτο ὅτι κατεῖχε καὶ ἐφρούρει τὴν Ἀκρόπολιν, καθ’ ὅ ἔχουσα ἐν αὐτῇ πανάρχαιον ἱερὸν καὶ ἄγαλμα, ὃ πιστεύεται ὅτι ἐκομίσθη ἐξ Αἰγύπτου, ὂν τὸ τῆς αἰγυπτίας θεότητος Νηίθ...Ἐλατρεύετο δὲ καὶ πανταχοῦ ὅπου ὑπῆρχε τὸ ὄνομα Τρίτων, ὡς ἐν Λιβύῃ παρὰ τῇ Τριτωνίδι λίμνῃ (Ἠρόδ. Δ, 180), ὅπου Μινύαι ἐκόμισαν τὴν λατρείαν αὐτῆς ἐξ Ἕλλάδος.» (Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρχαιολογίας/ ὑπὸ Ἀλεξάνδρου Ρ. Ραγκαβή). 

 Ἐπιπλέον, δύνατε νὰ σημειωθεῖ ἡ παρουσία ἑνὸς τόπου, πλησίον τῆς πόλης του Ἄδεν-Ἀθήνα, μὲ τὴν ὀνομασία Crater ἢ Kraytar. Ἡ ὀνομασία τοῦ σημείου αὐτοῦ ὀφείλεται στὴν ἑλληνικὴ λέξη κρατὴρ ἢ κρατῆρας. Πράγματι, ἡ ὀνομασία ἐπῆλθε ἀπὸ τὴν παρουσία ἑνὸς ἀρχαίου κρατῆρα ἡφαιστείου ποὺ ὑπάρχει στὴν περιοχή. 

 Κατὰ τὴν ἑλληνικὴ μυθολογία γίνεται γνωστὸν ὅτι, ἡ ἠφαιστειακὴ δραστηριότητα ἀποδίδονταν στὸ πρόσωπο τοῦ θεοῦ Ἤφαιστου. 

 Συνάμα, ὁ θεὸς Ἥφαιστος, ἐμπλέκεται μυθολογικὰ μὲ τὴν θεὰ Ἀθηνᾶ σὲ κάποιες ἰδιαίτερες ἀφηγήσεις τῆς ἑλληνικῆς μυθολογίας οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν εἰς τὴν Ἑλλάδα. 

 Ἡ συγκυρία τῆς μυθολογικῆς τους συνάντησης συντελεσγηκε κατὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη τῆς ἐπίσκεψης τῶν δύο θεῶν στὴν περιοχὴ τῆς Εὐδαίμονος Ἀραβίας καὶ συγκεκριμένα εἰς τὸν ὅρμο του Ἄδεν. 

 Σύμφωνα μὲ τὶς περαιτέρω πληροφορίες, στὸν ἰδανικὸ ὅρμο γιὰ τὴν προσάραξη τῶν πλοίων, ἵδρυσαν τὴν ἐν λόγῳ πόλη, προσθέτοντας ἄλλο ἕναν συνδετικὸ λιμένα εἰς ἀνάμνηση τῆς πρώιμης ἱστορικὰ θαλασσοκρατορίας, τῆς μητροπολιτικῆς Ἀθήνας, τοῦ τότε Ἑλληνικοῦ κόσμου. 

ΧΑΙΡΕΤΕ!

        ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρχαιολογίας/ ὑπὸ Ἀλεξάνδρου Ρ. Ραγκαβή, T. A'. Ἐν Ἀθήναις: Ἐκ τοῦ Τυπογραφείου τῶν καταστημάτων Ἀνέστη Κωνσταντινίδου, 1888. 
• Νεότερο ἐγκυκλοπαιδικὸ λεξικὸ τοῦ ΗΛΙΟΥ, ἐκδ. ΗΛΙΟΣ, Ἀθῆναι